Πέρασε καιρός.
Αλλά θέλω να πω έναν λόγο. Νομίζω οτι αφορά τους εξουσιαστές. Εδώ και έξω από δω. Αλλά και τους αντι-εξουσιαστές. Κι έχει να κάνει με το σε τι κατάσταση είναι τώρα ο Ελληνας.
Χάλια είναι. Το γνωρίζουμε όλοι. Είναι φοβισμένος και μουδιασμένος. Ζαρωμένος στη γωνία του. Είναι νικημένος για άλλη μια φορά.
Τον Ελληνα τον νίκησαν οι εχθροί του. Τον νίκησαν και οι «φίλοι» του. Οι ίδιοι οι «πρόμαχοί» του. Που εκείνος με τα χεράκια του τους όρισε προμάχους. Οι πρόμαχοί του τον πούλησαν για δούλο. Στεγνά. «Πέντε κρίκοι ένα τάληρο».
Για τον Ελληνα δεν μένει τώρα πια τίποτε άλλο από το να υποταχθεί. Να δεχθεί την πικρή του μοίρα. Σκέφτονται οι εξουσιαστές, και τρίβουν τα χέρια τους, περιμένοντας και τα κέρδη. Το ίδιο σκέφτονται και οι αντι-εξουσιαστές για τον Ελληνα, που τον μισούν και περισσότερο, και που μόνο κέρδος τους είναι η χαρά από την ικανοποίηση του μισελληνισμού τους.
Και που να πάει τώρα ο Ελληνας να ζητήσει βοήθεια; Να πάει στους ιερείς του, θα του πούνε πως αυτές τις συμφορές τις στέλνει ο θεός για λόγους που μόνο εκείνος γνωρίζει. Να πάει στους στρατηγούς του, θα του πούνε πως δεν μας κύρηξε κανένας εχθρός τον πόλεμο. Να πάει στους δικαστές του, θα του πούνε πως όλα γίνονται σύμφωνα με τον νόμο.
… τον νόμο τους…
Στον Ελληνα δεν μένει καμμία διέξοδος, σκέφτονται όλοι. Εξουσιαστές και αντι-εξουσιαστές. Εδώ και έξω απο ‘δω. Μόνο η υποταγή. Και μαζί μ’ όλους αυτούς το ίδιο σκέφτομαι κι εγώ καμμιά φορά.
Ελλάδα τέλος. Πάει ο Ελληνας. Παραδόθηκε. Τα «τέντωσε τα πόδια».
Ναι. Αλλά κάνουμε όλοι λάθος.
Γιατί ο Ελληνας δεν είναι φτιαγμένος από «την ζύμη της υποταγής». Η ιστορία του το λέει. Οχι η σχολική όμως. Το λέει εκείνη η ιστορία που κατέγραψε τις αδιάκοπες εξεγέρσεις του από την αρχαιότητα μέχρι πρόσφατα. Εξεγέρσεις. Εκατοντάδες εξεγέρσεις. Απέναντι σε κάθε κατακτητή και εξουσιαστή. Στους Μακεδόνες βασιλιάδες, στους Ρωμαίους επικυρίαρχους, στους Βυζαντινούς τσιφλικάδες και την απίθανη κρατική φορολογία, στους Τούρκους μπέηδες και τα χαράτσια, στους Γερμανούς.
Αλλοι μπορεί όταν δεν έχουν αφέντη να φτιάχνουν έναν. Ισως ακόμα να του επιτρέπουν να ορίζει και τους νόμους τους. Να τους ορίζει τα δικαιώματά τους. Να τους ορίζει πόση ελευθερία δικαιούνται. Ο Ελληνας όχι.
Ο Ελληνας πρέπει να νιώθει πως είναι ελεύθερος. Κι ας μην είναι. Και γνωρίζει (στο «πίσω μέρος του κεφαλιού του» έστω) πως η εξουσία είναι εμπόδιο στην ελευθερία του. Δεν θεωρεί κανέναν πιο άξιο από τον εαυτό του για πρόεδρο και αρχηγό. Κανέναν. Θέλει την ελευθερία του. Θέλει την εξουσία ο ίδιος. Επειδή θέλει να είναι ελεύθερος.
Ο Ελληνας είναι ανυπότακτος. Είναι αναρχικός. Στην εξουσία των άλλων, όποιοι κι αν είναι, δεν θα υποταγεί ποτέ. Ετσι είναι.
Δεν το συνειδητοποιεί βέβαια καλά όλο αυτό. Την σχέση ελευθερίας και εξουσίας. Αλλά εδώ υπάρχουν πολλοί που κάνουν οτι μπορούν για να το συνειδητοποιήσει (μαζί και η αφεντιά μου).
Ο Ελληνας, από το 1821 και μετά, «το μόνο που κατάφερε είναι να ανασαίνει». Νομίζει οτι ελευθερώθηκε. ΄
Στολές δεν βλέπει. Ακούει όμως διαταγές. Κατοχή δεν νιώθει. Του παίρνουν όμως το σπίτι. Αγάς δεν υπάρχει. Χαράτσι όμως πληρώνει. Εκτελέσεις δεν γίνονται. Τα σπίτια όμως αδειάζουν και οι νέοι ξενιτεύονται.
Θα τα συνειδητοποιήσει όλα. Θα του πάρει καιρό. Μια γενιά. Δυο γενιές. Περισσότερο… Κανείς δεν το ξέρει.
Οσο για το πως θα αντιδράσει, δεν μπορεί κανείς να το προβλέψει. Ο Ελληνας είναι η επιτομή της αντίφασης. Ασφαλείς προβλέψεις για τον Ελληνα δεν μπορούν να γίνουν. Μόνο οι εξουσιαστές το πιστεύουν αυτό. Ισως και οι αντιεξουσιαστές.
Ο Ελληνας είναι ξεροκέφαλος και πεισματάρης. Είναι ανοιχτόμυαλος και ευπροσάρμοστος. Είναι καλός και κακός. Είναι φοβιτσιάρης και ήρωας.
Πολλές χιλιάδες χρόνια κολυμπάει σε έναν ωκεανό αφρισμένο. Συχνά, ίσα που έχει τη μύτη έξω από νερό. Πάει λες, χάθηκε. Πνίγηκε. Χιλιάδες χρόνια κι ακόμα οι Ελληνες δεν είναι ούτε δέκα εκατομμύρια. Οποιος περνάει από δω, σφάζει. Σφάζει. Εθνοκτονεί. Ξεθεμελιώνει. Καίει, γκρεμίζει…
Αλλά, με κάποιο τρόπο, ο Ελληνας συνεχίζει να υπάρχει.
Αυτή είναι η νίκη του. Το ότι υπάρχει. Είναι νικητής επειδή υπάρχει ακόμα.
Και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο [*].
Θραξ Αναρμόδιος
*Είναι επικίνδυνο για εκείνους που εχθρεύονται την ελευθερία και την δημοκρατία.
Θραξ Αναρμόδιος 
Reblogged στις Τόνοι καὶ Πνεύματα …..
Μαζευόμαστε κάμποσοι που νιαζόμαστε για αυτόν τον τόπο και κάνουμε μήνυση στους εισαγγελείς για εσχάτη προδοσία και συνέργεια σε διαρκές έγκλημα που ως ανώτεροι αξιωματούχοι, αλλά και βάσει του ρόλου τους, τον οποίο τους δίνει η ελληνική νομοθεσία, όφειλαν να δράσουν εναντίον όλων όσων έχουν καταπατήσει βάναυσα τα θεμελειώδη δικαιώματα των πολιτών αυτής της χώρας. Οι εισαγγελείς δεν έχουν βουλευτική ασυλία όπως οι βουλευτές και έτσι ή θα έπρεπε ή να προχωρήσουν τη μήνυση ή να την βάλουν στο αρχείο. Στη δεύτερη περίπτωση, θα εξεφτελιζόντουσαν και θα έδιναν κάθε δικαίωμα σε όλους τους Ελληνες να δράσουν ως οφείλουν για την υπεράσπιση της πατρίδας, καθώς με αυτή την κίνηση θα έδειχναν ότι είναι βασικό γρανάζι του συστήματος που οδήγησε έναν λαό στην εξαθλίωση.
Μεταγράφω από τον Φώτη Κόντογλου και τα συμπεράσματα δικάς σας:
Η Ρωμηοσύνη είναι η πονεμένη Ελλάδα. Η αρχαία Ελλάδα μπορεί να ‘τανε δοξασμένη κι αντρειωμένη, αλλά η καινούργια, η χριστιανική, είναι πιο βαθειά, επειδής ο πόνος είναι ένα πράγμα πιο βαθύ κι από τη δόξα κι από τη χαρά κι από κάθε τί. Οι λαοί που ζούνε με πόνο και με πίστη τυπώνουνε πιο βαθιά τον χαραχτήρα τους στο σκληρό βράχο της ζωής, και σφραγίζουνται με μιά σφραγίδα που δεν σβήνει από τις συμφορές κι από τις αβάσταχτες καταδρομές, αλλά γίνεται πιο άσβηστη. Με μιά τέτοια σφραγίδα είναι σφραγισμένη η Ρωμηοσύνη.
Τα έθνη που ξαγοράζουνε κάθε ώρα της ζωής τους με αίμα και μ’ αγωνία, πλουτίζονται με πνευματικές χάρες που δεν τις γνωρίζουνε οι καλοπερασμένοι λαοί. Αυτοί απομένουνε φτωχοί από πνευματικούς θησαυρούς κι από ανθρωπιά, γιατί η καλοπέραση κάνει χοντροειδή τον μέσα άνθρωπο. Ενώ ο πόνος κατεργάζεται τους λαούς και τους καθαρίζει, όπως καθαρίζεται το χρυσάφι με φωτιά μέσα στο χωνευτήρι. Για τούτο η δυστυχισμένη Ρωμηοσύνη στολίστηκε με κάποια αμάραντα άνθη, που δεν τ’ αξιωθήκανε οι μεγάλοι κ’ οι τρανοί λαοί της γής.
CSI: Μια Εθνική Ιατροδικαστική Υπόθεση
http://sanejoker.info/2012/10/csi-balkans.html
Αλλά, με κάποιο τρόπο, ο Ελληνας συνεχίζει να υπάρχει.
Σωστό. !!!!! Αλλά αυτό έγινε με τρόπο μαγικό; Νομίζω πως όχι. Τι ήταν λοιπόν αυτό ή αυτά που βοηθήσανε να είναι έτσι;
Μήπως επομένως τώρα θα πρέπει να αναλάβουν κάποιοι άνθρωποι φωτισμένοι, Ελληνες στη ψυχή και στο γένος, να αναλάβουν να γράψουν ένα κείμενο στο οποίο να αναλύονται εκείνοι οι λόγοι που κάνουν τον Ελληνα να συνεχίζει να υπάρχει;
Και όταν δούμε ότι αυτά είναι και τα βρούμε, να τα κάνουμε προτάγματα για ένα νέο σχέδιο ανασυγκρότησης της Πατρίδας, με συγκεκριμένο όραμα/ οράματα για το που θέλουμε να πάμε την Ελλάδα στα επόμενα πολλά χρόνια; Τι θέση θέλουμε να της δώσουμε στο κόσμο; Να βάλουμε δηλαδή το στόχο; Στόχο για να συνεχίζει να υπάρχει,, για να μην ξεχνιόμαστε. Και μετά να βρούμε και τους τρόπους που θα το πετύχουμε;
γραφω κάτι ,, απλά, για να πατήσω και την ειδοποίση που το ξέχασα νωρίτερα.
Η συνείδηση θα επανέλθει, μόνο όταν κοπεί το ηλεκτρικό…εν τω μεταξύ η ύπνωση συνεχίζεται…