Ας πούμε οτι κάποιος απευθύνει το εξής ερώτημα στους γνωστούς του, συγγενείς ή ακόμα και περαστικούς: «Πως θα σου φαινόταν αν αντί για τους πολιτικούς, την βουλή, την κυβέρνηση κλπ, παίρναμε εμείς όλοι οι πολίτες τις αποφάσεις, με βάση την αρχή της πλειοψηφίας; Θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα τα πράγματα;»
Τι απαντήσεις θα πάρει;
Η πιθανώτερη: «Και πως μπορεί να γίνει αυτό;».
Επίσης πιθανή: «Δεν μπορεί να γίνει αυτό.»
Τι σημαίνουν αυτές οι απαντήσεις;
Οτι αυτός που απαντάει πρώτον, δεν απαντάει στο ερώτημα και δεύτερο και σημαντικώτερο, πως ούτε καν του πέρασε ποτέ η ιδέα από το μυαλό, πως αντί να αποφασίζουν μόνο οι πολιτικοί, η κυβέρνηση και η βουλή για τα πάντα, υπάρχουν και άλλες επιλογές.
Δεν του έχει περάσει ποτέ από το μυαλό.
Δεν προβληματίστηκε ποτέ πάνω σ’ αυτό το ζήτημα.
Και βέβαια δεν ευθύνεται μόνο αυτός για τον μη-προβληματισμό του αυτόν. Ενα ολόκληρο σύστημα δίνει καθημερινό αγώνα, και ξοδεύει τεράστιους πόρους, για να ΜΗΝ συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο.
Να μην αντιληφθεί ο μέσος άνθρωπος, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, πως μέσα στις επιλογές του βρίσκεται και η επιλογή πως αντί να αποφασίζουν οι πολιτικοί-βουλή-κυβέρνηση για την ζωή του, μπορεί να αποφασίζει εκείνος και οι άλλοι πολίτες.
Αυτό είναι και το πρόβλημά μας: οτι δεν του έχει περάσει ποτέ από το μυαλό.
Και έτσι παραχωρεί την εξουσία του, είναι ο φυσικός ιδιοκτήτης αυτής της εξουσίας, σε κάποιους επαγγελματίες οι οποίοι τον κυβερνούν, του φτιάχνουν τους νόμους στους οποίους πρέπει να υπακούει εκείνος, και του απονέμουν δικαιοσύνη.
Και ο ίδιος ζει ως υπήκοος. Ενας σκλάβος δηλαδή.
Σκλάβος, επειδή δεν μπορεί να κάνει μια απλή σκέψη. Και να δει οτι πέρα από τα δεσμά του κοινοβουλευτισμού, υπάρχει και άλλη επιλογή: Να γίνει ο ίδιος αφέντης στον τόπο του. Και ελεύθερος άνθρωπος.
Θραξ Αναρμόδιος
Θραξ Αναρμόδιος 
Το…»Δε μπορεί να γίνει αυτό !» Είναι μια ανόητη απάντηση…ενός αμετανόητου ραγιά!
Το…»Και πως μπορεί να γίνει αυτό ?» Είναι μια πολύ λογική απάντηση-ερώτηση…που απαιτεί μια λογική και ξεκάθαρη απάντηση!
Πρακτικά μιλώντας… πως φαντάζεσαι ότι μπορεί να γίνει αυτό, λοιπόν ?
KostasL
Εν ετη 2017 μετα απο χιλιαδες χρονια ιστορικου παραδειγματος, μετα απο χιλιαδες πολεμους,δυστυχια, απολυταρχια και ποταμους αιματος αυτη η ερωτηση ειναι τελειως ηλίθια και αυτος που τη λεει το λιγοτεροηλιθιος ρομαντικος.Αλλο τι θελουμε και αλλο τι μπορει να γινει.Οσο αρνειστε την πραγματικοτητα και την αληθεια θα συνεχισουν να σας βασανιζουν αυτα τα ερωτηματα.Εγω προσωπικα εχω απολαχτει πλήρως απο αυτες τις ψευδαισθησεις απο τα 22 μου χρονια και θεωρω ατι αργησα πολύ
@χαρης
και εντάξει εσύ είσαι έξυπνος και κατάλαβες αμέσως πως είμαι ηλίθιος. Επρεπε να το ανακοινώσεις και δημοσίως;
O anarmodios όπως και εγώ μπορεί να είμαστε ρομαντικοί και ηλίθιοι. Ασύλληπτα ρομαντικοί, ασύλληπτα ηλίθιοι. Και ο χαρης ασύλληπτα ευφυής και ρεαλιστής . Το βέβαιο είναι πως από το μυαλό του ασύλληπτα ευφυούς και ρεαλιστή χαρη, δεν έχει περάσει το ενδεχόμενο να αγνοεί ιστορικές πραγματικότητες σχετικές με τις δημοκρατικές παραδόσεις των Ελλήνων. Παραδόσεις που επιβίωσαν και ασκούνταν μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα μέσα στα κοινά που συγκροτούσε ο εγκατεστημένος σε τρεις αυτοκρατορίες Ελληνισμός. Ελληνισμός που κυριαρχούσε οικονομικά, πολιτιστικά κοινωνικά -και σε σημαίνοντα βαθμό- και διοικητικά και στις τρεις (Οθωμανική, Ρωσική Αυστροουγγρική). Πιθανόν ο χάρης, λόγω υψηλής ευφυίας, έπαψε να κουράζεται αναζητώντας κοπιαστικά τη γνώση και την αλήθεια μόνος του, εκεί στα 22 του. Τα είχε κατανοήσει. Όλα! Οι νοητικά αδικημένοι σαν εμένα έπρεπε να πιάσουμε τα 40 για να αντιληφθούμε πως τελικά όσα ξέραμε ήταν ψέμα. Και πώς το ζουμί ήταν σε όσα αγνοούσαμε. Για την ακρίβεια, σε εκείνα που οι περισπούδαστοι αποσιωπούσαν.
Αυτα που αναφερεις τελειωσαν με την εγκαθιδριση του πρωτου ελληνικου κρατους εκει που ηταν και το τελος του ελληνισμου.Διακοσα χρονια μετα ολα αυτα δεν εχουν καμια σημασια.Εισαι εκτος πραγματικοτητας μου αριαδιαζεις μπουρδες που δεν εχουν καμια σχεση με την κοινωνικη κατασταση που επικρατει σήμερα.Για να τελειωνουμε, το ερωτημα που εθεσε ο αναρμοδιος θα ειχε νοημα αν η συντριπτικη πλειοψηφια των ανθρωπων ειχε ως πρωτη προτεραιοτητα και αξία την δημοκρατια αρα και την ελευθερια και οχι την κουταλα που τους πηραν οι αφεντες τους και τωρα δεν μπορουν να φαν απο τη μαρμιτα.Αυτο τους νοιαζει πως να εχουν γεματη πρωτα την κοιλια τους και τιποτε αλλο.Δεν ειναι τυχαιο που μολις το συστημα σταματησε να τους δινει να τρωνε αρχισαν την γκρινα και την κλαψα και μου το ειδαν αντισυστημικοι οταν ολα τα προιγουμενα χρονια το βουλωναν μπροστα σε ολο αυτο τον εμετο..Συνεχισε ετσι με αυτη τη λογικη και με αυτες τις παραισθησεις και οταν θα χτυπησουν τη πορτα σου οι συγχονοι ναζιδες να τους μοιρασεις κανα κωλοχαρτο σαν αυτο που μου εδωσε προχτες στο δρομο μια τυπισα και εγραφε για το ελληνικο χρεος που ειναι μη βιωσιμο.Ακουστε καλα ανθρωποι, μετα απο δεκα χρονια υπαρχουν ακομα ζωα που τυπωνουν χαρτια με γελεια κειμενα που προσπαθουν να πεισουν αλλα ηλίθια ζωα για πραματα που επρεπε ενας λογικος ανθρωπος να τα καταλαβαινει απο την πρωτη στιγμη.Το μονο αισιοδοξο ειναι οτι ερχεται το αιμα και αν ειμαστε λιγο τυχαιρο ισως θα μπορεσει να ξεπληνει λιγο απο αυτον τον εμετο.
Δεν συνηθίζω γενικά να σχολιάζω (τώρα τελευταία όμως δημιουργείται μια τάση) αλλά για χάρη του Χάρη θα κάνω μια εξαίρεση. Ο λόγος του Χάρη και κάθε Χάρη που στα 22 του χρόνια γράφει με αυτόν τον μηδενισμό, το διάχυτο μίσος για την κοινωνία (που έχει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που ασφαλώς δεν γνωρίζει) και την τεράστια δίψα για αίμα και καταστροφή είναι ακριβώς μια από τις εκφράσεις (τα συμπτώματα) της σήψης και του εκχυδαϊσμού της ίδιας της κοινωνίας. Ο κάθε οργισμένος Χάρης δεν ξέρει, δεν έχει ακούσει και δεν μπορεί να σκεφτεί παρά με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή «ορθολογικά» και ανταγωνιστικά, με μίσος και φθόνο για καθετί που δεν τον κάνει να αισθάνεται «ελεύθερος» ή «αρκούντως αντικρατιστής» ή που του δίνει την ψευδαίσθηση ότι εκείνος είναι ο «έξυπνος» (που όμως αύριο θα τον ξεκοκκαλίσει μια χαρά η αγορά με την πολιτική της ορθότητα και τον δικαιωματισμό που βολεύει άψογα όλο το εύρος του πολιτικού συστήματος). Τον κάθε Χάρη οφείλουμε τουλάχιστον να πληροφορήσουμε ότι ένας άλλος πολιτισμός είναι εφικτός και ότι φυσικά ο εκδημοκρατισμός και ο απαραίτητος αυτοπεριορισμός δεν αρκεί (όπως πάντα), εάν δεν κατανοήσουμε το βαθύ πολιτισμικό πρόβλημα της εποχής μας.
Ο κάθε νεοέλληνας μηδενιστής, όποιας ηλικίας και εάν είναι αυτός, εάν και όταν κάποια στιγμή σκεφτεί σε βάθος, τελικά θα αντιληφθεί ότι δεν διαφέρει και πολύ από αυτούς που αναθεματίζουν χρόνια τώρα το κενό και την έρημο που έχει αφήσει ο κοινωνικός δαρβινισμός. Δεν διαφέρει και πολύ από αυτούς που μισεί. Όμως αφού ο κάθε Χάρης ξεράσει τον εμετό του μίσους του θα πρέπει να γνωρίζει ότι υπάρχουν άνθρωποι (που ασφαλώς δεν γνωρίζει πόσοι είναι αυτοί) που δεν αποζητούν τον ηδονισμό της κουτάλας και τους αρκεί η στοιχειώδης ανθρωπιά τους και αυτά που θέλουν να καταλάβουν, ώστε να αλλάξουν πρώτα οι ίδιοι, χωρίς όμως να ξεριζωθούν. Αυτό είναι δύσκολο, όμως αξίζει και εάν τα καταφέρουν, ποιος ξέρει, μπορεί να «αλλάξουν και τον κόσμο» και κάποιοι αυριανοί 22χρονοι να μισούν κάπως λιγότερο και να σκέφτονται κάπως περισσότερο.
Η απάντηση είναι προφανής και είναι υπέρ της Άμεσης Δημοκρατίας . Για όλα τα υπόλοιπα που ταλαιπορούν τον Χάρη και τους ομοίους του πλήρη απάντηση δίνει ο κ Κώστας Λάμπος στα βιβλία του . Τίποτα δεν μένει στάσιμο και με αγώνες κατακτάται η ελευθερία ,η γνώση η παιδεία και η αυτοδιαχείριση .