Κάθε κόμμα που υπάρχει, ή δημιουργείται, έχει τελικά ως μοιραίο αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό ενός αριθμού ελλήνων πολιτών στις γραμμές του.

Κάθε κόμμα που υπάρχει, ή δημιουργείται, έχει τελικά ως μοιραίο αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό ενός αριθμού ελλήνων πολιτών στις γραμμές του. Για τους οποίους εγκλωβισμένους ελάχιστες ελπίδες υπάρχουν πλέον, πως θα μπορέσουν να φτάσουν σε κάποια συνεννόηση ή ενότητα, με τους εγκλωβισμένους έλληνες των άλλων κομμάτων. Η με εκείνους που δεν μετέχουν σε κανένα κόμμα ή κίνηση.

Ουσιαστικά δηλαδή κάθε κόμμα που υπάρχει, ή δημιουργείται, συντείνει στον διχασμό μας.

Ως έναν βαθμό τα παραπάνω περί εγκλωβισμού και συνακόλουθου διχασμού, δυστυχώς ισχύουν και για κινήσεις με εθνικό πανελλαδικό χαρακτήρα.

Οσοι έχουμε κατανοήσει αυτή την λειτουργία και τα αποτελέσματά της θα πρέπει να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε τοπικούς, ΤΟΠΙΚΟΥΣ, αυτό-νομους και ανεξάρτητους ομίλους πολιτών. Αυτόνομους. Χωρίς κεντρική …διοίκηση (ηγεσία το λένε στη γλώσσα τους). Οι οποίοι ΤΟΠΙΚΟΙ όμιλοι θα πρέπει να εγκαταστήσουν ένα πανελλαδικό δίκτυο επικοινωνίας μεταξύ τους, πράγμα που στην εποχή μας είναι εξαιρετικά εύκολο.

Το τι θα κάνουν αυτοί οι όμιλοι και το τι θα βάλουν ως στόχους, είναι δικός τους λογαριασμός. Προσωπικά πάντως θα ήθελα να δω

• να μην επιδιώκουν να μετεξελιχθούν σε κόμμα, ή δημοτική παράταξη
• να λειτουργούν εσωτερικά με ΚΛΗΡΩΣΗ και ΚΟΝΤΕΣ ΘΗΤΕΙΕΣ στα όργανα
• να προσπαθούν για την διάδοση της δημοκρατίας, δημιουργώντας ΣΤΕΚΙΑ δημοκρατίας, ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΑ δημοκρατίας, ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ και ΣΧΟΛΕΙΑ δημοκρατίας. Κέντρα εκπαίδευσης της δημοκρατίας. Κέντρα διαφωτισμού του λαού μας πάνω στο τι είναι και τι ΔΕΝ είναι δημοκρατία.

Πρέπει να κάνουμε τα πρώτα βήματα.

Στα χρόνια αυτά, της μνημονιακής καταστροφής, δημιουργήθηκαν νέα κόμματα και νέες πανελλαδικής εμβέλειας κινήσεις, με κεντρική …διοίκηση δυστυχώς, που όλα μαζί εγκλώβισαν μερικούς ακόμη από τους πιο ενεργούς πολίτες, μερικούς ακόμη από τους πιο αγνούς. Και τους μετέβαλλαν σε …πακτωμένους οπαδούς. Οι οποίοι πλέον ακυρώθηκαν, μια και δεν μπορούν να προσφέρουν σε καμμία ενότητα όλων μας.

Το σύστημα ΔΕΝ απειλείται από τέτοια κόμματα και τέτοιες κινήσεις. Και το γνωρίζει.

Το σύστημα νιώθει απειλή, και έχει δίκιο, μόνο όταν ο λαός αυτο-οργανώνεται. Μόνο όταν ο λαός αυτο-νομείται από κόμματα και πανελλαδικής εμβέλειας οργανώσεις με κεντρική …διοίκηση. [Οπως έγινε με τους «αγανακτισμένους» (όπως τους βάφτισαν τα καθεστωτικά ΜΜΕ) «Πλαταιείς». Οι οποίοι Πλαταιείς υπήρξαν η μοναδική απειλή για το σύστημα όλα αυτά τα κατεστραμμένα χρόνια].

Σε όποια συγκέντρωση, πορεία, κινητοποίηση ηγείται -ή έστω εμφανίζεται με τις σημαίες του- κόμμα ή πανελλαδική κίνηση, το σύστημα γνωρίζει πως έχει να κάνει με «δικούς» του. Με ανθρώπους δηλαδή που βρίσκονται στην ηγεσία του κόμματος ή της πανελλαδικής κίνησης, και που θέλουν να παραμείνουν στην ηγεσία. Να παραμείνουν για πάντα αν είναι δυνατόν. Με ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥΣ δηλαδή. Και γνωρίζει το σύστημα πως αυτού του τύπου οι ηγεσίες, και αυτού του τύπου οι οργανώσεις, δεν αποτελούν πραγματική απειλή για την αντιλαϊκή και ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ λειτουργία του.

Μόνη απειλή για το σύστημα είναι η απαίτηση της δημοκρατίας. Με ΚΛΗΡΩΣΗ και ΚΟΝΤΕΣ ΘΗΤΕΙΕΣ.

Και τέτοια απαίτηση οι, λίγο-πολύ μόνιμες, ηγεσίες των κομμάτων και των πανελλαδικών κινήσεων δεν υπάρχει περίπτωση να εγείρουν. Διότι θα αυτο-καταργηθούν.

Αυτόνομοι τοπικοί όμιλοι πολιτών, χωρίς κεντρική ηγεσία, συνδεδεμένοι με ένα δίκτυο επικοινωνίας.

Θραξ Αναρμόδιος