Καμμιά τεχνογνωσία δεν είχε το ΔΝΤ και Σία για να λύσει το ελληνικό πρόβλημα. Εκαναν αυτό που κάνουν σε όποια χώρα κι αν πάνε: Εχουν μερικά μέτρα έτοιμα, πατιτούρα και εκ του προχείρου. Τα γνωστά δηλαδή: μειώστε μισθούς και ανεβάστε φόρους. Αλλά για όλα τα υπόλοιπα που είδαμε μετά, εδώ όπως και αλλού, άλλοι είναι οι υποβολείς και οι συμβουλάτορες και εισηγητές των μέτρων.
Η εγχώρια ολιγαρχία του πλούτου.
Δεν είναι μυστικό αυτό. Σιγά μην είχαν ιδέα περί κλειστών επαγγελμάτων οι Τροϊκάνοι. Σιγά μην καταλάβαιναν τα golden boys των Βρυξελλιών και του ΔΝΤ πως δουλεύει η ελληνική παραοικονομία, το 40% του τζίρου, και όλες οι άλλες ελληνικές οικονομικές ιδιαιτερότητες και πατέντες. Τίποτε δεν γνώριζαν από αυτά. Που τις βρήκαν τις χιλιάδες επί χιλιάδων σελίδων με μέτρα, τόσο γρήγορα; Ποιος τις συνέταξε; Αυτά τα παιδαρέλια με ύφος 10 καρδιναλίων που το πολύ να είχαν επισκεφθεί στις διακοπές τους την ελλάδα;
Η εγχώρια ολιγαρχία του πλούτου είναι που υποβάλλει τα μέτρα του ΔΝΤ παντού και είναι αυτή που κερδίζει όπου πάει το ΔΝΤ. Μαζί με τους εξωχώριους συνεταίρους της.
- Απαξιώνουν κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις και μετά τις ιδιωτικοποιούν, διαμοιράζοντας τα ιμάτια του δημόσιου πλούτου μεταξύ τους και στο τζάμπα.
- Απαξιώνουν ολόκληρους τομείς της εθνικής οικονομίας, από τα περίπτερα και τις κατασκευέςμέχρι την βιομηχανία ζάχαρης, ξύλου και μετάλλου και μετά έρχονται και αγοράζουν για ένα κομμάτι ψωμί.
- Δημιουργούν στρατιές ανέργων για να έχουν πάμθηνο ντόπιο εργατικό δυναμικό. Ανασφάλιστο και δεμένο με ατομικές συμβάσεις. (Σε μας, μας κουβάλησαν και τους δυστυχισμένους του μισού πλανήτη για φόβητρο και εναλλακτική, τους οποίους φυσικά και εκμεταλλεύτηκαν άγρια ήδη.)
Ποιος κερδίζει; Το δημόσιο; Ο λαός; Η κοινωνία;
Οι ολιγάρχες τους πλούτου της χώρας κερδίζουν. Οι ιδιοκτήτες της χώρας κερδίζουν. Και σιγά το κόλπο.
Το Μνημόνιο εξάλλου δεν έγινε για να πετύχει αυτό ή η χώρα. Εγινε για να κονομήσει το ΔΝΤ, που ήταν στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, να εξασφαλιστούν οι φίλοι τους και παλιοί δανειστές μας, να κονομήσουν κάτι «κεντρικοί τραπεζίτες» που μας δάνεισαν τώρα τα 110 δις, και τα κολλητάρια τους στην αρπαχτή. Εγχώριοι και ξένοι.
Η εγχώρια ολιγαρχία του πλούτου παίρνει τώρα ένα μεγάλο κομμάτι από αυτά που συγκεντρώνει η κυβέρνηση ως εισπράκτορας του ΔΝΤ. Και που επιθυμεί να συγκεντρώνει στην θέση της, ως καλύτερος εισπράκτορας, η επόμενη κυβέρνηση. Σιγά την φιλοδοξία πατριώτες κι εσείς.
Η εγχώρια ολιγαρχία του πλούτου. Πείτε το, ξαναπείτε το και συνηθίστε να το λέτε. Αριστεροί και δεξιοί έλληνες. Και μη «χαλιέστε» οι μεν με τους δε. Η εγχώρια ολιγαρχία του πλούτου είναι η μόνη που κερδίζει από το Μνημόνιο ενώ ένας ολόκληρος λαός στενάζει. Και η πατρίδα μας ξεπουλιέται «πέντε φράγκα το χωνάκι». Διότι γνωρίζουν και τους πολύτιμους πόρους που κρύβει το έδαφος της χώρας εδώ και δεκαετίες.
Είναι όλοι αυτοί των οποίων τα συμφέροντα τα δύο μεγάλα κόμματά μας έχουν για πρώτο τους μέλημα. Είναι όλοι αυτοί που ποτέ δεν διανοήθηκαν και δεν θα διανοηθούν τα δυο μεγάλα κόμματά μας να φορολογήσουν.
Είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες αυτής της χώρας που ουσιαστικά πήραν τα μέτρα που πήραν με το Μνημόνιο και ότι ακολουθήσει και είναι οι μόνοι που θα βγουν κερδισμένοι. Τα κόμματα απλώς εκτελούν εντολές.
Θραξ Αναρμόδιος
Θραξ Αναρμόδιος 
Τους αναγνωρίζεις τίτλους και ιδιότητες που δεν τους αξίζουν.
Στην πραγματικότητα, είναι ασυνείδητοι, άρα, αδύναμοι.
Αντί να τους παρουσιάζεις σαν να ήταν μπαμπούλες, καλύτερο δεν θα ήταν να φέρεις την προκοπή στη χώρα μας;
Ναι! Μπορείς! Αρκεί να σκεφτείς έξυπνα και ψύχραιμα.
Τόσος κόσμος που υποφέρει, δεν χρειάζεται σκιάχτρα, αλλά, ανοικτούς δρόμους και ανοικτούς ορίζοντες για να δημιουργήσει και να προχωρήσει, μπροστά.
Δηλαδή?
Αντί να κλαψουρίζουμε καταγγέλοντας αυτά που μας κάνουνε, να βρούμε τα κότσια να φανερώσουμε τον τρόπο με τον οποίο μας παγιδεύουν ώστε να μη μπορούμε να αντιδράσουμε.
Θέλει αρετή και τόλμη, η ελευθερία!
Ε, δεν είναι και δύσκολο, οργανώνουν την κουλτούρα της ατομικότητας και του διχασμού, και μοιράζουν ψίχουλα σε ανθρώπους που έχουν πείσει ότι παράνομα τους δίνουν κι αυτό που τους δίνουν
Συμφωνώ απολύτως. Ίσως υπάρχουν και άλλα να φανερωθούν. Όπως, το αβάσταχτο κόστος της έλλειψης ακεραιότητας. Όπως, η κατ΄ ουσίαν ταυτότητα της ηθικής με την κοινή λογική. Όπως, το γεγονός ότι η επιλογή της ζωής με αξιοπρέπεια είναι ένας μονόδρομος.
«Και σιγά το κόλπο.» – Αν και καταλαβαίνω το ύφος του κειμένου, πιστεύω ότι είναι έξυπνο κόλπο. Πολύ έξυπνο. Από πολλές απόψεις.
Ας σκεφτούμε πως θα αντιδρούσαμε αν τα μέτρα αυτά τα έπαιρνε η κυβέρνηση ενός κόμματος (οποιουδήποτε κόμματος) από μόνη της. Ή αν έπαιρνε η κυβέρνηση δάνεια από τους ντόπιους «πλούσιους».
Τον εσωτερικό «εχθρό» τον ξέρεις. Χρόνια τώρα. Και του τα έχεις μαζεμένα. Λίγο να πάει να ξεφύγει, αντιδράς.
Ο εξωτερικός «εχθρός» είναι καινούριος. Έρχεται από έξω, με κοστουμάκι και γραβάτα και με τις ευλογίες της ευρωπαϊκής ένωσης. Δεν έχεις προλάβει ακόμη να του φορτώσεις λάθη, να τον «μισήσεις». Έχει καθαρό ποινικό μητρώο (απέναντι σου τουλάχιστον). Δεν είναι λίγοι αυτοί που στην αρχή χαίρονταν με το Μνημόνιο γιατί «θα μας αναγκάσουν να γίνουμε άνθρωποι».
Άλλο πράγμα να αντιδράσεις απέναντι στο ντόπιο λαμόγιο, που (και το ΔΝΤ να μην ερχόταν) δεν ήθελες και πολύ να τον αρχίσεις στις σφαλιάρες και άλλο να έχεις τον εκπρόσωπο της ευρωπαϊκής ένωσης, που σε αντιμετωπίζει λίγο-πολύ σαν το «κακό παιδί» της παρέας.
Το δεύτερο ρίχνει μεγαλύτερο ψυχολογικό βάρος στον λαό, οπότε ή θα αντιδράσει δυσκολότερα (κερδίζοντας χρόνο), ή και καθόλου.
Το παράλογο βέβαια είναι, ότι εσένα η επιχείρηση σου κινδυνεύει να πτωχεύσει και σκέφτεσαι να καλέσεις έναν «ειδικό» της πιάτσας, που υποτίθεται πως ξέρει να σε σώσει, γιατί αυτή την δουλειά κάνει. Στο πλήθος όμως των περιπτώσεων, όπου έχει πάει αυτός ο ειδικός, στο παρελθόν, ακολουθεί πάντα το ίδιο σχέδιο «διάσωσης», το οποίο αποτυγχάνει. Στην πλεοψηφία τους, τον έχουν διώξει όλοι στο τέλος, κακήν-κακώς, γιατί τα έκανε χειρότερα. Και κυκλοφορούν και κάτι φήμες ότι ίσως προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και δεν έχει και τόσο αγνές προθέσεις.
Εσείς θα καλούσατε έναν τέτοιο «ειδικό»;
Έχεις δίκιο Defective Gene. Μετά την κατανόηση χρειάζεται η αποτελεσματική πράξη. Εκεί τα κάνουμε μούσκεμα. Ανάγκη μεγάλη είναι να επιτευχθεί η ομόνοια και η αλληλεγγύη. Εκεί, μπορείς να βοηθήσεις;
Απλό, κανείς δεν πληρώνει τις δόσεις των δανείων (έχοντες και μη έχοντες) και να δούμε πόσο θα αντέξουν. Αλλά όσο απλό ακούγεται τόσο δύσκολα γίνεται γιατί ο καθένας σκέφτεται ατομικά. Πάρτε παράδειγμα πόσο τους πειράζει η άρνηση στα διόδια, φανταστείτε πόσο θα τους πείραζε για τις τράπεζες!!