μια απάντηση σε μια ανάρτηση του Πέτρου Χασάπη.
Πέτρο
δεν έχουν καμμιά σχέση με τη δημοκρατία οι επαγγελματίες πολιτικοί. Είναι απλώς ολιγαρχικοί εξουσιαστές. Βαριά ασθενείς.
Κανένα κόμμα, από αυτά που εκλέχτηκαν στην τωρινή βουλή των τελευταίων εκλογών, και που τα γνωρίζουμε χρόνια, δεν μας έδειξε να έχει ανθρώπους στην ηγεσία του, που να έχουν κάποια σχέση με τη δημοκρατία.
Κανένα κόμμα τόσα χρόνια δεν έφερε μια πρόταση στο λαό για το πως θα περάσει στην κοινωνία ένα μικρό έστω μέρος των δημόσιων εξουσιών. Εστω κάποιες ελεγκτικές εξουσίες-διαδικασίες, μέσω επιτροπών από ΚΛΗΡΩΤΟΥΣ πολίτες. Και παρά το ότι όλοι οι επαγγελματίες πολιτικοί αναγνωρίζουν πως τα κόμματά τους είναι διεφθαρμένα (τα κόμματα των …άλλων, όχι το δικό τους).
Θεωρητικά είμαστε δημοκρατία, με βάση το Σύνταγμά μας. Κι όμως η «δημοκρατία» μας, ΔΕΝ κάνει τίποτε ούτε για να υπερασπίσει τον εαυτό της, ούτε για να τον διαδώσει στην κοινωνία (μέσω της δημόσιας εκπαίδευσης ή όπως αλλιώς), ούτε στο να εκπαιδεύσει με κάποιο τρόπο τους πολίτες της στις δημοκρατικές διαδικασίες και στην άσκηση εξουσίας.
Θέλουν την εξουσία δική τους λοιπόν οι ολιγαρχικοί επαγγελματίες πολιτικοί. Χωρίς έλεγχο από την κοινωνία. Ωστε να διαφθείρουν και να διαφθείρονται. Ερεθίζονται από την εξουσία. Ερεθίζονται και την θεωρούν κάτι σαν αφροδισιακό.
Δεν είναι ζήτημα προσώπων. Από το 1843, δηλαδή 170 χρόνια κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, σε τόσες εκλογές, γμ τους γκαντέμηδες να ήμασταν στην επιλογή πολιτικών, κάποια στιγμή θα βρίσκαμε και θα «σταυρώναμε» αυτόν-αυτούς τους «σωστούς», «τίμιους», «ηθικούς», «ικανούς» και «έξυπνους» που θα μας οδηγούσαν στην δημοκρατία και στην ευημερία. Θα τον πετυχαίναμε στο ψηφοδέλτιο. Τόση ατυχία πια 170 χρόνια!
Δεν είναι ζήτημα προσώπων λοιπόν. Τα πρόσωπα και οι χαρακτήρες είναι προϊόντα ενός κοινωνικού και κυρίως πολιτικού περιβάλλοντος. Και τον πιο άγιο παππούλη από το Αγιο Ορος να φέρουμε να μας κυβερνήσει, τον πιο ορκισμένο και αποφασισμένο κοινωνικό επαναστάτη, τον οποιονδήποτε θεωρεί ως ιδανικό ο καθένας μας τέλοσπάντων, αν κρατήσουμε αυτό το ίδιο απολυταρχικό και ολιγαρχικό σύστημα, εξουσία δηλαδή χωρίς κοινωνικό έλεγχο, σε 2 χρόνια και ο πιο άγιος ή επαναστάτης θα γίνει σαν και τα μούτρα των τωρινών. Και θα μας κάνει τα ίδια. Με τον ένα ή τον άλλον τρόπο.
Είναι σαν να στολίζουμε, να παρφουμαρίζουμε και να ντύνουμε τον γαμπρό και μετά να τον πετάμε στον βόθρο, και να περιμένουμε να βγει καθαρός. Δεν θα βγει. Πρέπει να ΜΠΑΖΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΒΟΘΡΟ. Και το πολιτικό μας σύστημα, αυτή η ξεδιάντροπη ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ, είναι ένας βόθρος.
Μπορεί να γυρίσουμε στην δραχμή, στη μνα, στο δηνάριο, στο δολλάριο ή όπου αλλού.
Αν δεν γυρίσουμε και λίγο έστω στην δημοκρατία, ε, τότε κάποια στιγμή στο μέλλον θα ξαναγυρίσουμε σε μια καταστροφή σαν την σημερινή. Μπορεί και χειρότερη.
Θραξ Αναρμόδιος
Θραξ Αναρμόδιος 
«Κανένα κόμμα τόσα χρόνια δεν έφερε μια πρόταση στο λαό για το πως θα περάσει στην κοινωνία ένα μικρό έστω μέρος των δημόσιων εξουσιών.»
Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στο παρακάτω:
«H επαναστατική εργατική εξουσία θα στηριχτεί στους θεσμούς που θα γεννήσει η επαναστατική πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Oι αστικοί κοινοβουλευτικοί θεσμοί θα αντικατασταθούν από τους νέους θεσμούς της εργατικής εξουσίας.
Πυρήνες της εργατικής εξουσίας θα είναι οι παραγωγικές μονάδες, οι τόποι εργασίας, στους οποίους θα ασκείται και ο εργατικός και κοινωνικός έλεγχος της διεύθυνσης. Mέσα από τις παραγωγικές κοινότητες, θα εκλέγονται και θα ανακαλούνται (όταν χρειάζεται) οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στα όργανα εξουσίας. Οσον αφορά νέους που δε βρίσκονται στην παραγωγή (σπουδαστές, φοιτητές), θα παίρνουν μέρος στην εκλογή αντιπροσώπων μέσα από τις εκπαιδευτικές μονάδες. Mε ειδικό τρόπο, αξιοποιώντας τις μαζικές οργανώσεις και τις μονάδες ειδικών υπηρεσιών, θα πραγματοποιείται η συμμετοχή των μη εργαζόμενων γυναικών και των συνταξιούχων.
Θεσμοθετείται και πρακτικά εξασφαλίζεται η άσκηση του εργατικού και κοινωνικού ελέγχου, η απρόσκοπτη άσκηση κριτικής σε αποφάσεις και χειρισμούς που εμποδίζουν….
… Θεσμοθετείται και πρακτικά εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη καταγγελία υποκειμενικών αυθαιρεσιών, γραφειοκρατικής στάσης στελεχών, άλλων αρνητικών φαινομένων…
…H αντιπροσώπευση των συνεταιρισμένων αγροτών και μικροεμπορευματοπαραγωγών κατοχυρώνει τη συμμαχία τους με την εργατική τάξη. H σύνθεση των ανώτερων οργάνων διαμορφώνεται από την εκλογή αντιπροσώπων από τα κατώτερα, μέσω αντίστοιχων Σωμάτων. Eξασφαλίζεται, η πλειοψηφία των εκπροσώπων αυτών των οργάνων να προέρχεται από τους εργαζόμενους…
Tο ανώτατο όργανο εξουσίας είναι εργαζόμενο Σώμα – νομοθετεί και διοικεί ταυτόχρονα – στο πλαίσιο του οποίου γίνεται καταμερισμός ανάμεσα σε νομοθετικές και εκτελεστικές αρμοδιότητες. Δεν είναι Κοινοβούλιο, οι εκπρόσωποι δεν είναι μόνιμοι, είναι ανακλητοί, δεν ξεκόβονται από την παραγωγή, αλλά αποσπώνται για τη διάρκεια της θητείας τους, ανάλογα με τις ανάγκες εργασίας ως εκπροσώπων. Δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο οικονομικό προνόμιο από τη συμμετοχή τους στα όργανα εξουσίας. Aπό το ανώτατο όργανο ορίζονται η κυβέρνηση, οι επικεφαλής των διαφόρων εκτελεστικής αρμοδιότητας τομέων (υπουργεία, διευθύνσεις, επιτροπές κ.λπ.).
Διαμορφώνεται επαναστατικό Σύνταγμα και επαναστατική νομοθεσία, που αντιστοιχεί στις νέες κοινωνικές σχέσεις… Σε αντιστοιχία διαμορφώνεται το Εργατικό Δίκαιο, το Οικογενειακό, όλη η νομική κατοχύρωση των νέων κοινωνικών σχέσεων. Συγκροτείται καινούριο δικαστικό σύστημα, το οποίο στηρίζεται σε επαναστατικούς λαϊκούς θεσμούς απονομής της δικαιοσύνης. Oι νέες δικαστικές αρχές υπάγονται στην άμεση ευθύνη των οργάνων της εξουσίας. Tο Δικαστικό Σώμα συγκροτείται από αιρετούς και ανακλητούς λαϊκούς δικαστές, καθώς και από μόνιμο δικαστικό προσωπικό, υπόλογους στους θεσμούς της εργατικής εξουσίας…»
Είναι αποσπάσματα από το πρόγραμμα ενός από τα κόμματα «από αυτά που εκλέχτηκαν στην τωρινή βουλή των τελευταίων εκλογών, και που τα γνωρίζουμε χρόνια».
Λοιπόν; Δεν είναι αυτή μια προσπάθεια «ώστε να αποδοθεί στην κοινωνία ένα μικρό έστω μέρος των δημόσιων εξουσιών»;
«Δεν είναι αυτή μια προσπάθεια “ώστε να αποδοθεί στην κοινωνία ένα μικρό έστω μέρος των δημόσιων εξουσιών”;»
Οχι. Δεν είναι.
Και είναι ξεκάθαρο και το γιατί. Διότι πρόκειται για οικονομικό πρόγραμμα, σχέδιο, δόγμα και πλάνο που έχει ΗΔΗ αποφασιστεί από κάποιους. Για ΕΝΙΑΙΟ προαποφασισμένο σχέδιο πρόκειται.
Και τους «εφαρμοστές» παρόμοιων σχεδίων τους έχουμε γνωρίσει ιστορικά ήδη και η εμπειρία δεν ήταν καθόλου ευτυχής. Διότι έστησαν μια αδυσώπητη πυραμίδα εξουσίας που έστειλε αδίκως, στις χώρες που εφαρμόστηκε, εκατομμύρια πολίτες να τους φάει το μαύρο σκοτάδι.
Αλλο πράγμα έχω εγώ στο μυαλό μου και άλλο εσύ.
Εντελώς μάλιστα.
Εγώ ξεκινάω από την θεσμισμένη εξουσία του πολίτη και της κοινωνίας. Δηλαδή από την πολιτική ανισότητα. Ενώ οι γραμμές του προγράμματος αυτού που παρέθεσες ξεκινούν από την οικονομική ανισότητα.
Και πίσω από τις γραμμές αυτές βρίσκονται οι σχεδιαστές και οι «εφαρμοστές» αυτού του προαποφασισμένου ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ σχεδίου, που φυσικά θέλουν την ΠΟΛΙΤΙΚΗ εξουσία. Την απόλυτη εξουσία μάλιστα.
Αν πραγματικά ήθελαν να δώσουν αυτοί οι άνθρωποι «την εξουσία στον λαό», ένα μικρό έστω μέρος θα το είχαν ήδη κάνει και εσωκομματικά και δεν θα παρέμεναν οι ίδιοι και οι ίδιοι για δεκαετίες στην ηγεσία του κόμματός τους.
Θραξ Αναρμόδιος
Τα έσπασες Θράκα! Γράψε επιτέλους κάτι να διαφωνήσω μία φορά μαζί σου…
Μπραβο Θραξ!!!
Μα πώς το ξέρεις ότι «πίσω από τις γραμμές αυτές βρίσκονται οι σχεδιαστές και οι “εφαρμοστές” αυτού του προαποφασισμένου ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ σχεδίου, που φυσικά θέλουν την ΠΟΛΙΤΙΚΗ εξουσία. Την απόλυτη εξουσία μάλιστα.» ;
Υποτίθεται πως ο τίτλος του άρθρου σου «Καμμία κυβέρνηση ή κόμμα, τόσα χρόνια, δεν πήρε κάποιο μέτρο, ώστε να αποδοθεί στην κοινωνία ένα μικρό έστω μέρος των δημόσιων εξουσιών»
δεν υποκρύπτει προκαταλήψεις απέναντι σε συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους αλλά εκφράζει αίτημα. Αίτημα και ταυτόχρονα κριτική αντιμετώπιση (και είναι άλλο η κριτική και άλλο η πολεμική αντιμετώπιση).
Επίσης, πότε άσκησε κυβερνητική εξουσία αυτό το κόμμα και έκανε όλα αυτά τα αρνητικά που αναφέρεις; Η μόνη περίπτωση που συμμετείχε σε σχηματισμό πολιτικών μορφωμάτων και στην συνδιαμόρφωση πολιτικών διαδικασιών ήταν την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης. Μια περίοδο που στις περιοχές εκείνες όπου δημιουργήθηκαν και λειτούργησαν αυτά τα μορφώματα και οι διαδικασίες, μόνο θετικές αναμνήσεις έχουν αφήσει.Ήταν οι περιοχές της αποκαλούμενης Ελεύθερης Ελλάδας, της δημοκρατικής (για τα μέτρα των τότε συνθηκών), Ελλάδας.
@ΑΡΗΣ
Νομίζω ότι εδώ γίνεται μια συνολική ταύτιση του ΕΑΜ με το ΚΚΕ. Κι εγώ προσωπικά σε τέτοιες συζητήσεις, έχω χάσει το ενδιαφέρον μου και δεν λαμβάνω μέρος.
Αν κάποιο από τα κόμματά μας, του ΚΚΕ συμπεριλαμβανομένου, ήθελε πραγματικά να διαδώσει και να υποστηρίξει την την εμπέδωση της δημοκρατίας στην εργαζόμενη κοινωνία, στην ελληνική κοινωνία εν τέλει, θα είχε πάρει μια σειρά από μέτρα και θα είχε κάνει μια σειρά από πράξεις.
Εχω εξηγήσει, σε αναρτήσεις και σχόλια, πως τα κόμματα στον κοινοβουλευτισμό (και κοινοβουλευτισμό είχανε παντού όπου εφαρμόστηκε «σοσιαλισμός») λειτουργούν εσωκομματικά με αντιπροσώπευση μακράς θητείας που επιτρέπει και την επανεκλογή των ίδιων και των ίδιων στα κομματικά όργανα. Πράγμα που δεν είναι φυσικά δημοκρατία, αλλά καραμπινάτη εξουσία των ολίγων, δηλαδή ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ.
Ειδικά για τα κομμουνιστικά και μάλιστα λενινιστικά κόμματα αυτό είναι ο κανόνας. Χωρίς καμμία εξαίρεση. Πρόκειται για καθαρά ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΟΥΣ κομματικούς μηχανισμούς. Το επιβεβαιώνει η πολυ-διάσπαση σε μικρότερα κόμματα. Διότι όπου δεν υπάρχει δημοκρατία (ο «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός» ΔΕΝ είναι δημοκρατία) ο κάθε εξουσιαστής, που θέλει κι αυτός μερίδιο από την κομματική εξουσία αλλά η ολιγαρχική λειτουργία του κόμματος του την αρνείται, εφευρίσκει «ιδεολογικές διαφορές» και πάει παραδίπλα και ανοίγει το δικό του εξουσιαστικό-ολιγαρχικό κομματικό μαγαζάκι. Και μαζεύει το δικό του ποίμνιο.
Οταν υπάρχει και λειτουργεί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ δημοκρατια εσωκομματικά, δηλαδή όταν πράγματι αποφασίζει η βάση του κόμματος, το πλήρωμα, τα κομματικά μέλη, τότε δεν στέκονται ολιγαρχίες. Ουτε γενικοί γραμματείς για δεκαετίες. Η δημοκρατία όταν λειτουργεί δεν αφήνει να δημιουργηθεί κάποια επαγγελματική κομματική πολιτική και εξουσιαστική ολιγαρχική ηγετική ομάδα. Και αυτό, η δημοκρατία δηλαδή, είναι η καλύτερη θεραπεία για τους βαρέως ασθενούντες εξουσιομανείς που κατοικοεδρεύουν στα κόμματα τα δικά μας και των άλλων χωρών.
Δεν είναι λοιπόν «πως εγώ το ξέρω», λέω εγώ, αλλά πως εσύ ΔΕΝ το βλέπεις. Διότι είναι πασιφανές τι συμβαίνει. Και σε παρακαλώ μη με μέμφεσαι εμένα για προκαταλήψεις που προσπαθώ να βάλω εδώ και δεκαετιες δεξιούς, αριστερούς, αναρχικούς και κομμουνιστές πολίτες να συζητήσουν τα πολιτικά προβλήματα, υποστηρίζοντας πως ως προερχόμενοι όλοι μας από την εργαζόμενη κοινωνία, δεν έχουμε τεράστιες οικονομικές (ταξικές αν θέλεις) διαφορές μεταξύ μας να λύσουμε.
Δεν είμαι αντικομμουνιστής. Είμαι αντι-ολιγαρχικός. Αν η κοινωνία στην οποία ζω εφαρμόσει δημοκρατία (αληθινή και όχι γιαλαντζί) και οι συμπολίτες μου αποφασίσουν πως ΟΛΑ τα μέσα παραγωγής πρέπει να είναι δημόσια, δεν θα πολυ-διαφωνήσω, ΑΡΚΕΙ να έχει η γενική συνέλευση των πολιτών την εξουσία να αλλάξει γνώμη αν καταλάβει πως πήρε λάθος απόφαση. Δεν μπορώ να το πω πιο απλά.
Οχι λοιπόν μομφές περί προκαταλήψεων ειδικά σε μένα, και ειδικά όχι μομφές περί αντικομμουνισμού. Εντελώς αλλού, μα εντελώς, είναι το ζήτημα και το σύστημα αναφοράς. Είμαστε σε άλλο πλαίσιο αναφοράς από αυτό που ξέρεις.
Για «πολεμική αντιμετώπιση» δεν ξέρω. Είμαι και θα παραμείνω εχθρός ιδεολογικός της κάθε ολιγαρχίας και απολυταρχίας, της κάθε σοφής πρωτοπορίας που αξιώνει να της υποταχθούμε για να μας κυβερνήσει, απαρασάλευτη στην εξουσία της. Εχθρός της ολιγαρχίας είμαι, ακόμη και της πιο ….προοδευτικής.
Η δική μου ανάλυση λοιπόν λέει το εξής. Οικονομική ανισότητα και τάξεις υπάρχουν αμέσως μετά την νεο-λιθική εποχή και την γεωργική εγκατάσταση. Ο λόγος που υπάρχουν οικονομικές τάξεις με τόσο μεγάλες διαφορές στον πλούτο που ελέγχουν και ο λόγος που υπάρχει η οικονομική ανισότητα δηλαδή γενικώς, είναι διότι υπάρχει ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ.
Το πως δημιουργήθηκε αρχικά αυτή η πολιτική ανισότητα το εξηγεί και ο Φ. Ενγκελς στην «Καταγωγή της οικογένειας κλπ κλπ». Καθότι το φυσικό πολίτευμα του ανθρώπινου γένους είναι η δημοκρατία, υποστηριζόμενη μάλιστα από την συλλογική ιδιοκτησία, η οποία όμως ΔΕΝ εξοβελίζει την μικρή ιδιωτική ιδιοκτησία. Αυτά είναι εκ του φυσικού ως είδος, με βάση τι λέει κι ο Ενγκελς μιλάω.
Η πολιτκή ανισότητα δημιουργήθηκε λέει λοιπόν ο Ενγκελς επειδή έχουμε πρόσωπα (και οικογένειες) που σταδιακά καταλαμβάνουν την πολιτική εξουσία στις κοινωνίες, και χρησιμοποιούν αυτή την πολιτική εξουσία προς οικονομικό όφελος των ιδίων και των κολλητών τους. Αυτό είναι το ιστορικό μοτίβο. Σε όλο τον πλανήτη μάλιστα και από αρχαιοτάτων χρόνων.
Η εξίσωση είναι
πολιτική ανισότητα = οικονομική ανισότητα (και το ανάποδο ΔΕΝ ισχύει).
Δηλαδή οι λαοί, από την αυγή του χρόνου, στενάζουν κάτω από πολιτική ανισότητα η οποία δημιουργει την οικονομική ανισότητα, την εκμετάλλευση, και όλον τον ανθρώπινο πόνο που πληροφορούμαστε από την ιστορία και τα μέσα ενημέρωσης.
Δηλαδή οι λαοί, από την αυγή του χρόνου έχουν ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ: δεν έχουν την πολιτική εξουσία.
Δεν υπήρξε πουθενά (εκτός από το χρονικό και ιστορικό παράθυρο των ατελών ελληνικών δημοκρατιών της αρχαιότητας) θεσμισμένη συμμετοχή της κοινωνίας και του λαού στην διοίκηση των κοινών. Πουθενά.
Μετά την βιομηχανική επανάσταση (κι ενώ οι λαοί είχαν τα ίδια και τα ίδια προβλήματα για 7 χιλιάδες χρόνια) μας προέκυψε η δεξιά και η αριστερά. Μα η οικονομική ανισότητα και η εκμετάλλευση έχει μια ιστορική ζωή 7 χιλιετών. Δεν είναι τωρινή. Κι έτσι χωρίστηκε η κοινωνία σε δυο ιδεολογικές μερίδες, την δεξιά και την αριστερά. Με λίγα λόγια.
Η αριστερά λοιπόν προέκρινε ως λύση την οικονομική ισότητα, δηλαδή τον σοσιαλισμό που θα εφαρμόσει μια σοφή ηγεσία «επαγγελματιών επαναστατών» όπως τους λέει ο Λένιν στο «Τι να κάνουμε». Και γνωρίζουμε που οδήγησε αυτή η σοφία. Και βλέπουμε ακόμα και τώρα τα επιτεύγματά της στην Κίνα, στην Β. Κορέα (συλληπητήρια επί τη ευκαιρία) και αλλού.
Η αριστερά λοιπόν ενώ θα έπρεπε να προτείνει την πολιτική ισότητα, δηλαδή την δημοκρατία, μας προτείνει την οικονομική ισότητα την οποία θα την χτίσει-διασφαλίσει ένα σοφό κόμμα με μια σοφή ηγεσία κλπ κλπ κλπ. Και δεν μας λέει η αριστερά πως για να φτάσουμε στην οικονομική ισότητα πρέπει να περάσουμε από την εγκαθίδρυση της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ δημοκρατίας.
Και ακόμα και τώρα, έτσι επιμένει εν πολλοίς πως η λύση είναι ΒΑΣΙΚΑ η άρση της οικονομικής ανισότητας (επαναστατικώς μάλιστα), δηλαδή το προαποφασισμένο δόγμα εφαρμογής του σοσιαλισμού. Κι ενώ γύρω της ο κόσμος έχει πάρει φωτιά, η αριστερά δεν μπορεί να πάρει τον λαό, τους λαούς με το μέρος της, παρά την καπιταλιστική νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα που εξαπλώνει την δυστυχία.
Η αριστερά, και η κομμουνιστική αριστερά, αν θέλει να είναι επαναστατική στις μέρες μας, πρέπει να βγει και να προπαγανδίσει την δημοκρατία και την πολιτική ισότητα στον λαό και στην κοινωνία. Την πραγματική δημοκρατία. Να την μάθει πρώτα η ίδια φυσικά, και μετά να την διδάξει. Και πρώτα πρώτα να την εφαρμόσει στην εσωτερική της λειτουργία.
Στην πραγματική δημοκρατία λοιπόν, όπου οι αποφάσεις παίρνονται με άμεση παρουσία από το σύνολο της συλλογικότητας, το κάθε μέλος-πολίτης-κλπ μπορεί να έχει για ένα ζήτημα μια ιδέα που εσένα μπορεί να σου φαίνεται αριστερή και σε άλλον δεξιά. Και για ένα άλλο ζήτημα το ανάποδο. Και μετά να αλλάξει και γνώμη γιατί έτσι του «έδειξε η ζωή» να κάνει, και η εμπειρία.
Δηλαδή στην δημοκρατία ΚΑΙ οι οικονομικές αποφάσεις παίρνονται ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ από την γενική συνέλευση των πολιτών, και όχι βάσει προαποφασισμένου δόγματος και σχεδίου. Οχι μονοκοπανιά. Ενα ένα.
Εγραψα πολλά και διότι είμαι φυσικά φλύαρος (λολ), πράγμα γνωστό, αλλά και διότι έχω την εντύπωση, μπορεί να κάνω και λάθος, πως από δημοκρατία δεν γνωρίζεις και πολλά πράγματα. Εχω ορισμένα κείμενα σε αυτό το ιστολόγιο, σχετικά με την δημοκρατία, που ορισμένοι τα θεωρούν καλούτσικα. Ρίχτα μια ματιά. Είναι στην ενότητα «Τι να διαβάσω πρώτα;»
Θραξ Αναρμόδιος
Τα κείμενά σου τα διαβάζω (από πέρσυ που ξεκίνησα να ασχολούμαι με το διαδίκτυο) και πολλά από αυτά τα έχω εκτυπτώσει (…χωρίς την άδειά σου!), τα έχω ανατυπώσει και τα έχω δώσει σε φίλους που ασχολούμαστε με ζητήματα δημοκρατίας. Ο λόγος είναι, η εκτίμησή μου προς το επίπεδό τους και προς το ενδιαφέρον που παρουσιάζει το περιεχόμενό τους. Έχω τελειώσει πολιτικές επιστήμες με ειδικότητα στην κοινωνιολογία και όπου ναναι τελειώνω και επιστημολογία. Αυτό καθόλου δεν καθιστά κατ ανάγκη κάποιον γνώστη της δημοκρατίας, αλλά εμένα με έχει βοηθήσει (κυρίως όμως, οι προσωπικές μου μελέτες) στο να είμαι σε θέση να ισχυριστώ πως κάτι ξέρω κι εγώ -ίσως βέβαια, όχι τόσα όσα εσύ- από δημοκρατία.
Έχω μεταξύ άλλων και ένα άρθρο που θα ήθελα να το κοιτάξεις και αν κρίνεις πως αξίζει τον κόπο, να το αναρτήσεις στο ιστολόγιό σου. Πώς να σου το στείλω χωρίς να αλλοιωθεί η μορφή της παραγραφοποίησης και να μην αναρτηθεί αν πρώτα δεν το δείς; Για μένα πάντως, θα ήταν τιμητικό να το κρίνεις άξιο ανάρτησης και με ενδιαφέρον θα παρακολουθούσα τους ενδεχόμενους σχολιασμούς. Δεν αφορά στο αμεσοδημοκρατικό πρόταγμα αλλά με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις στα εκλογικά αποτελέσματα,δίνει μια απάντηση δημοκρατικού χαρακτήρα στο θέμα της ακυβερνησίας και γενικότερα σε ζητήματα λήψης αποφάσεων.
Στο προκείμενο τώρα,
Εξακολουθείς να είίσαι προκατειλημένος και φέρω τις εξής αποδείξεις:
α) Ενώ εγώ γράφω «σ υ ν- μετείχε σε σχηματισμό πολιτικών μορφωμάτων και στην σ υ ν- διαμόρφωση πολιτικών διαδικασιών» ακριβώς για να αποφύγω την ταύτιση ΕΑΜ και ΚΚΕ, εσύ απαντάς «Νομίζω ότι εδώ γίνεται μια συνολική ταύτιση του ΕΑΜ με το ΚΚΕ».
β) Από πού άντλησες το δικαίωμα να με κατηγορήσεις ως υπέρμαχο οκογενειοκρατικών καθεστώτων; Και το λέω διότι μου γράφεις: «Και γνωρίζουμε που οδήγησε αυτή η σοφία. Και βλέπουμε ακόμα και τώρα τα επιτεύγματά της στην Κίνα, στην Β. Κορέα (συλληπητήρια επί τη ευκαιρία) και αλλού».
Αυτό το «συλληπητήρια επί τη ευκαιρία» δεν τιμά τον διάλογό μας.
γ) «Είμαι και θα παραμείνω εχθρός ιδεολογικός της κάθε ολιγαρχίας και απολυταρχίας, της κάθε σοφής πρωτοπορίας που αξιώνει να της υποταχθούμε για να μας κυβερνήσει, απαρασάλευτη στην εξουσία της». Για να το δεχτώ αυτό ως μη προκατάληψη, γράψε μου στο απαντητικό σου σχόλιο επακριβώς, τα τμήματα εκείνα του αρχικού δικού μου σχολίου από τα οποία εξάγεται συμπέρασμα περί (i) ολιγαρχίας (ii) απολυταρχίας και (iii) σοφής πρωτοπορείας.
Λόγω χρόνου, οι θέσεις μου περί της λανθασμένης ή μάλλον ελλιπούς θα έλεγα, ανάλυσής σου στο ζήτημα «πολιτική ανισότητα = οικονομική ανισότητα (και το ανάποδο ΔΕΝ ισχύει)», αργότερα.
Αρη
ευχαριστώ για την τιμή. Ζηλεύω και λίγο διότι δυστυχώς εγώ δεν έχω την δική σου επιστημονική κατάρτιση και πολύ θα το ήθελα.
Δεν χρειάζεται άδεια για να αναδημοσιεύσεις κάποιο κείμενο αυτού του ιστολογίου, με οποιονδήποτε τρόπο.
Το κείμενό σου στείλτο μου με μέηλ, το μέηλ μου είναι πάνω δεξιά. Δεν μπορώ να δεσμευτώ όμως πως θα το δημοσιεύσω. Εδώ είναι ένα μικρό ιστολόγιο με πολύ συγκεκριμένη στόχευση (οκ, ξεφεύγω και καμμιά φορά -λολ): δημοκρατία, δημοκρατία, δημοκρατία.
«Εξακολουθείς να είίσαι προκατειλημένος…»
«Από πού άντλησες το δικαίωμα να με κατηγορήσεις ως υπέρμαχο οκογενειοκρατικών καθεστώτων; »
«Αυτό το “συλληπητήρια επί τη ευκαιρία” δεν τιμά τον διάλογό μας.»
«Για να το δεχτώ αυτό ως μη προκατάληψη, γράψε μου στο απαντητικό σου σχόλιο επακριβώς, τα τμήματα εκείνα του αρχικού δικού μου σχολίου από τα οποία εξάγεται συμπέρασμα περί (i) ολιγαρχίας (ii) απολυταρχίας και (iii) σοφής πρωτοπορείας.»
Δεν νομίζω πως από δω και μετά έχουμε να πούμε κάτι γόνιμο όμως.
Οπως κι εσύ από τον δικό μου λόγο, έτσι κι εγώ βγάζω κάποια συμπεράσματα από τον δικό σου λόγο. Το να με βάλεις τώρα να συνεχίσω και να εξηγήσω γιατί θεωρώ τα κομμουνιστικά κόμματα ως ολιγαρχικά ή απολυταρχικά, δεν περιέχει τίποτε γονιμο ή καινούριο.
Κι όταν μου προτείνεις να αντιμετωπίσω με συγκαταβατκή δημοκρατική ματιά ένα ολιγαρχικό σταλινικό κομμουνιστικό κόμμα, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει μετά να με πεις και προκατειλημμένο.
Θραξ Αναρμόδιος
Σέβομαι τη θέση σου για μη συνέχιση της συγκεκριμένης συζήτησης. Η εκτίμησή μου για τη συνολικότερη προσφορά του ιστολογίου σου εξακολουθεί να είναι ίδια. Άλλο οι διαφωνίες και άλλο η αναγνώριση του επιπέδου και του περιεχομένου του διαφωνούντος. Ούτως ή άλλως θα συνεχίσω να «υποκλέπτω»(!) αναρτήσεις σου είτε κρίνεις πως το άρθρο αρμόζει στη στόχευση του ιστολογίου είτε όχι…