Την λατινική λέξη προλετάριος την χρησιμοποίησε ο μαρξισμός για να περιγράψει εκείνον ο οποίος 1) δεν έχει προσωπική ατομική περιουσία και 2) το μόνο του έσοδο προέρχεται από την ικανότητά του να εργάζεται (όταν έχει εργασία). Δηλαδή από την πώληση της ικανότητάς του προς εργασία, στην αγορά εργασίας.
Στην Ελλάδα, λόγω των δικών μας ιδιομορφιών (υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης, μικρή έγγεια ιδιοκτησία, μεγάλο αριθμό αυτο-απασχολούμενων, σφιχτο-δεμένες οικογένειες και σόϊα, κλπ) δεν είχαμε ποτέ προλεταριάτο σε μεγάλο ποσοστό.
Από δω και πέρα θα έχουμε, λόγω της καταστροφής που υποστήκαμε.
Ο προλετάριος, μη έχοντας ουσιαστικά ρίζα στον τόπο του, εφόσον ΔΕΝ διαθέτει σπιτάκι-χωραφάκι-μαγαζάκι, αναγκάζεται να ξενητεύεται προς αναζήτηση καλύτερων συνθηκών εργασίας. Αυτό έχει μια ψυχολογική επίπτωση σε αρκετούς ανθρώπους, ανάλογα βέβαια και με την ιδιοσυγκρασία του καθενός. Από δω βγαίνει ο λόγος που άσκεφτα λένε μερικοί: «όπου γης και πατρίς».
Ο έχων σπιτάκι-χωραφάκι-μαγαζάκι ονομάζεται από τον μαρξισμό «μικροαστός» και αντιμετωπίζεται περίπου ως βδέλυγμα. Ο έχων σπιτάκι-χωραφάκι-μαγαζάκι θεωρείται από την ελληνική δημοκρατική παράδοση ως η βάση και ο στύλος της δημοκρατίας. Η μικρή ατομική περιουσία και ο ανεξάρτητος μικρο-παραγωγός είναι ο στύλος της δημοκρατίας. Οχι ο προλετάριος. Ο ίδιος ο Κ. Μαρξ βέβαια κάπου στα γραπτά του αναγνωρίζει πως η βάση των αρχαίων ελληνικών δημοκρατιών ήταν ο «ελεύθερος παραγωγός και ο μικροϊδιοκτήτης».
Μας θέλουν λοιπόν προλετάριους, ανακατωμένους με προλετάριους από άλλα έθνη και άλλους πολιτισμούς. Είτε στην χώρα μας, είτε σε άλλες χώρες. Ο λόγος είναι πως «κάθε μειονότητα καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της» ουσιαστικά (όπως το περιγράφει ο Φ. Ενγκελς). Και αυτό δυσκολεύει έως και ακυρώνει την πολιτική συνεννόηση και συναίνεση ανάμεσα σε ανθρώπους από αυτά τα διαφορετικά έθνη και τις κουλτούρες των προλεταρίων που ανταγωνίζονται ως ομάδες μεταξύ τους για να κερδίσει ο καθένας μια θέση εργασίας, του ξεροκόμματου.
Μόνο μια εθνική κοινωνία με συνείδηση του εαυτού της ως κοινωνία, δηλαδή έθνος, μπορεί να φτάσει στην πολιτική συνεννόηση εκείνη που χρειάζεται για να απαιτήσει ως σύνολο την πολιτική εξουσία από τους εξουσιαστές του. Δηλαδή να απαιτήσει δημοκρατία και δικαιοσύ΄νη.
Γι’ αυτό γίνονται όλα. Γι’ αυτό πολεμάνε το έθνος, την θρησκεία και έχουνε βαλθεί να μας κάνουν όλους πάμπτωχους.
Θραξ Αναρμόδιος
Θραξ Αναρμόδιος 
[(Στην Ελλάδα, λόγω των δικών μας ιδιομορφιών (υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης, μικρή έγγεια ιδιοκτησία, μεγάλο αριθμό αυτο-απασχολούμενων, σφιχτο-δεμένες οικογένειες και σόϊα, κλπ) δεν είχαμε ποτέ προλεταριάτο σε μεγάλο ποσοστό.)]
Σε ποια χρονική περίοδο αναφέρεσαι; Ποιο είναι το ποσοστό;
Ποια η γνώμη σου για την υπεραξία που παράγει η εργατική δύναμη; ποιος την καρπούται;
Οι μικροαστοί αποδίδουν όλη την αξία που παράγουν οι εργαζόμενοί τους; Αν όχι τότε πως οι μικροαστοί είναι στυλοβάτες της δημοκρατίας;
Επειδή αναφέρθηκες στους Μαρξ και Έγκελς.
[(Στην Ελλάδα, λόγω των δικών μας ιδιομορφιών (υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης, μικρή έγγεια ιδιοκτησία, μεγάλο αριθμό αυτο-απασχολούμενων, σφιχτο-δεμένες οικογένειες και σόϊα, κλπ) δεν είχαμε ποτέ προλεταριάτο σε μεγάλο ποσοστό.)]
Σε ποια χρονική περίοδο αναφέρεσαι; Ποιο είναι το ποσοστό;
Ποια η γνώμη σου για την υπεραξία που παράγει η εργατική δύναμη; ποιος την καρπούται;
Οι μικροαστοί αποδίδουν όλη την αξία που παράγουν οι εργαζόμενοί τους; Αν όχι τότε πως οι μικροαστοί είναι στυλοβάτες της δημοκρατίας;
Επειδή αναφέρθηκες στους Μαρξ και Έγκελς.
————————————————————————–
Θράκα, με την άδειά σου, επειδή (ίσως) τα ίδια ερωτήματα να απασχόλησαν κι εμένα.
Κλεισθένη, τα ίδια ερωτήματα απασχόλησαν κι εμένα. Αν θες να δεις πώς τα απάντησα, συνέχισε το διάβασμα – και την σκέψη.
α) Αναφέρεται στο διηνεκές της Ιστορίας του ανθρώπινου πλάσματος με ιδιαίτερη σημείωση για συγκεκριμένη εποχή (αρχαία Ελλάδα.)
β) Ποσοστό ιδιοκτησίας ακίνητης περιουσίας __για κυρίως κατοικία__ (ήθελα να σημειώσω την φράση) : Στην Ελλάδα λίγο πάνω από 70%. Στην Ευρώπη από 17% ως γύρω στο 30%. (ΤΑ ΝΕΑ, Καθημερινή, Reuters.)
γ) Υπεραξία : Από ό,τι έχω διαβάσει σε δημοσιεύσεις του Θράκα, μα κι από ό,τι αντιλαμβάνομαι, αυθαίρετα πάντα, ας το τονίσω, από τα γραφόμενά του, δεν διαφωνούμε οι τρεις μας. Κι αυτό ακριβώς το σημείο, η υπεραξία τονίζεται στο παραπάνω δημοσίευμά του, θεμελιώνοντας επιχειρήματα εκεί. Αν θες καλύτερα να το διακρίνεις, διάβασε την επιστολή του Ουγκώ σχετικά με τους Αθλίους που έστειλε στον Ιταλό εκδότη του.
δ) Και βέβαια ΔΕΝ την αποδίδουν (οι μ/αστοί, την αξία που παράγουν οι … κλπ)! Ο πλούτος (ο υλικός, ο χρηματο-οικονομικός) που αποδίδουν, ωστόσο, ως άμεση φορολογία, ως έκτακτη φορολογία, ως τέλη κρατικά και τοπικά και τελωνιακά και ειδικών καθεστώτων φορολόγησης (αυτοπεριορισμός εισαγωγών κλπ), αποτελεί στυλοβάτη (Γενικό Λογ. Του Κράτους – συγνώμη για την βωμολοχία, ΟΟΣΑ.)
Κλεισθένη, παρακαλώ να αναλογισθείς ακόμη την δυνατότητα που προσφέρεται στους μικροαστούς, πιέζοντας δανεισμό στον οισοφάγο τους προκειμένου να (ευγενικά) μεγιστοποιηθεί η ανάπτυξη των (επίσης ευγενικά να πω) αγορών.
Φιλικά και με απεριόριστο σεβασμό,
Άργος.
“Γι’ αυτό γίνονται όλα. Γι’ αυτό πολεμάνε το έθνος, την θρησκεία και έχουνε βαλθεί να μας κάνουν όλους πάμπτωχους.”
————–
«Ο λόγος είναι πως “κάθε μειονότητα καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της” ουσιαστικά (όπως το περιγράφει ο Φ. Ενγκελς). «
————–
Εξ ορισμού ο κομμουνισμός προβλέπει την δίκαια κάλυψη των αναγκών όλων των ανθρωπίνων πλασμάτων από την συνολική παραγωγή όλων όσων είναι ικανοί για εργασία, μόχθου και πνευματική εξ ίσου. Άρα, θεμελιωδώς διεθνιστική η άποψη του κομμουνισμού. Η πρακτική που στην εξέλιξή του φάνηκε, ωστόσο, είναι πράγματι, από τα πράγματα, από τα γεγονότα, αναντίρρητα υποκείμενο αυστηρής κριτικής.
Σε κάθε περίπτωση, το ιδανικό τούτο μοντέλο, απαιτεί την συνειδητοποίηση του ταξικού ζητήματος και των πρακτικών που χρειάζονται για να μην διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός – οικογένεια, Γένος κλπ.
Το έθνος ως ένα κοινωνικό πρόσωπο οφείλει να έχει συλλογική συνείδηση, ανάλογα όπως μια οικογένεια οφείλει το αυτό, εάν επιθυμούν να υπάρχουν ως κοινωνικές οντότητες. Να μιλήσω εδώ για Γένος, το Γένος μας, δεν ξέρω πόσο θα είναι ωφέλιμο. Να με μαλώσει ο Θράκας αν θέλει, μα όταν γράφει το έθνος μας, εγώ διαβάζω «το Γένος μας.»
Η κάθε μειονότητα μπορεί να καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της, δεν παύει όμως να έχει αντίληψη και των συμφερόντων των άλλων μειονοτήτων που συνυπάρχουν γύρω της.
Με την ανάπτυξη του τεχνολογικού πολιτισμού, τόσο πιο εύκολο γίνεται να αντιλαμβάνονται τις αντιπαλότητες που υφίστανται μεν, κι αν διαθέτουν στοιχειώδη μόρφωση κι ακόμη καλύτερο, παιδεία, εξ ίσου απλό είναι να ενδυναμώνουν την συλλογική τους συνείδηση δε.
Άρα, δεν είναι μόνο η θρησκεία και το έθνος μας που πολεμιέται, μα «οι ρίζες του πολιτισμού των Ελλήνων, δηλαδή, η γλώσσα κι η ιστορία τους. Αυτά πρέπει να καταστραφούν. (Γιατί είναι απείθαρχοι κι ανυπότακτοι. Δεν μας εξυπηρετούν σύμφωνα με τα συμφέροντά μας, κι αυτό δεν ευνοεί τα σχέδιά μας για την περιοχή.)» Χένρυ Κίσσιντζερ, 1973 ΗΠΑ, 1991 Παρίσι.
Αλλά όπως είπανε οι πολύ παλιοί, πρώτα να εξασφαλίσεις τα προς το ζην, κι ύστερα να φιλοσοφείς. ___Γι’ αυτό πρέπει να εξαθλιωθούμε ΚΑΙ___ οικονομικά. Αφού πρώτα εξαθλιωθήκαμε πολιτισμικά, οκ? Like? Ούγκα… pizza, burger. Και στις 28 του τάδε και στις 25 του άλλου μήνα, γιορτάζουμε το μπουγαδοκόφινο της Μιχαλούς με τα χρωστούμενα.
Τόσοι πόροι τουλάχιστον ανά πολίτη, ώστε να αισθάνεται ελεύθερος όπως εκφράσει αβίαστα την γνώμη του.
Και μία αρχαία… ανάμνηση…
«Πιττακός είπεν ως άριστος οίκος έστιν ο των περιττών μηδενός δεόμενος και των αναγκαίων
μηδενός ενδεόμενος».. ( που δεν χρειάζεται τίποτε περιττό και δεν στερείται τίποτε αναγκαίο).
Καλή χρονιά με υγεία και φαντασία.