από σχόλιο του tsilivithras
Το βασικότερο πράγμα που (ήδη) καταρρέει είναι ο σύγχρονος τρόπος σκέψης και αντίληψης των κοινωνικών δεδομένων. Αυτός είναι και άλλος ένας λόγος που εξηγεί το γιατί οι περισσότεροι Έλληνες ενώ είναι ευφυέστατοι και με πολύ καλή αντίληψη των πραγμάτων, παραμένουν παθητικοί δέκτες (σε μεγάλο βαθμό) των όσων εκτυλλίσονται στην χώρα επί κυβερνήσεως ΓΑΠ.
Τι σημαίνει λοιπόν ότι καταρρέει ο σύγχρονος τρόπος αντίληψης των πραγμάτων…Είναι απλό, δεν είναι πυρηνική φυσική.
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η μεταβιομηχανική κοινωνία τρόπον τινά, ουσιαστικά ξεκινάει περίπου στις αρχές του 20ου αιώνα και κάπου εκεί ανάμεσα σε Α’ και Β’ ΠΠ. Έκτοτε, οι πόλεμοι είναι περισσότερο τοπικές διαμάχες ή ψυχροπολεμικές behind the scene μυστικές αποστολές και μικρο-διενέξεις μεταξύ κρατών.
Μετά τον Β’ΠΠ ξεκινάει αυτή η επίπλαστη ευμάρεια και ο “φιλήσυχος” τρόπος ζωής που γνωρίσαμε.Μετά τον Β’ΠΠ έρχονται γενιές οι οποίες δεν έχουν ζήσει πόλεμο, στέρηση, φτώχεια, έχουν μεγαλώσει μπροστά από μια οθόνη ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (τιβι, play station, video games, gadgets κτλ), δεν έχουν αλάνες για να παίξουν μπάλα και πετροπόλεμο, πηγαίνουν στο σχολείο με αυτοκίνητο, έχουν ψυχολόγο από τα 7 τους και παίρνουν ψυχοφάρμακα στα 12, νοσηλεύονται σε κλινικές για κάθε είδους νέα ψυχοπαθητική “ασθένεια” (Attention Deficit Disorder) κοκ.
Αυτό λοιπόν που εκλείπει σχεδόν ολοκληρωτικά είναι η Ε-Μ-Π-Λ-Ο-Κ-Η (εκτός από τα γκέτο όπου το σύστημα έχει στοιβάξει κουλτούρες μπασταρδεμένες αφήνοντας τους ανθρώπους να μικροεγκληματούν και να εθίζονται στις αρχέγονες μορφές κοινωνικής νόρμας της αυτοδικίας).
Η ”εμπλοκή” σαν έννοια είναι αρχαία. Σημαίνει ότι “κάποιος κάτι θέλει από μένα και πάει να το πάρει με την βία κι εγώ δεν κάθομαι στον κώλο μου αλλά τον κοντράρω για να ΜΗΝ ΧΑΣΩ”.
Αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Αυτό ακριβώς γίνεται εδώ και χιλιάδες χρόνια ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ. Οι “ισχυροί” (πάσης φύσεως) δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να σταματήσουν να εκμεταλεύονται την ισχύ τους για να πάρουν αυτό που θέλουν.
Αυτό που ήθελαν/θέλουν/θα θέλουν για πάντα είναι ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΚΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ ΜΕ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΚΟΣΤΟΣ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ…!!! Όσο αστείο κι αν ακούγεται είναι απλά ΛΗΣΤΕΙΑ.
Στο μυαλό τους μέσα αυτό ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ μέσω της νοοτροπίας του ισχυρού (might is right, γαλαζοαίματοι κτλ).
Στον 20ο αιώνα βρήκαν ένα καινούριο παιχνίδι να δώσουν στον γενικό πληθυσμό…την διάχυση της τεχνολογίας και τα ωφέλη που αυτή προσέφερε απλόχερα προς γενική κατανάλωση. Διέφθειραν και αποκοίμισαν τα ΦΥΣΙΚΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ που είναι προγραμματισμένος να αντιδρά και να υπεραμύνεται όταν αισθάνεται να ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ η υπόσταση και η περιουσία του.
Όταν πιστέψεις ότι τα πάντα είναι αποδεκτά αρκεί να έχεις εσύ την ησυχία σου να γλεντάς, να τρωγοπίνεις, να κωλοτρίβεσαι και να απολαμβάνεις τότε έχεις ανοίξει την πόρτα στον κλέφτη ο οποίος θα σου πάρει ότι έχεις και δεν έχεις χωρίς να το πάρεις χαμπάρι.
Ο κλέφτης δεν άλλαξε ποτέ.
Ο “ισχυρός” δεν θα αλλάξει ποτέ.
Δεν έχουμε ξεπεράσει ΠΟΤΕ το στάδιο της φεουδαρχίας και των αυτοκρατόρων που άρπαζαν, βίαζαν, κατέστρεφαν και σκότωναν για ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΟΙ και κανένας άλλος.
Πάρτε το χαμπάρι. Αυτοί δεν άλλαξαν ποτέ. Εμείς αλλάξαμε.Εμείς πιστέψαμε ότι μια κοινωνία οργανωμένη δεν έχει ανάγκη από “όπλα” αλλά από νόμους.Μόνο που αργήσαμε να καταλάβουμε ότι τους νόμους δεν τους φτιάχνουν οι άνθρωποι κατά την αίσθηση δικαίου αλλά οι ΙΣΧΥΡΟΙ κατά την ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΙΣΘΗΣΗ ΔΙΚΑΙΟΥ.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι η αίσθηση δικαίου και η άμυνα στον άρπαγα είναι εγγεγραμένα στο DNA του ανθρώπου εδώ και χιλιάδες χρόνια. Όσα video games και να παίξεις μπορεί να ασθενήσει η θέλησή σου για ΕΜΠΛΟΚΗ αλλά δεν ασθενεί η αίσθηση δικαίου μέσα σου. Κι όταν σπρωχτείς στην απελπισία τότε θα εκραγείς…και τότε κινδυνεύεις είτε να καταστρέψεις πολύ περισσότερα από όσα διακυβεύονται είτε να πέσεις σε μια παγίδα που έχει στηθεί έξω από το σπίτι σου.
Δεν έχουμε αλλάξει ως είδος.Δεν έχουν αλλάξει τα αρχέγονα ένστικτα ιδιοκτησίας και κατάκτησης…καλά και κακά.Δυστυχώς τα αντανακλαστικά μας έχουν ΑΣΘΕΝΗΣΕΙ ΒΑΡΙΑ και εξακολουθούμε να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητατ εχθρικά μεν αλλά ακόμα Σ-Υ-Σ-Τ-Ε-Μ-Ι-Κ-Α…καθεστωτικά.
Βάλτε το καλά στο μυαλό σας ότι όλη μας η ζωή είναι μια άμυνα στις επιθυμίες των βιαστών/άρπαγων/κλεφτών/απατεώνων/”ιχυρών”. Αυτοί δεν έπαψαν ΠΟΤΕ και δεν θα πάψουν ΠΟΤΕ να κυνηγάνε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ από όσα έχουν.Δεν θα πάψουν ποτέ να εποφθαλμιούν την ζωή και την περιουσία μας. Και στο 3000 μΧ να φτάσουμε ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ.Το αρχέγονο σχέδιο δολοφονίας και κλοπής δεν άλλαξε ποτέ.Απλά έγινε πιο εκλεπτυσμένο και πιο σοφιστικέ.
Πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε σαν μωρές παρθένες. Πρέπει να αρχίσουμε να γινόμαστε ΑΜΕΣΑ ΚΑΧΥΠΟΠΤΟΙ με οτιδήποτε προέρχεται από τον συστεμικό μηχανισμό.Οτιδήποτε…
Ακόμα κι αν βγουν αύριο και σας πουν “διαγράφουμε τα χρέη σας στις τράπεζες” μην το πιστέψετε. Ακόμα κι αν έρθουν γονυπετείς στα σπίτια σας και σας ζητήσουν συγνώμη για όλα όσα περνάτε εξα αιτίας τους μην τους πιστέψετε.
Το σύστημα ανήκει στους ισχυρούς.Δεν θα λειτουργήσει ΠΟΤΕ υπέρ του πολίτη. Οτι έχουμε είναι αυτά που ΜΑΣ ΕΠΕΤΡΕΨΑΝ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ προκειμένου να τους αφήνουμε ήσυχους να κλέβουν και να τρώνε και να σκυλεύουν. Και τώρα θέλουν για πολλοστή φορά στην ιστορία να αλλάξουν τις ισορροπίες.
Μην πιστεύετε τίποτα. Κανένας νόμος δεν θα λειτουργήσει υπέρ του πολίτη. Όλα θα γίνονται προς ώφελος των απατεώνων τοκογλύφων και “ισχυρών” αυτής της γης.
Ανοίξτε τις πόρτες στα αρχέγονα ένστικτα αυτοσυντήρησης και σταματήστε να σκέφτεστε σαν πρόβατα.
Κανένας λύκος δεν έγινε ποτέ τσομπάνης.
tsilivithras
Θραξ Αναρμόδιος 
Εκείνο που καταρρέει είναι η κολεκτιβίστικη άποψη περί της κοινωνίας.
Εκείνο που δεν γίνεται αντιληπτό ακόμη είναι η κοινοτικότητα που οφείλει να έχει η κοινωνία για να προοδεύσει.
Επαναλαμβάνω ότι σημαντική είναι η αποφυγή της καχυποψίας, που δεν βοηθά στην κοινοτικότητα αλλά η ενδυνάμωση του πρωταρχικού κυττάρου αυτής που είναι η οικογένεια.
Κι εγώ αγαπητέ Ορέστιε διαφωνώ κάθετα και εξηγώ ότι ή δεν κατάλαβες απέναντι σε τι πρέπει να μαστε καχύποπτοι (εώς άκρως αρνητικοί) ή καταλαβαίνεις πολύ καλά και απλά διαφωνείς.
Και ξαναλέω…
Καχύποπτοι, σκεπτικιστές και αρνητικοί πρέπει να είμαστε απέναντι σε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ από το καθεστωτικό σύστημα που μας διαφεντεύει.
Οι λόγοι είναι αυτοί που μαρτυράμε όλοι μας εδώ και αρκετό καιρό τώρα.
Σημεία επιμέρους ανάλυσης είναι όλα αυτά που έγραψα εγώ στο σχόλιο που έκανε ανάρτηση ο Θραξ.
Καχύποπτος εώς άκρως αρνητικός οφείλει να είναι ο νοήμων και Δίκαιος πολίτης απέναντι σε ΚΑΘΕ ΑΡΧΗ που του υποσχέθηκε ευημερία και του έκλεψε την περιουσία του και την πατρίδα του.
Όταν αρχίσει να αντιλαβάνεται ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΓΙΝΕ τότε θα γίνει καχύποπτος.
Όταν γίνει καχύποπτος θα μάθει να φυλάγεται και να αναλύει και το παραμικρό.
Όταν μάθει να φυλάγεται τότε έχει περισσότερες πιθανότητες να αποφύγει τα ψέμματα των απατεώνων πολιτικών που φταίνει 1000% για όσα περνάμε.
Όταν λοιπόν ένας άνθρωπος να «φυλάγεται» (αμύνεται) τότε ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ μπορεί να επιλέξει με ποιους θα φτιάξει κοινωνία και σε ποιους θα πιστέψει.
Τότε είναι πιο εύκολο…γιατί ΟΛΟΙ έχουν περάσει από την ίδια διαδικασία (καχυποψίας, κριτικής ανάλυσης και «άμυνας») και αναγνωρίζουν ο ένας στον άλλον την ΚΟΙΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.
Πρώτο κύτταρο αυτής (όπως σωστά λες) είναι η οικογένεια αλλά πριν από αυτήν είναι το ΑΤΟΜΟ.
Να διορθώσει ο καθένας την μλκ μέσα στο κεφάλι του.
Θα έρθω ν διαφωνίσω και να σου ξεδιαλύνω τα περί καχυποψίας.
Καχυποψία είναι η θόλωση στην αναζήτηση της αλήθειας. Ο καχύποτος δεν μπορεί να είναι σκεπτικιστής, ούτε μπορεί να αντιληφθεί τί ακριβώς γίνεται.
Είναι εγκλωβισμένος στον άγχος και πράγματι φυλάγεται, όχι αναλύοντας, αλλά έχοντας δημιουργήσει στρεβλές πεποίθησεις. Δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει την σκληρή πραγματικότητα και επιλέγει μια δική του «αλήθεια».
Ο καχύπτος, αντίθετα με τον σκεπτόμενο ελεύθερα και κριτικά, δύσκολα μπορεί να εμπιστευτεί κάποιον. Η έννοια της κοινής αλήθειας είναι που τις περισσότερες φορές τους ελκύει, όμως πέφτουν θύματα της ίδιας τους της παραπλάνησης και των στρεβλών τους πεποιθήσεων.
Αυτά τα ολίγα.
Έθιξες ένα μεγάλο θέμα. Το άτομο. Αυτό το συνοθύλευμα εννοιών, που άλλοτε αποθεώθηκε και άλλοτε καταδικάστηκε.
Πιστεύω, πως οι κοινωνικές συνθήκες δίνουν στο άτομο και την έννοια που έχει κάθε φορά.
Στις κολεκτιβιστικές κοινωνίες που ζούμε το άτομο συνθλίβεται στην εξομοιωτική μηχανή καταντώντας ένα απλό προϊόν με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά πιστοποίησης.
Στις κοινοτικές κοινωνίες ίσως να είναι διαφορετικά τα πράγματα.
Επιφυλάσσομαι να σου απαντήσω μέσα από το μλόγκ μου όταν τελειώσω ένα κείμενο, που μελετώ.
Τελικά μερικές φορές για να συνεννοηθούμε πρέπει μάλλον πρώτα να προβαίνουμε σε εξαντλητική σημασιολογική διερεύνηση (semantics ) των λέξεων που χρησιμοποιούμε με τους συνομιλητές μας, ώστε να καταλήγουμε σε συμφωνία και κοινή παραδοχή για το περιεχόμενο, την σημασία και το φορτίο τους.
Εν τέλει, πάλι μερικές φορές (δις), ειδικές έστω (λολ), το φορτίο της κάθε λέξης φαίνεται να είναι για τον καθένα μας αρκετά διαφορετικό. Τρέχα γύρευε ποιοι παράγοντες δούλεψαν για να φτάσουμε ως εδώ.
Ευτυχώς που δεν συμβαίνει συχνά, γιατί εμένα τουλάχιστον θα με εξαντλούσε. Χώρια του ότι θα μου δημιουργούσε τεράστιο άγχος. Χώρια (ξανα-δις) που η καχυποψία μου (λολ) για αυτή την μάλλον συχνά προκύπτουσα βαβυλωνία θα χτύπαγε κόκκινο.
Και λέω να παραιτηθώ εντελώς, προκαταρκτικά και οριστικά (λολ εκ νέου), από οποιαδήποτε ελπίδα συμφωνίας και συνεννόησης. Επί των λέξεων το λιγώτερο.
Αμα βρω χρόνο πάντως, θα προσπαθήσω να ξαναδιαβάσω, ως άσκηση όχι τίποτ’ άλλο, το «Σοφιστής ή περί του όντος» του Πλάτωνα, που ήταν πολύ μερακλής με τέτοια, ως βοήθημα σε παρόμοιες καταστάσεις, οι οποίες φαίνεται πως θα προκύπτουν συχνά από δω και μπρος, οσο δηλαδή η ιδεαλιστική σουπιά θα αμολάει μελάνι για να κρυφτεί στους καιρούς που έρχονται.
Διότι μετά από τόσα χρόνια το μόνο που θυμάμαι από τον διάλογο είναι ο …ασπαλιευτής. Και με τα χρόνια δεν είναι ότι έχω απώλεια μνήμης. Εχω και απώλεια υπομονής πολλές φορές. Τα χρόνια φέρνουν απώλειες γενικώς.
Κάτσε τώρα να ορίσεις τι είναι το ον και τι το μη-ον. Εύκολη δουλειά το ‘χεις; Δεν βλέπω XFactor καλύτερα αντί να μπλέκομαι με σημασιολογίες και …οντολογίες (λολ τελικό).
Τελειώνουν μήπως ποτέ τα υπαρξιακά των όντων και των λέξεων!
(«τελειώνουν οι δουλειές βρε παιδί μου», που λεν κι οι μάνες μας)
Θραξ Αναρμόδιος
Θράκα, δεν θα ασχοληθώ με το ον. Δεν μπορώ. Το ομολογώ.
Η διαφωνία μου είναι πολύ συγκεκριμένη με τον τσιλιβήθρα.
@ Orestios
“Καχυποψία είναι η θόλωση στην αναζήτηση της αλήθειας. Ο καχύποτος δεν μπορεί να είναι σκεπτικιστής, ούτε μπορεί να αντιληφθεί τί ακριβώς γίνεται.”
Σωστό υπό νορμάλ συνθήκες. Υπό συνθήκες επιβίωσης όμως σαν αυτές που ζούμε είναι ένστικτο αυτοσυντήρησης και άμεση ανάγκη για κερδισμένο χρόνο ώστε ο εγκέφαλος να επεξεργαστεί πληροφορίες. Δεν μπήκα στον κόπο να γράψω το άρθρο για να εξηγήσω «νορμάλ συνθήκες» σε ενήλικες αλλά για να επιστήσω την προσοχή σε φυσικά αντανακλαστικά που είναι απολύτως απαραίτητα και ξεχασμένα.
«Είναι εγκλωβισμένος στον άγχος και πράγματι φυλάγεται, όχι αναλύοντας, αλλά έχοντας δημιουργήσει στρεβλές πεποίθησεις. Δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει την σκληρή πραγματικότητα και επιλέγει μια δική του “αλήθεια”.»
Στρεβλές πεποιθήσεις και μικρόκοσμο φτιάχνει ένας άνθρωπος άτολμος, χωρίς κριτικό πνεύμα, χωρίς παιδεία και γνώση, χωρίς κριτήριο, ένας Ευκαιριακός, ένας αρριβίστας, ένας οπορτουνιστής. Ένας άνθρωπος που πιστεύει σε «συστήματα» και «αναλύσεις» ακόμα και όταν το σπίτι του έχει πάρει φωτιά και κινδυνεύουν τα παιδιά του και το βιός του.
Στρεβλές πεποιθήσεις ΔΕΝ ΕΧΕΙ ένας άνθρωπος που κρατάει στα χέρια του το τραυματισμένο παιδί του και βγάζει νύχια σε αυτόν που τον πλησιάζει ακόμα κι αν κρατάει λουλούδια.
Είναι φυσικό ένστικτο και έχει ασθενήσει μετά από πολλάαααα χρόνια καθεστωτικής ύπνωσης και προβατοποιημένης συμπεριφοράς πίσω από «ηγέτες» προδότες και πουλημένους.
«Ο καχύπτος, αντίθετα με τον σκεπτόμενο ελεύθερα και κριτικά, δύσκολα μπορεί να εμπιστευτεί κάποιον.»
Ακριβώς αυτό είναι και το ζητούμενο. Να μην δώσεις δικαίωμα να σε πλησιάσει ΚΑΝΕΝΑΣ όταν γλύφεις τις πληγές σου. Ούτε η ίδια σου η μάνα.
«Η έννοια της κοινής αλήθειας είναι που τις περισσότερες φορές τους ελκύει, όμως πέφτουν θύματα της ίδιας τους της παραπλάνησης και των στρεβλών τους πεποιθήσεων.»
Μόνο υπό νορμάλ συνθήκες και μόνο κάτω από αυτοματισμούς συστεμικούς.
Υπό συνθήκες «επιβίωσης» οι αισθήσεις οξύνονται και δεν υπάρχουν στρεβλές πεποιθήσεις. Κοιτάς να αμυνθείς και να κερδίσεις χρόνο. Δεν σε ενδιαφέρει η πιθανότητα να είναι η μάνα σου που έδιωξες αλλά η πιθανότητα να είναι ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΕΧΘΡΟΣ που επέτρεψες να σε πλησιάσει…!!!Εάν όλοι κάνουν το ίδιο τότε σύντομα θα καταλήξουν στα ίδια συμπεράσματα εξ ου και η «κοινή αλήθεια». Τότε μπορεί να ξεκινήσει η κοινή πορεία και δράση.
Υπό νορμάλ συνθήκες εκεί ανάμεσα μπαίνει η «λογική διεργασία» η «υπερανάλυση» και φυσικά η ιδιοτέλεια και το συμφέρον.
Υπό καταστάσεις «επιβίωσης» υπάρχει μόνο το «να μην πάθω κακό».
«Πιστεύω, πως οι κοινωνικές συνθήκες δίνουν στο άτομο και την έννοια που έχει κάθε φορά.»
Η πείνα και η έλλειψη στέγης ορίζουν το άτομο. Αν τα χεις έχεις την πολυτέλεια να αναλύσεις δεδομένα. Αν στα πάρουν τότε all bets are off και επαναπροσδιορίζεσαι μέχρι να τα ξαναπάρεις.
Η καχυποψία, η άμυνα, η περιφρούρηση της ζωής και της περιουσίας με όπλα και χωρίς, η συλλογή πληροφοριών, το κριτικό πνεύμα, είναι φυσικά δικαιώματα των ανθρώπων. Όλα αυτά πολεμήθηκαν από το σύστημα χιλιάδες χρόνια προκειμένου να ασθενήσουν οι «άμυνες» των ανθρώπων και να καταληστευθούν οι ίδιοι από τους έχοντες περισσότερα. Το άρθρο γι αυτό μιλάει. Για το τεράστιο ψέμμα του «κοινωνικού συμβολαίου» που αφαίρεσε όλα αυτά τα φυσικά δικαιώματα των ανθρώπων με την ΥΠΟΣΧΕΣΗ της ευημερίας. Η ευημερία δεν ήρθε αλλά οι άνθρωποι αποκοιμήθηκαν. Η μεγαλύτερη ευθύνη πέφτει στους αντιπροσώπους του συστήματος (πολιτικοί) οι οποίοι επανειλημμένα και κατ’ επάγγελμα ψεύδονται προκειμένου να ωφελούνται οι ίδιοι και οι χορηγοί τους εις βάρος του πολίτη και της κοινωνίας.
Πολίτες που μετά από τόση καταστροφή πιστεύουν ακόμα στις υποσχέσεις του συστήματος είναι πιο επικίνδυνοι από αυτούς που μας διαφεντεύουν.
Ορεστιε, εκτός από ότι αναλύεις την καχυποψία λίγο θεωρητικά (σαν στάση ζωής ας πούμε), δεν βλέπω πως αυτό που λες είναι διαφορετικό στην τελική, από αυτό που λέει ο tsilivithras.
Ο tsilivithras (αν καταλαβαίνω καλά) αναγνωρίζει ένα φυσικό φαινόμενο. Αν κάποιος σε ξεγελάσει μια φορά, θα είσαι επιφυλακτικός/καχύποπτος την επόμενη φορά απέναντι του (το «δις εξαμαρτείν» που λέμε). Αυτό είναι μια φυσιολογική άμυνα κάθε ανθρώπου που εμείς ως πολίτες φαίνεται να έχουμε ξεχάσει. Ψηφίζουμε ξανά και ξανά τους ίδιους πολιτικούς και αποδίδουμε το κακό αποτέλεσμα λίγο-πολύ στην κακή μας …τύχη και όχι στο ότι μας ξεγελάνε, ενώ όλα τα στοιχεία φωνάζουν για το αντίθετο.
Έχουμε χάσει την άμυνα μας δηλαδή και αυτήν πρέπει να ξαναβρούμε.
Όσον αφορά την ανάλυση σου θα συμφωνήσω μαζί σου όσον αφορά την καχυποψία σε μεγάλο βαθμό. Η «λίγη» καχυποψία ή αλλιώς η επιφυλακτικότητα ας πούμε, βοηθάει στο να προσέχει κάποιος λίγο παραπάνω. Η «πολλή» σε θολώνει όπως λες και δεν σκέφτεσαι σωστά. Αυτό άλλωστε γίνεται και με όλες τις υπερβολές.
Παράθεμα: Ο «ΙΣΧΥΡΟΣ» δεν θα αλλάξει ποτέ. Κανένας λύκος δεν έγινε ποτέ τσομπάνης… | ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΙ
Παράθεμα: Ο “ισχυρός” δεν θα αλλάξει ποτέ, κανένας λύκος δεν έγινε ποτέ τσομπάνης. | News.kozaninet.gr