Το πολίτευμα, ο κοινοβουλευτισμός, είναι που αφαιρεί από τα κόμματα και τους πολιτικούς, κάθε αξιοπιστία

Μετά από αυτά τα επτά κατεστραμμένα χρόνια, θα πρέπει να είναι πια ξεκάθαρο σε έναν μεγάλο αριθμό πολιτών, πως η έξοδος από αυτή την φρίκη της δουλείας του χρέους, μπορεί να γίνει μόνο με έναν τρόπο: την συνολική διαγραφή του χρέους. Και μάλιστα μονομερώς, από την πλευρά του ελληνικού δημοσίου.

Προφανώς κάτι τέτοιο θα οδηγήσει αυτομάτως και στην έξοδο της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα. Το ευρώ. Και αυτή η έξοδος από το Ευρώ ίσως οδηγήσει είτε στην αναδιαπραγμάτευση της σχέσης της Ελλάδας με την Ε.Ε. είτε ακόμα και στην έξοδο από την Ε.Ε.

Μπορεί να υπάρχουν περισσότερα του ενός, αλλά ας υποθέσουμε πως υπάρχει τουλάχιστον ένα πολιτικό κόμμα το οποίο μπορεί να σταθεί μπροστά μας και να δεσμευθεί πως θα πραγματοποιήσει αυτά τα τρία μέτρα:

• Μονομερής διαγραφή του χρέους
• Εξοδος από το Ευρώ
• Αναδιαπραγμάτευση της σχέσης ή έξοδος και από την Ε.Ε.

Μετά από τόσες υποσχέσεις που είδαμε να μην τηρούνται, όπως «δεν συμφωνώ με το λάθος«, «κατάργηση των μνημονίων με έναν νόμο» και εκείνο το μεγαλειώδες ΟΧΙ του δημοψηφίσματος που έγινε ένα άθλιο ΝΑΙ, είναι δύσκολο, για τους περισσότερους τουλάχιστον, να πιστέψουμε πως το κόμμα και οι πολιτικοί που θα μας υποσχεθούν όλα αυτά, θα τηρήσουν τις υποσχέσεις τους.

Οι πολιτικές υποσχέσεις των κομμάτων δεν έχουν πλέον καμμία αξιοπιστία. Αριστερών ή δεξιών.

Το ίδιο το πολίτευμα, ο κοινοβουλευτισμός, αφαιρεί από τα κόμματα και τους πολιτικούς, κάθε αξιοπιστία. Διότι επιτρέπει να υπόσχονται «τον ουρανό με τ’ άστρα«, χωρίς καμμία απολύτως ποινική ή αστική υποχρέωση, να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους.

Αρα πριν από αυτά τα τρία προτάγματα (διαγραφή του χρέους, έξοδο από το ευρώ, αναδιαπραγμάτευση της σχέσης Ελλάδας-Ε.Ε.) θα πρέπει να μπει κάποιο άλλο πρόταγμα. Πρώτο-πρώτο. Το πρώτο αυτό πρόταγμα πρέπει να εγγυάται οτι οι «δεσμεύσεις» θα γίνονται πράξη.

Τέτοια εγγύηση δεν μπορεί να είναι ούτε μια συμβολαιογραφική, ούτε κάποια άλλη παρόμοια νομική πράξη. Τέτοια εγγύηση μπορεί να είναι μόνο θεσμική. Θεσμική εγγύηση.

Τέτοια εγγύηση μπορεί να είναι μόνο η συμμετοχή του άμεσα ενδιαφερομένου, του λαού, στους θεσμούς του πολιτεύματος. Μόνο η ενεργός παρουσία του λαού στο πολίτευμα, μπορεί να γίνει η εγγύηση πως οι «δεσμεύσεις» των κομμάτων και των πολιτικών, θα γίνονται πράξη.

Αρα το πρώτο πρόταγμα, πριν από κάθε άλλο, δεν μπορεί να είναι παρά μόνον αυτό: πραγματική λαϊκή κυριαρχία. Δημοκρατία δηλαδή.

Ομως αν ένα κόμμα θέσει ένα τέτοιο πρόταγμα, την Δημοκρατία, ως πρώτο-πρώτο, τότε θα πρέπει να βγει δημοσίως και να εξηγήσει γιατί και πως η Δημοκρατία αποτελεί εγγύηση για την πραγματοποίηση των «δεσμεύσεων» και των «υποσχέσεων»:

Δηλαδή θα πρέπει αυτό το κόμμα να πει στον λαό, πως αν ο λαός συνειδητοποιήσει τι είναι Δημοκρατία, τότε το ίδιο αυτό το κόμμα που μιλάει για όλα αυτά, όπως βέβαια και κάθε άλλο κόμμα, θα είναι ένα «φτερό στον άνεμο» μπροστά στην λαϊκή θέληση. Μπροστά στην λαϊκή εξουσία.

Πως αν ο λαός συνειδητοποιήσει τι είναι Δημοκρατία, τότε δεν θα παραχωρεί στα κόμματα την εξουσία του, όπως γίνεται τώρα με τις εκλογές, αλλά θα δίνει εντολή. Εντολές. Ωστε η θέλησή του, η θέληση του λαού, να γίνεται πράξη.

Δηλαδή θα πρέπει αυτό το κόμμα να εξηγήσει πως όταν κάποιος συνειδητοποιεί τι είναι Δημοκρατία, στην ουσία συνειδητοποιεί την διαφορά ανάμεσα στο «παραχωρώ την εξουσία μου εν λευκώ» και στο «δίνω εντολές που εκτελούνται«. Δηλαδή, ως λαός, αποτελώ ο ίδιος την εγγύηση οτι η υπόσχεση θα γίνει πράξη.

Και ακόμα θα πρέπει αυτό το κόμμα να πει στον λαό, πως αν ο λαός συνειδητοποιήσει τι είναι Δημοκρατία, τότε αυτομάτως η εφαρμογή της Δημοκρατίας γίνεται «αστείο πράμα».

Ας τα ξαναβάλουμε λοιπόν στην σωστή σειρά:

• Δημοκρατία – λαϊκή κυριαρχία ως θεσμός του πολιτεύματος
• Μονομερής διαγραφή του χρέους
• Εξοδος από το Ευρώ
• Αναδιαπραγμάτευση της σχέσης ή έξοδος και από την Ε.Ε.

Θραξ Αναρμόδιος

Advertisement