Το κείμενο αυτό το έγραψα για το antinews.gr όπου και πρωτοδημοσιεύτηκε. Το αναδημοσίευσα και στο παλιό μου blog επίσης. Το αναδημοσιεύω εδώ, στο καινούριο στέκι του Αναρμόδιου, γιατί νομίζω πως είναι χρήσιμο κείμενο.
———————-
Η διαφθορά των ανθρώπων της εξουσίας, η πολιτική διαφθορά, είναι πολύ παλιό φαινόμενο. Αρχαιότατο.
Στη δική μας γραμματεία έχουμε αναφορές από τον Όμηρο ακόμη. Πολλές. Αλλά και άλλοι συγγραφείς και ποιητές, όπως ο Ησίοδος ή κι ο Θέογνις ακόμη, λίγο αργότερα, μας δίνουν να καταλάβουμε την παλαιότητα του φαινομένου. Στα χρόνια της δημοκρατίας, από τις πληροφορίες που έχουμε, βλέπουμε ότι υπάρχει πάντα παρών ένας διαρκής φόβος ότι ο δημόσιος άρχοντας θα διαφθαρεί και σαν αποτέλεσμα το δημόσιο ταμείο και το κοινό συμφέρον θα ζημιωθεί. Στα χρόνια της κατάπτωσης της αρχαίας δημοκρατίας, βλέπουμε μάλιστα ότι η πολιτική διαφθορά έχει πια γενικευτεί.
Στα χρόνια του μεσαίωνα, δηλαδή της αυτοκρατορίας, η διαφθορά σχεδόν νομιμοποιείται. Αξιώματα πωλούνται και αγοράζονται νόμιμα και στο φως της ημέρας. Έχουμε πληροφορίες μάλιστα ότι ορισμένα “χαμηλά” αξιώματα πωλούνταν στους πάγκους της λαϊκής αγοράς, όπως αναφέρει ο Κυρ. Σιμόπουλος στο βιβλίο του “Η διαφθορά της εξουσίας”.
Στα χρόνια των σουλτάνων έχουμε επίσης την ίδια πρακτική. Κρατικά αξιώματα όπως αυτό του Οσποδάρου, δηλαδή του χριστιανού κυβερνήτη (έπρεπε να είναι χριστιανός σύμφωνα με μια ρωσο-τουρκική συμφωνία), μιας από τις δύο παραδουνάβιες ηγεμονίες ή ακόμη και αυτό του διοικητή του Αιγαίου πελάγους και των νησιών, πωλούνταν σε όποιον άντεχε να πληρώσει το υψηλό τίμημα.
Οι αλλαγές στα αξιώματα αυτά ήταν συχνές. Ακριβώς γιατί η αυτοκρατορική και οθωμανική διοίκηση κέρδιζε τεράστια ποσά από τις πωλήσεις τους. Οι αγοραστές “αξιωματούχοι” εννοείται ότι προέβαιναν μετά σε άγρια φορολογία, όχι μόνο για να συγκεντρώσουν τα χρήματα που είχαν πληρώσει για το “αξίωμά” τους, αλλά για να βγάλουν και ένα καλό κέρδος.
Η Ευρώπη δεν τα πάει καλύτερα. Ο Κυρ. Σιμόπουλος αναφέρει πως ήταν σε ισχύ αγοραπωλησίες κρατικών αξιωμάτων τουλάχιστον μέχρι τον 19ο αιώνα, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Ο Έλληνας έζησε υπόδουλος για 22 αιώνες, σε ένα εχθρικό περιβάλλον, εντελώς διαποτισμένο από την γενικευμένη πολιτική διαφθορά. Και, όπως έγραψα και πιο πάνω, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι και ο ίδιος εισήλθε σε αυτό το μολυσμένο περιβάλλον εντελώς άμεμπτος.
Η πολιτική διαφθορά είναι μια νοοτροπία η οποία μεταβάλλει το δημόσιο και το κράτος, το κοινό ταμείο εντέλει, σε ιδιωτική περιουσία. Δεν έχουμε πολλές μελέτες, επιστημονικού και ακαδημαϊκού επιπέδου για την διαφθορά, παγκοσμίως ή έρευνες. Είναι ελάχιστες. Και αυτό είναι και ανησυχητικό και ύποπτο. Και καθόλου καλό για τις κοινωνίες μας, οι οποίες μαστίζονται από τη διαφθορά.
Στα νεότερα χρόνια, από την επανάσταση και μετά, η πολιτική διαφθορά στην πατρίδα μας οργιάζει. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να ισχυριστούμε ότι το νεο-ελληνικό κράτος είναι θεμελιωμένο στην πολιτική διαφθορά. Παρόλη την έξαρση του “φαινομένου” όμως, έχουμε ελάχιστες τιμωρίες. Αμελητέες.
Μια άλλη, καθαρά επίσης ελληνική παράμετρος, τουλάχιστον για την σύγχρονη εποχή, είναι ότι στην χώρα μας έχουμε “κοινωνικοποιήσει” την διαφθορά. Δηλαδή ενώ στις σύγχρονες δυτικές χώρες, όπου επίσης η διαφθορά είναι τεραστίων διαστάσεων, το φαινόμενο περιορίζεται στους πάνω ορόφους της εξουσίας, στην Ελλάδα, για ιστορικούς ίσως λόγους, βλέπουμε κατώτερους και κατώτατους αξιωματούχους και λειτουργούς να μετέχουν σε ένα μεγάλο φαγοπότι. Στο οποίο συχνά προσπαθούν με διάφορες μεθόδους να κάνουν συνένοχο και τον λαό. Και σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα με επιτυχία.
Όλα αυτά μας λένε ότι στο ερώτημα αν μπορούμε να εξαφανίσουμε την πολιτική διαφθορά, η απάντηση είναι όχι. Μπορούμε όμως να την περιορίσουμε. Έχουμε στην διάθεσή μας ορισμένα όπλα σε αυτόν τον πόλεμο
- Διαρκής και μόνιμος έλεγχος των πεπραγμένων των δημοσίων αρχόντων.
- Αυστηρή τιμωρία των παραβατών.
- Ηθικός στιγματισμός του φαινομένου.
Στο νεο-ελληνικό κράτος, όπου υποτίθεται ότι εφαρμόζουμε και τις τρεις παραπάνω μεθόδους αναχαίτισης της πολιτικής διαφθοράς, οι επιδόσεις μας είναι για κλάματα. Λίγο πιο πάνω από το μηδέν. Η διαφθορά εμφανίζεται δύσκολος εχθρός. Εχει πλοκάμια παντού. Διαπλέκεται ακόμη και με τον ελεγκτικό μηχανισμό και έχει “εγκατασταθεί” στις συνειδήσεις πολλών νεο-ελλήνων, με τρόπο που αγγίζει την ηθική της νομιμοποίηση.
Σαν κοινωνία, και σαν πολιτικό σύστημα, θεωρούμε την διαφθορά σαν μια απλή παρανομία. Δεν είναι όμως έτσι. Η πολιτική διαφθορά μπορεί να έχει, και στην περίπτωσή μας έχει, τεράστιες προεκτάσεις. Δεν είναι ένα απλό ζήτημα κάποιων οι οποίοι χρησιμοποίησαν το δημόσιο αξίωμά τους για προσωπικό πλουτισμό. Αυτό είναι το λιγότερο.
Η διαφθορά στην Ελλάδα καταδίκασε την χώρα στην υπανάπτυξη. Η διαφθορά δεν επέτρεψε στην πατρίδα μας να αποκτήσει αυτόνομη ανάπτυξη. Και ανάπτυξη σημαίνει θέσεις εργασίας, έσοδα για το κράτος, ευημερία και προκοπή. Από αυτά μάλιστα που εμφανίζονται στο φως της δημοσιότητας, φαίνεται πως μεγάλο μέρος της διαφθοράς είχε ακριβώς αυτόν τον στόχο: να μην αποκτήσει η χώρα μας αυτόνομη οικονομική ανάπτυξη. Αλλά να παραμείνει δέσμια των εισαγωγών της και πάντα πεινασμένη για δάνεια.
Η ελληνική εκδοχή της διαφθοράς λοιπόν είναι εργαλείο εξω-θεσμικών, εγχώριων και αλλοδαπών οικονομικών κέντρων και κέντρων εξουσίας, με σκοπό την οικονομική υποταγή της πατρίδας μας. Οικονομική υποταγή σημαίνει φυσικά και εθνική υποταγή. Όπως οικονομική ανεξαρτησία σημαίνει και εθνική ανεξαρτησία.
Η διαφθορά λοιπόν είναι θέμα εθνικό. Είναι ζήτημα πατριωτικό. Η ελληνική διαφθορά ακυρώνει την οικονομική μας ανάπτυξη. Δεν είναι ένα απλό ζήτημα ηθικής ή ποινικού δικαίου. Είναι πολύ πολύ περισσότερο. Είναι ζήτημα ύπαρξης. Ζωής και θανάτου.
Μέχρι τώρα ελάχιστους διεφθαρμένους πολιτικούς και λειτουργούς έχουμε αγγίξει. Ακόμη ελαχιστότερους έχουμε τιμωρήσει. Και στις συνειδήσεις πολλών, και στα κατώτερα λαϊκά στρώματα, η διαφθορά ακόμη δεν θεωρείται κάτι ιδιαίτερα κακό. Θεωρείται όρος του συστήματος. Η διαφθορά είναι ένας όρος της δημόσιας λειτουργίας.
Αυτός που νομίζει ότι μπορεί να κυβερνηθεί η Ελλάδα, και να πάρει έναν δρόμο ανάπτυξης, μείωσης των ελλειμμάτων και γενικά προκοπής και ευημερίας, χωρίς πρώτα να τσακιστεί η πολιτική διαφθορά, κάνει λάθος. Πολύ μεγάλο λάθος. Η διαφθορά είναι σε θέση, και το έχει και ως στόχο άλλωστε, να ακυρώσει οποιοδήποτε αναπτυξιακό μέτρο.
Η αντιμετώπιση της διαφθοράς είναι πατριωτικό καθήκον πια. Και οι εξεταστικές επιτροπές των βουλευτών έχουν αποδείξει πως δεν έχουν την παραμικρή αποτελεσματικότητα. Το ίδιο και οι συνήθεις ελεγκτικοί μηχανισμοί. Νόμοι, δικαστήρια, δικαστές, εισαγγελείς, ΣΔΟΕ, ελεγκτικό συνέδριο, κλπ κλπ.
Εδώ χρειάζεται ένα υπερόπλο. Και είναι το ίδιο υπερόπλο που χρησιμοποιούμε εκεί που θέλουμε να έχουμε αδέκαστο αποτέλεσμα, όπως στα κακουργιοδικεία ο λαϊκός ένορκος. Το υπερόπλο αυτό είναι ο κληρωτός πολίτης. Είναι η εξεταστική επιτροπή που αποτελείται από πολίτες που επιλέχθηκαν με κλήρωση.
Δεν έχουμε άλλα όπλα. Όλα τα άλλα μας όπλα είναι ήδη ακυρωμένα από την διαφθορά. Και είναι καιρός να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε να εξαπολύσουμε το φοβερό όπλο της δημοκρατίας, απέναντι σε αυτό τον εχθρό, την διαφθορά, που μας απειλεί με εθνικό αφανισμό: τον κληρωτό πολίτη. Έχουμε ήδη αργήσει πολύ να το κάνουμε.
Θραξ Αναρμόδιος
Θραξ Αναρμόδιος 
Συμφωνούμε, είναι χρήσιμο κείμενο… Και μου άρεσε πάρα πολύ όταν το πρωτοδιάβασα.
Αλλά αυτό το λαό, αυτό τον πληθυσμό τον μάθανε να ξεπουλιέται φτηνά. Τίποτα πιό επικίνδυνο από ένα ένορκο που πουλιέται φτηνά. Τι αντοχές νομίζεις θα έχει αυτός ο κληρωτός πολίτης στις πιέσεις? Θα του τάξουν ένα διορισμούλη και μιά χαρά….
Πως αποκτά τον αυτοσεβασμό του ο κόσμος? Πως μαθαίνει τη δύναμή του? Πως ξεκινάει από την αρχή μιά κοινωνία που έχει πιάσει πάτο? Δεν είμαι πεσσιμίστρια, δεν θέλω να μηδενίζω, αλλά πράγματι είναι τρομακτικός ο εκφυλισμός γύρω γύρω
Αν κάθε που χρειαζόμαστε εξεταστική επιτροπή για τους υπουργούς και τους βουλευτές, ελεγκτική επιτροπή για δημάρχους, περιφερειάρχες, διευθυντές και διοικητικά συμβούλια ΔΕΚΟ και πάει λέγοντας, συγκροτούμε με κλήρωση μια επιτροπή απλών πολιτών για βραχύ χρόνο και πλαισιωμένη με τους αναγκαίους τεχνικούς που θα την βοηθήσουν στο έργο της, και η επιτροπή απαρτίζεται από 50-100 κληρωτούς πολίτες, ποιόν να προλάβουν να πρωτοδιορίσουν και να ποιόν να πρωτοδιαφθείρουν;
Γίνεται κάθε λίγο και λιγάκι να διορίζεις και να διαφθείρεις τόσον κόσμο; Οχι. Ε, γι’ αυτό ο κληρωτός πολίτης είναι το υπερόπλο της δημοκρατίας. Και γι’ αυτό οι πρόγονοί μας, που έχουν και την σχετική πατέντα, δεν εξέλεγαν τους αρχόντους, τους κλήρωναν.
Εγώ μόνο αυτή την ελπίδα βλέπω. Διότι από αδιάφθορους και ανεξάρτητες αρχές (ο θεός να τους το ξεπληρώσει), έχει γεμίσει το μάτι μας.
Αλλά κανέναν στην φυλακή δεν είδαμε.
Ούτε τα κλοπιμαία πίσω.
Θραξ Αναρμόδιος
Maζί σου, συμφωνώ αλλά περιμένεις συννενόηση από 100 Έλληνες? Όχι ότι θα με χάλαγε ο τζερτζελές αλλά δεν το βλέπω να έβαζαν πάλι κανένα μέσα…. Θα πιάνανε 5 από τους 100 και θα την κάνανε την επιτροπή μπάχαλο….
Συμφωνώ ότι είναι ο μόνος τρόπος να ελεγχθεί η διαφθορά… αλλά είναι τόση η διαπλοκή και η υποκρισία αυτής της κοινωνίας που και οι κληρωτοί θα βρεθούν να πουλάνε σε καλή τιμή την θέση τους στην ομάδα… θα βγεί και τιμολόγιο να δεις (για ΦΠΑ δεν ξέρω) Και θα φοράνε και κονκάρδες «αδιάφθορος»… Μόνο μετά από μεγαλο μπαμ μπορεί να λειτουργήσει, κάτι σαν λαικά δικαστήρια, αλλά κι αυτά κινδυνεύουν να τα καπελώσουν οι γνωστοί άγνωστοι :) Εν καιρό ειρήνης ποιός θα αφήσει να λειτουργήσει τέτοιος θεσμός?
Η αρχαία πατέντα αυτό προβλέπει. Καλά κάνεις και είσαι καχύποπτη. Η καχυποψία (ότι ο άρχοντας θα τα πάρει, θα παρανομήσει, θα καταχραστεί) είναι η βάση της ελεγκτικής λογικής της αρχαίας πατέντας της δημοκρατίας.
Κι αν δεν τα καταφέρουν οι κληρωτοί πολίτες να ελέγξουν αποτελασματικά και χωρίς παρατράγουδα, δεν θα τα καταφέρει κανένας. Ούτε οι επαγγελματίες δικαστές, ούτε οι επαγγελματίες ορκωτοί λογιστές, ούτε οι διορισμένοι του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Ουδείς. Μόνο στον τυχαίο κληρωτό πολίτη μπορούμε να έχουμε κάποια ελπίδα.
Τους άλλους, ΟΛΟΥΣ, τους «λειτουργούς», τους δοκιμάσαμε.
Πρέπει σιγά-σιγά τους επαγγελματίες της πολιτικής, τους επαγγελματίες της δικαστικής και ελεγκτικής εξουσίας (αυτή κιαν είναι πολιτική εξουσία) να τους ξεκουράσουμε.
Μην πειστείς εύκολα λοιπόν. Αλλά κάνε μου το χατήρι (lol), άσε με να το δοκιμάσουμε για ένα δυο χρόνια, να δούμε…
Θραξ Αναρμόδιος
Και 4 και 5 χρόνια, άνετα, δεν έχω πρόβλημα να τους δοκιμάσουμε… τόσα και τόσα…. σιγά μην χαλάμε χατήρια και για τέτοια :)
Αλλά δεν είμαι καχύποπτη ότι θα τα πάρει ο άρχοντας, δεν είναι εκεί το πρόβλημα, 1 είναι ας τα πάρει είναι εύκολος στόχος αν είναι μόνος του, αλλά, είμαι σίγουρη, στο 80% το ξέρω κι όλας με άμεση σχεδόν γνώση, ότι οι δικαστικοί λειτουργοί πληρώνονται (και δεν έχουμε δικαιοσύνη), οι υπάλληλοι το ίδιο, όσοι φωνάζουν για διαφθορά έχουν και τρίτη τσέπη κρυμμένη, και οι λίγοι που δεν τα παίρνουν δεν τολμούν ούτε να μιλήσουν ούτε να καταγγείλουν το θεωρούν σχεδόν φυσιολογικό… Που πάμε έτσι? Και όχι βέβαια δεν είμαστε όλοι απατεώνες, αλλά με την ανοχή και ενοχή της κοινωνίας δεν καταδικάζεται και κανένας…
ΕΤΟΙΜΟΙ ΠΩΛΗΤΕΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ, Ή ΈΤΥΜΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ;;;
Πράγματι, η κλήρωση ήταν (: και θα είναι!) ο ΠΥΡΗΝΑΣ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Η οποία είναι μία, η ΑΜΕΣΗ.
Αυτό που λέμε σήμερα εμείς «Δημοκρατία», δεν έχει καμία σχέση. Ούτε αυτοί που ψηφίζουν, -όλοι εμείς-, έχουν σχέση με τους αρχαίους και αυθεντικούς ΠΟΛΙΤΕΣ. Πρώτα απ’ όλα αυτοί ήταν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ και ΟΠΛΙΤΕΣ, -γεγονός που επισημαίνει και η γραφή της λέξης «πολίτης»: απλή εναλλαγή των γραμμάτων του πρώτης συλλαβής! Με άλλα λόγια, όταν ΕΚΕΙΝΟΙ, ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ, έπαιρναν απόφαση να πολεμήσουν, πήγαιναν οι ΙΔΙΟΙ να υποστηρίξουν την απόφασή τους (: από + φάσκω). Στην Σπάρτη, που δεν είχε τείχη να τα γκρεμίζουν προς τιμήν των ολυμπιονικών τους, οι τελευταίοι, αντί γι’ αυτό, είχαν το προνόμιο να μάχονται δίπλα στον βασιλιά. Που, …φυσικά, είχε το δικαίωμα να είναι ο ΠΡΩΤΟΣ του στρατεύματος που θα αντιμετωπίσει τους εχθρούς στο πεδίο της μάχης! Ο Αισχύλος, πατέρας της Τραγωδίας, …»έγραψε εκεί που δεν πιάνει μελάνι» την δόξα και τα μεγαλεία που κατέκτησε μέσω της Τέχνης του, και για επίγραμμα επέλεξε αυτό που έλεγε ότι ήταν ΑΠΛΟΣ φαντάρος στον Μαραθώνα*. Ο ΑΙ-ΣΧΥ-ΛΟΣ!
Έχετε δει τον αδριάντα του Πινδάρου; Έχει κάτι κοιλιακούς, …»φέτες»! Ενώ, σήμερα, θα ήταν ένας …»λαπάς», ως ποιητής! Ή έχετε δει τις θεές τους στα αγάλματα; Η ρώγα πυροβολάει αρσενικό σε απόσταση βλέμματος, -λέμε! ΚΟΥΚΛΕΣ! …»Θεές», -Δία, συγχώρα με! Ε, τώρα, βάλε δίπλα καμιά Αγία και Οσία Θέκλα και Παρασκευή, Θεέ μου, συγχώρα με, (: τό’χουμε δίπορτο, εμείς, το θεϊκό), και κλείσε τα μάτια και συν – λογίσου, ώστε να συν- ΑΙΣΘΑΝΘΕΙΣ, την διαφορά των δύο κόσμων: τον δικό τους και τον δικό μας. Άλλα «υπο- κείμενα» αυτοί, άλλα εμείς, οι νυν του Δυτικού Πολιτισμού θεράποντες. Μάλλον, τελείως, «άλλα»…
Ο Δυτικός κόσμος, ο οποίος ΑΡΧΕΙ του πλανήτη Γη, σήμερα, είναι «ΕΛΛΗΝΟ- ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ». Δηλαδή, …ΣΧΙΖΟ- ΦΡΕΝΙΚΟΣ, αναπόδραστα, αφού «ΦΡΟΝΗΜΑ» και φρονημάδα είναι ο λόγος «ΝΟΥΣ/ΨΥΧΗΣ», και οι Έλληνες λένε βάρβαρους τους άλλους, και οι Ιουδαιοχριστιανοί «Έλληνες» τους εχθρούς τους! Οι υποκείμενοι του Πολιτισμού αυτού είναι ΟΝΤΑ σχιζοειδή, αφού το ΠΝΕΥΜΑ τους είναι ελληνικό, μεν, η ΨΥΧΗ τους ιουδαϊκή, δε. (: Ο Χριστιανισμός ΚΑΙ ο Μωαμεθανισμός είναι απλές ΑΙΡΕΣΕΙΣ του αυθεντικού Ιουδαϊκού Δογματος. ΚΑΙΝΗ Διαθήκη & ΚΟΡΑΝΙ δεν γίνεται να υπάρξουν, ΧΩΡΙΣ τον «μύθο», την πλοκή, την «διήγηση» την «ΠΑΛΑΙΑ», των Ιουδαίων. [Η μελωδία είναι ίδια, απλώς, αλλάζει η ενορχίστρωση, -τα «ΦΡΑΓΚΑ», όμως, πάντα, τα καρπώνεται ο συνθέτης του πρωτότυπου…]. Γι’ αυτό και το σωστό είναι «ελληνο-ιουδαϊκός», και όχι «ελληνο-χριστιανικός», που παραπλανά).
ΑΝ ο Δυτικός Κόσμος είναι σχιζο-φρενικός, επειδή είναι ελληνο-χριστιανικός/ιουδαϊκός, φαντάσου τι ΖΗΜΙΑ έχουμε πάθει ΕΜΕΙΣ, ΟΙ ΝΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ, που είμαστε το «σήμα κατατεθέν» του …»ελληνο-χριστιανικού» υποκειμένου! Είμαστε, εν κατακλείδι, μουρλοκομεία …»από κούνια» και «με τη βούλα»! ΟΜΩΣ, η ανάρτηση γράφει για τους «22 αιώνες σκλαβιάς». Πολύ σημαντική και ΣΠΑΝΙΑ εμφανιζόμενη Α- ΛΉΘΕΙΑ αυτή! Τι να θυμάται το Γένος/Έθνος, από Δημοκρατίες, κληρώσεις, πολίτες-οπλίτες, Αισχύλους κλπ, ύστερα από 2200 χρόνια μαυρίλας και δυσ- τυχίας; Και που …ΘΥΜΗΘΗΚΕ το όνομά του, αρκεί! «ΕΛΛΗΝΕΣ», -ΟΧΙ ΡΩΜΑΙΟΙ και ΡΩΜΙΟΙ. «ΕΛΛΑΔΑ» -και ΟΧΙ ΡΩΜΑΝΙΑ, και κάθε άλλη λαλακία. «Λεπτομέρειες», λένε οι πολλοί. Εμ, στις λεπτομέρειες κρινόμαστε, παίδες. Είναι άλλο να προσπαθείς να μοιάσεις στον Καίσαρα και διαφορετικό στον Αλέξανδρο. Ή στον Αριστοφάνη και τον Λουκιανό. Ή τον Κωνσταντίνο Α΄και τον Περικλή, -και πάει λέγοντας. Σημασία έχει με «ποιους» και «τι» ταυτίζεσαι στο παρελθόν, και πόσο υπερήφανο σε κάνουν αυτοί, ώστε να υπερ- ασπισ-θείς την Τιμή τους στο παρόν και στο μέλλον, γιατί: «ΑΓΑΠΑΜΕ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ», και η ΑΓΑΠΗ ΟΛΑ ΤΑ ΜΠΟΡΕΙ… ΚΑΙ ΖΕΙ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ!
Θα πεις, «άλλος ένας βαρεμένος ελληνάρας αντισιμίτης ειδωλολάτρης παγανιστής κλπ, ‘έσκασε’, πάλι, βραδυάτικα, και από την κλήρωση και την Δημοκρατία, μας έφερε στους …Εβραίους και τους Ρωμιούς!». Η αλήθεια είναι πως ήρθαμε στους Εβραίους, τους Ρωμαίους ΚΑΙ τους Ελληνες, γιατί μιλάμε για κάτι ελληνικό, την Δημοκρατία, και πώς αυτό παραποιήθηκε, από μη Έλληνες. Κάποιοι ευθύνονται για αυτή την παραποίηση, και αν τους βρούμε, θα καταλάβουμε και το ¨γιατί» έγινε, ώστε να μπορέσουμε να την θεραπεύσουμε, που είναι και το ΖΗΤΟΥΜΕΝΟΝ. Παραποίηση που έγινε από ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ, «ως εμοί δοκέειν», και όχι εσκεμμένα, συνωμοσιολογικά και σε στοές. Απλά, οι άνθρωποι ΕΠΑΨΑΝ να είναι «Έλληνες» τω πνεύματι. ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑΝ την Ασιατική Δεισιδαιμωνία, μέρος της οποίας ήταν και η Ιουδαϊκή θρησκεία. Οι λαοί της Ασίας δεν είχαν εφεύρει την ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Τους ήταν άχρηστη! Πολιτικοί ήταν οι ΙΕΡΕΙΣ, -…»και τα σκυλιά δεμένα!». Πολίτευμα; ΔΕΣΠΟΤΙΣΜΟΣ = οι κάτοικοι και η χώρα είναι περιουσία του ΔΕΣΠΟΤΗ- ΦΑΡΑΩ- ΗΓΕΜΟΝΑ. Το πιο ωραίο; ΝΟΜΟΣ- ΣΥΝΤΑΓΜΑ, τα ιερά βιβλία. Και βιβλία διάβαζαν, μόνο, οι ιερείς. Και οι ιερείς ήταν από μια και μόνο φυλή, που έβγαζε και τους Ηγεμόνες, (: «ΜΑΓ», λεγόντουσαν στην Μηδοπερσία, Εξ ου και «μάγος», γιατί αυτοί έκαναν …»θαύματα», αφού «ότι δεν ξέρει ο ανθρωπάκης, το κάνει …θεό» και, είπαμε, μόνο «οι τοιούτοι» είχαν πρόσβαση στην ΓΝΩΣΗ. Στους Εβραίους ήταν οι Λευΐτες).
Tο «Έλληνας», λοιπόν, είχε και ΙΔΕΟ- ΛΟΓΙΚΗ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ έννοια, εκτός από φυλετική. Γι’ αυτό και οι «άλλοι» ξεφώνιζαν τους εχθρούς τους «Έλληνες»: «Πας μη Χριστιανός, Έλλην» = άπιστος- αντίχριστος- ειδωλολάτρης, (: το …»παγανιστές» δεν ήταν ακόμη σε χρήση, τότε). Ξέρανε πολύ καλά «τι» λέγανε αυτοί. Όπως, βέβαια, καλά ήξεραν και οι Έλληνες, οι αυθεντικοί, οι «παλαιοί», που έλεγαν, το 776 πΧ, που αρχίζει και η σύγχρονη Ιστορία του Δυτικού Πολιτισμού, ή Κόσμου: «Πας μη Έλλην Βάρβαρος». ΑΝΤΙΔΙΑΣΤΟΛΗ! Οι Έλληνες από δω, οι υπόλοιποι από κει. Και αργότερα, ΠΑΛΙ, με αντιδιαστολή, «μόνοι μας και όλοι τους», δίνεται ο ορισμός του διεθνοποιημένου, πλέον, «Έλληνα» τω πνεύματι, όπως διαμαρτυρόταν και ο Ισοκράτης: «Όσοι έχουν ΠΑΙΔΕΙΑ ελληνική, είναι «Έλληνες», (: πολιτική Αριστοτέλη/Φιλίππου, υλοποιήθηκε από τον Αλέξανδρο, στρατηγική αυτοκρατορίας και ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, -το είχαν ξανακάνει οι κάτοικοι της Ελλάδας, όταν δεν λεγόντουσαν, ακόμη, Έλληνες, -που είναι, σχετικά, πολύ …πρόσφατο όνομα, αν σκεφτείς ότι η Ιστορία της Ελλάδας ισούται με την ανθρώπινη! Ή ότι και στην εποχή του Αριστοτέλη μιλούσαν για …αρχαίους, ως προς αυτούς, Έλληνες! Πάντως, όλοι οι ελληνικοί πολιτισμοί, είχαν ΚΟΙΝΗ ΓΛΩΣΣΑ. Η ελληνική γλώσσα είναι το αρχαιότερο «ΟΝ» του πλανήτη, αν ακούσουμε τους γλωσσολόγους που μιλούν για «ζωντανό οργανισμό. Και θα είναι για πάντα, αφού, ΧΩΡΙΣ ελληνικά, ο γήινος νυν Πολιτισμός κάτα- κατακάτα- καταρρρρρρρρρεεεεεέει! Σκεφτείτε, αύριο, πχ, να απαγορευθεί η χρήση ελληνικών λέξεων ΣΕ ΟΛΕΣ τις γλώσσες του κόσμου: OUT OF ORDER, παντού και οι πάντες! Βαβέλ, ξανά- μανά! Τι …λέγαμε;
Φινάλε: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΡΙΣΟΥΜΕ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΕΛΛΗΝΑΣ¨. Εμείς, οι νυν Έλληνες. Γιατί, πού πάμε, ρε, παιδιά, άμα δεν ξέρουμε τι είμαστε; Εντάξει, οι Χριστιανοί, δόξα τω Θεώ, έχουν βιβλία και βιβλία που ΟΡΙΖΟΥΝ ποιος είναι δικός τους. Οπότε, ξέρουμε το τι σημαίνει «χριστιανικός» στο «ελληνο-χριστιανικός» Πολιτισμός- Κόσμος. Εκείνο το έρμο το «ελληνικός» «ΤΙ» στον κόρακα ΣΗΜΑΙΝΕΙ; Ποια παιδεία είναι η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ»; Από τι ξεχωρίζει ο Έλληνας από τους άλλους; Από την …ομορφάδα του;
ΠΡΟΤΑΣΗ- ΕΘΝΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ,
-για να βγούμε εμείς από το Μνημόνειο και ο υπόλοιπος κόσμος από την φρίκη της σχιζοφρένειας μετά πυρηνικών κεφαλών πάνω από τα κεφάλια των παιδιών μας και όλων των παιδιών του κόσμου, που κοιμούνται ήσυχα, τώρα, στις κούνιες τους, απονήρευτα και αθώα για το τι τούς ετοιμάζουμε, ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ, οι όχι κουφάλες των δοντιών:
ΑΥΤΟ- ΟΡΓΑΝΩΣΗ και ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, για ΤΡΙΑΝΤΑ χρόνια, ή μια γενιά,, στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, -που ισούται με την παγκόσμια, -ωχ! πρώτο «βάψιμο», αλλά ποιος «να μας κουνηθεί», μετά, στην Γεωπολιτική; Καλύτεροι από τον «Θείο» και τον «αρχαιοπτέρυγα» θα γίνουμε-, και στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ.
e- ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ!
Η e- ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ!
IMAGINE, ρε, συ! Τι σου ζητάνε;
ΥΓ. Ήτανε πάρα πολλά αυτά που ήθελα να γράψω, και πολύς ο καιρός που είχα να γράψω, οπότε, επικαλούμαι την επιείκιά σας, και ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τον Θράκα, που με ενέπνευσε και το κατόρθωσα, όπως και τους ενδιαφέροντες τύπους που προσελκύει σαν σχολιαστές και αναγνώστες, τους οποίους, όση ώρα έγραφα, τους είχα στο μυαλό μου σαν εν δυνάμει «ιδανικούς αναγνώστες», -που λέει και ο Στέφεν Κινγκ, στο αυτοβιογραφικό «Περί συγγραφής», (: βιβλίο για δώρο, παρεμπιπτόντως).
ΓΕΙΑ + ΧΑΡΑ!
——-
* «Αισχύλον Ευφορίωνος Αθηναίον τόδε κεύθει μνήμα καταφθίμενον πυρφόροιο Γέλας αλκήν δ’ ευδόκιμον Μαραθώνιον άλσος αν είποι και βαθυχαιτήεις Μήδος επιστάμενος»
= Αυτό το μνήμα σκεπάζει τον Αισχύλο, τον γιο του ευφορίωνα, Αθηναίο, που πέθανε στη σιτοφόρο Γέλα, για την ευδόκιμη ανδρεία του μπορεί να μιλήσει το άλσος του Μαραθώνα και ο Πέρσης με την πυκνή χαίτη, που την γνώρισε καλά,
(: ΩΡΑΙΟΣ! «Την γνώρισε καλά», ο …βαθυχαιτήεις, την ευδόκιμον αλκήν! Είναι ΦΟΦΕΡΗ η περιγραφή της μάχης που έχει κάνει! Δάκρυα, ανατριχίλα, υπερηφάνια. «Επιστάμενος», λέει. Κι εμείς λέμε: Η λέξη «ΙΣΤΟΡΙΑ» παράγεται από το ρήμα «οίδα» = γνωρίζω, από το ασθενές του θέμα ισ-, που εμφανίζεται στα τρία πληθυντικά πρόσωπα της οριστικής Ενεστώτα [ίσ-μεν, ίσ-τε, ίσ-σασι]. Πρβλ. επ-ίστ-αμαι [= γνωριζω καλά], επιστήμη).
Δηλαδή: «ΙΣΤΟΡΙΑ», κυριολεκτικά, σημαίνει «ΓΝΩΣΙΣ».
Ένα το κρατούμενο…
Και κάτι ακόμα, για να μην φαίνεται ότι το παίζω «μυστήριος», για όσους με ξέρουν από παλιά και αναγνωρίζουν ύφος, γραφή και λεγόμενα. Ξέχασα να αλλάξω το νικ. Από δω και πέρα, «Νήπιος Γέρων», ξανά. Το «προξ» σημαίνει «ελαφροΐσκιωτος», (: πρβλ. «proxy», στα αγγλικά), και το είχα για ειδικό σκοπό, ο οποίος δεν υφίσταται.
Καλώστον. Χειμαρώδης.
Νάσαι καλά. Μόνο μην γίνεις αφορμή να ανοίξει κανένας θρησκευτικός πόλεμος (lol) ανάμεσα στους σχολιαστές (lol δις). Δεν σώνουμε μετά με τίποτε…Θα χάσουμε παρά θα κερδίσουμε. Θα ξεστρατίσουμε από τον κοινό μας σκοπό που πρέπει να είναι η διαφώτιση περί του τι είναι και τι ΔΕΝ είναι δημοκρατία, και η παλινόρθωσή της.
Καλά κάνεις και μας θυμίζεις τα προγονικά ήθη και το κλέος. Μας χρειάζεται. Κυρίως μας χρειάζεται η αληθινή και όχι η μυθολογημένη πλευρά της ζωής τους. Δηλαδή ΚΑΙ τα καλά αλλά ΚΑΙ τα κακά τους. Δεν μειώνεται η προσφορά τους με την γνώση από εμάς των αδυναμιών τους. Μόνο έτσι εξάλλου ξεδιπλώνεται η κριτική σκέψη. Αλλιώς απλώς τους εξιδανικεύουμε και μάλιστα άγονα.
Η ελληνική δημοκρατία πρέπει να ξαναγυρίσει στο σπίτι της. Και να δείξουμε στον σημερινό έλληνα ότι η αγγλοσαξωνική «εκδοχή» της «δημοκρατίας», ο κοινοβουλευτισμός, είναι ψευδεπίγραφη. Και η αιτία της περιρρέουσας διαφθοράς που ακύρωσε την αυτόνομη οικονομική μας ανάπτυξη.
Θραξ Αναρμόδιος
Παράθεμα: Η δουλειά του βουλευτή έχει “ρίσκο και βάρη”. Η δικιά μας να δεις, του πολίτη!
Παράθεμα: Η δουλειά του βουλευτή έχει “ρίσκο και βάρη”. Η δικιά μας να δεις, του πολίτη | αἰέν ἀριστεύειν
Παράθεμα: Την οικονομική κρίση την έφεραν οι πολιτικοι των κομμάτων και δεν μπορούν να μας βγάλουν από αυτήν χωρίς την ενεργή παρουσία του λαού (2) «
Παράθεμα: Την οικονομική κρίση την έφεραν οι πολιτικοι των κομμάτων και δεν μπορούν να μας βγάλουν από αυτήν χωρίς την ενεργή παρουσία του λαού (2) | Σχ
Παράθεμα: Η κοινουλευτική ολιγαρχία έχει καταστρέψει την κοινωνία και το καθεστώς ακόμα να ανοίξει συζήτηση για τη δημοκρατία, ενώ η αριστερά, στην κ
Παράθεμα: Η κοινουλευτική ολιγαρχία έχει καταστρέψει την κοινωνία και το καθεστώς ακόμα να ανοίξει συζήτηση για τη δημοκρατία, ενώ η αριστερά, στην κ
Παράθεμα: Η κοινουλευτική ολιγαρχία έχει καταστρέψει την κοινωνία και το καθεστώς ακόμα να ανοίξει συζήτηση για τη δημοκρατία, ενώ η αριστερά, στην κ