Η ιδέα οτι η κυβέρνηση πρέπει να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής (αρχή της δεδηλωμένης) είναι από τους πιο καταστροφικούς κανόνες του Κοινοβουλευτισμού.
Καταλήγουμε η κυβέρνηση να έχει υποχείριο την Βουλή και να κάνει νόμο οτι θελήσει.
Αυτό είναι βέβαια παραβίαση της, επίσης κοινοβουλευτικής, αρχής της διάκρισης των εξουσιών. Διότι ουσιαστικά νομοθετεί η κυβέρνηση και όχι η Βουλή.
Η κυβέρνηση πρέπει να ματώνει για να περάσει έναν νόμο από την Βουλή. Και η Βουλή δεν πρέπει να εμπιστεύεται την κυβέρνηση.
Γι’ αυτό σε έναν πιο λογικό Κοινοβουλευτισμό θα έπρεπε να έχουμε χωριστές εκλογές για κυβέρνηση, Βουλή και ηγεσία της Δικαιοσύνης.
Η αρχή της διάκρισης των εξουσιών είναι προσχηματική βέβαια. Καθώς και την ηγεσία της Δικαιοσύνης την διορίζει πάλι η κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση νομοθετεί οτι θελήσει δια της Βουλής και έχει διορίσει και την ηγεσία της Δικαιοσύνης.
Σας φαίνεται αυτό για Δημοκρατία;
Γιατί κάποιο από όλα τα κόμματα, αριστερά και δεξιά, δεν μιλάει για όλα αυτά;
Διότι όλα τα κόμματα είναι Ολιγαρχικά. Και η ηγεσία τους πολύ θα ήθελε να κυβερνάει με αυτούς τους κανόνες που ουσιαστικά είναι απολυταρχικοί.
Ολιγαρχικοί είναι οι άνθρωποι.
Θραξ Αναρμόδιος 