Η δημοκρατία και οι τρεις εξουσίες


Με βάση τις πληροφορίες που έχουμε από την αρχαιότητα για το τι είναι δημοκρατία, για να θεωρήσουμε ένα σημερινό πολίτευμα ως δημοκρατία, θα πρέπει για το πολίτευμα αυτό να ισχύουν τα παρακάτω

Α. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ:

  1. Το σώμα όλων των πολιτών με δικαίωμα ψήφου (το δικό μας εκλογικό σώμα δηλαδή), και μόνο αυτό το σώμα, αποφασίζει για το τι άλλα όργανα, σώματα και θεσμοί θα υπάρχουν στο πολίτευμα (πχ βουλή, ως νομο-παρασκευαστικό μόνο σώμα φυσικά και όχι νομοθετικό, υπουργεία ποια και πόσα, δικαστήρια ποια και πόσα, κλπ κλπ). Το σώμα όλων των πολιτών με δικαίωμα ψήφου, μπορεί να αλλάξει όποτε θέλει τις αποφάσεις του, δηλαδή τους θεσμούς της πολιτείας που θέσπισε με προηγούμενή του απόφαση
  2. Το σώμα όλων των πολιτών με δικαίωμα ψήφου είναι το μόνο σώμα που έχει δικαίωμα και εξουσία να ψηφίζει νόμους, δηλαδή να νομοθετεί. (Δηλαδή στην δημοκρατία νομοθέτης είναι ο απλός πολίτης και όχι ο επαγγελματίας βουλευτής των κοινοβουλευτικών καθεστώτων της ολιγαρχίας.)

[Σημείωση: Για να έχουμε σε ισχύ τα δύο παραπάνω ΔΕΝ σημαίνει πως αναγκαστικά πρέπει να μαζεύονται όλοι οι πολιτες σε μια πλατεία για γενική συνέλευση/εκκλησία του δήμου. Μπορεί οι αποφάσεις να παίρνονται με ηλεκτρονικό τρόπο μέσω ηλεκτρονικών δημοψηφισμάτων που στοιχίζουν ελάχιστα (πχ. ΑΤΜ στις τράπεζες, πχ ΚΙΝΟ στα προπατζήδικα, πχ Δίκτυο Περικλής κλπ κλπ). Πάντως σε όλες τις περιπτώσεις οι αποφάσεις αυτές πρέπει να ληφθούν με ΑΜΕΣΗ συμμετοχή του κάθε πολίτη και όχι με αντιπρόσωπο, πληρεξούσιο ή βουλευτή.]

Β. ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ:

Εφόσον το σώμα των πολιτών αποφάσισε για τα κυβερνητικά του όργανα (κυβέρνηση και υπουργεία κλπ κλπ), ποια και πόσα θέλει να είναι, τότε για τα όργανα αυτά και αυτούς που θα τα στελεχώνουν πρέπει να ισχύουν τα εξής

  1. Οι θητείες στα κυβερνητικά αξιώματα είναι το περισσότερο ετήσιες
  2. Απαγορεύεται η ανάδειξη στο ίδιο αξίωμα, του ίδιου προσώπου για δεύτερη φορά, μέχρι να περάσουν από εκείνο το αξίωμα όλοι όσοι ενδιαφέρονται για την θέση αυτή
  3. Η ανάδειξη στην πλειοψηφία των κυβερνητικών αξιωμάτων γίνεται με κλήρωση, μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων. Η ανάδειξη με εκλογή γίνεται για τα ελάχιστα εκείνα αξιώματα που απαιτούν ειδίκευση και κατάρτιση, πχ πρόεδρος του ΙΓΜΕ.  [Σημείωση: αυτά όμως είναι θέματα που τα αποφασίζει στις λεπτομέρειές τους, το σώμα των πολιτών. Απλώς η ΚΛΗΡΩΣΗ για τα περισσότερα κυβερνητικά αξιώματα είναι η ένδειξη αν έχουμε δημοκρατία ή ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ]
  4. Καταγράφονται τα περιουσιακά στοιχεία («και των γονέων») του κάθε αξιωματούχου πριν και μετα την θητεία του. Ο αξιωματούχος δίνει απολογισμό στο πέρας της θητείας του και έχει ποινική ευθύνη (η πολιτική ευθύνη είναι τζάμπα κοροϊδία) όχι μόνο για τις βρωμιές του αλλά και για τα λάθη του. Χωρίς καμμία ειδική ποινική ή άλλη ασυλία έναντι των άλλων πολιτών.

Γ. ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

Εφόσον το σώμα των πολιτών αποφάσισε για το ποια, ποιων τύπων και πόσα δικαστήρια απαιτούνται, τότε οι θέσεις των δικαστών για τα δικαστήρια αυτά στελεχώνονται πάντα με κλήρωση και μάλιστα λίγο πριν την εκδίκαση, μεταξύ όλων των πολιτών που ενδιαφέρονται να είναι υποψήφιοι δικαστές.

[Σημείωση: Στην δημοκρατία οι δικαστές είναι πάντα λαϊκοί κληρωτοί δικαστές. Η δημοκρατία θεωρεί πως ΚΑΙ η απονομή δικαιοσύνης είναι πολιτικό ζήτημα και όχι τεχνικό-νομοτεχνικό ζήτημα. Τεχνικό ζήτημα είναι η οδήγηση αυτοκινήτου γι’ αυτό ζητάμε από κάποιον να πάει στη Σχολή Οδηγών και νάχει και άδεια. Διαφορετικά καταντάμε να έχουμε χιλιάδες επί χιλιάδων νόμους και παρόλα αυτά να παίρνουμε δικαιοσύνη κακής ποιότητας. Σαφώς, στην εποχή μας, τα δικαστήρια αυτά θα περιλάμβαναν και βοηθητικό προσωπικό, δηλαδή επαγγελματίες νομικούς, λογιστές, γραφείς, και κάθε τεχνικό που θα έκρινε ένα δικαστήριο ότι του χρειάζεται.]

Θραξ Αναρμόδιος

This entry was posted in Δημοκρατία. Bookmark the permalink.

30 Responses to Η δημοκρατία και οι τρεις εξουσίες

  1. Ο/Η Stavros λέει:

    ΕΥΓΕ !!
    100% μαζί σου. Τα εχεις μαζέψει πάρα πολύ καλά!
    Θα σχολιάσω και αργότερα …
    και πάλι μπράβο!

  2. Ο/Η Φερώνυμος λέει:

    Αγαπητέ «Αναρμόδιε» το κείμενο είναι πολύ καλό για μια εισαγωγή στην έννοια της Δημοκρατίας.
    Για όσους θα ήθελαν να δούν τις πτυχές της Αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας συνιστώ το παρακάτω βιβλίο που το θεωρώ βασική αναφορά:
    Μ. Β. Σακελλαρίου, Η Αθηναϊκή Δημοκρατία, Παν/κές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2000.

  3. Ο/Η Stef λέει:

    Σε Ευχαριστούμε Φίλε!!!

  4. Ο/Η lockeras λέει:

    πολυ καλο το αρθρο σου φιλε μου και σε ευχαριστω για την προσπαθεια σου! Ελπιζω να μην σε πειραζει να το αναδημοσιευσω και μεσα απο το blog μου;

    • Ο/Η anarmodios λέει:

      @lockeras

      Μπορείς να αναδημοσιεύσεις ελεύθερα ότι θέλεις.

      Θραξ Αναρμόδιος

      • Ο/Η lockeras λέει:

        Σε ευχαριστω παρα πολυ για την αδεια! Πιστευω τετοια θεματα πρεπει να κινητοποιουνται και να διαδιδονται με καθε τροπο σε οσο το δυνατον περισσοτερους ανθρωπους μεχρι να ενεργοποιηθουμε και αφυπνιστουμε πληρως. Πρεπει να σε εχω ξαναδιαβασει μεσω αρθρου σου kai σε αλλα blog αλλα σημερα ειχα την ευκαιρια να δω πιο προσεκτικα και αναλυτικα το ιστολογιο σου και πραγματικα σε ευχαριστω απο καρδιας για την δουλεια και την αγαπη σου.για αυτο που κανεις. πολυ καλη δουλεια και μακαρι να φτασει και να εχει απηχηση σε οσο το δυνατον περισσοτερο κοσμο. Ασπαζομαι σχεδον απολυτα αρκετα απο αυτα που διαβασα σε καποια αρθρα σου και πιστευω και γω πως μονο μεσω της πνευματικης αφυπνισης και της διευρυνσης της συνειδησης μας περι ελευθεριας, δικαιοσυνης, ενοτητας, συνεργασιας, αγαπης και αδελφοσυνης θα μπορεσουμε να ξεπερασουμε τον «Τελευταιο Πειρασμό» του σταυρού που αυτη τη στιγμη ζουμε και να αναστηθουμε ως εθνος, ως ελληνικος λαος και πανω απ΄ολα ως ανθρωποι. Δεν εχω καμμια αμφιβολια πως αυτο ειναι θεμα χρονου να γινει. και θα γινει

  5. Ο/Η nautil0s λέει:

    το συστημα τις αμεσης δημοκρατιας οτι ποιο κοντα στην τελειοτητα και στο δικαιο ειδικα η θητεια του καθε πολιτευομενου οπως λες και στο αρθρο θραξ το πολυ1 χρονος θητεια για να μην ανθουν οι υπεξερεσεις και οι ρεμουλες..δημοψηφισματα για τα παντα τωρα με την τεχνολογια εφικτο..

  6. Ο/Η Πυκτης λέει:

    Με το πολιτευμα της δημοκρατιας εν τη Εκκλησια του Δημου μεγαλουργησαν οι αρχαιοι προγονοι μας και μονο με αυτο αν το επαναφερουμε θα διωξουμε δια παντος τους κομματοκρατες της φαυλοκρατιας…..χιλιες φορες ευγε ΘΡΑΞ

  7. Ο/Η 42 λέει:

    Απ’ το στόμα σου και στου λαού τ’ αυτί, ρε φίλε!

  8. Ο/Η Stavros λέει:

    Θραξ,
    μου δωσες μια ιδέα, να ξεκινήσω ανάποδα το συλλογισμό.
    Δηλαδή, να βρούμε και να συμφωνήσουμε στις αρχές τις οποίες θα έχει ένα Ιδανικό Πολίτευμα.
    Χωρίς κανείς να μας απαγορεύει να είμαστε όσο ουτοπιστές θέλουμε. Εγραψα λοιπόν ενα μικρο αρθρο: http://mandemocracy.blogspot.com/2012/01/blog-post.html
    Αν βαλετε κ εσεις αυτα που θελετε και καταλήξουμε σε ενα κείμενο, νομίζω πως θα μπορούσαμε να το μοιραστούμε και να το διαδώσουμε σε άλλους.

    Ο σκοπός βέβαια του αντιστροφου συλλογισμού είναι να αποδείξουμε πως μονο με δημοκρατικούς θεσμούς μπορούμε να έχουμε το Ιδανικό Πολίτευμα που θα χουμε καταλήξει.

    Τι λετε?

    • Ο/Η anarmodios λέει:

      @Stavros

      Το δύσκολο Σταύρε είναι να συμφωνούμε. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε την δημοκρατία. Για να έχουμε μια διαδικασία, μεταξύ ίσων (σε γνώμη, εξουσία και υποχρεώσεις) που θα μπορεί να καταλήγει όμως σε αποφάσεις.

      Και για να μην αδικείται κανένας στην προβολή της γνώμης του χρειαζόμαστε ισηγορία. Και για να μην αδικείται κανένας στην ανάληψη αξιωμάτων χρειαζόμαστε ισοκρατία. Και για να μην αδικείται κανένας στην απονομή δικαιοσύνης χρειαζόμαστε ισονομία.

      Θραξ Αναρμόδιος

  9. Ο/Η Stavros λέει:

    Δεν καταλαβαίνω τι σε εμποδίζει να συμφωνήσεις ..

    γραφεις 3 πράγματα

    1. ισονομία (να είμαστε ισοι απέναντι στους νόμους)
    2. ισοκρατία (να έχουμε τις ίδιες ευκαιρίες στην ανάληψη κρατικών αξιωμάτων)
    3. ισηγορία (να έχουμε ίσες ευκαιρίες εκφρασης της γνώμης μας, προτάσεων για νόμους κτλ)

    Συμφωνώ πως το ιδανικό πολίτευμα θα πρέπει να περιέχει και αυτά τα τρία που γράφεις.

    Εγω τα έγραψα κ λίγο πιο περιφραστικά, και έβαλα κ μερικά ακόμα για το τι θα ήθελα να έχει το ιδανικό πολίτευμα:

    Θα ήθελα λοιπόν να έχει

    . Ισονομία: να είναι ισοι όλοι απέναντι στο νόμο
    . Τους καλύτερους νόμους: δηλαδή δικαιους
    . Τους απλούστερα δυνατούς νόμους: για να είναι κατανοητοί από όλους
    . Το καλύτερο σύστημα παιδείας: σε σύγκριση με όλο τον πλανήτη
    . Το καλύτερο σύστημα υγείας: σε σύγκριση με όλο τον πλανήτη
    . Απόλυτη διαφανεια στα οικονομικά της χώρας: Για να ξέρω που πηγαίνει και το τελευταίο Ευρω απο τους φόρους μου
    . Να έχω τη δυνατότητα να διατελέσω σε οποιοδήποτε Διοικητική θέση του κράτους: Για να μπορω να γίνω απο οδοκαθαριστής μέχρι πρωθυπουργος
    . Να εχω τη δυνατότητα να διατελέσω σε οποιοδήποτε Δικαστική θέση του κράτους: Για να είμαι σίγουρος ότι η δικαιοσύνη είναι δίκαιη και να μπορώ να δικάζω και να δικάζομαι απο τους συνανθρώπους μου.
    . Να εχω τη δυνατότητα να διατελέσω σε οποιοδήποτε θέση Νομοθέτη του κράτους: Για να μπορώ να φτιάχνω και εγω τους νόμους με τους οποίους ζω.
    . Να μην έχει καμία ανάμειξη η θρησκεία στην Πολιτικη

    …. γιατί είναι δύσκολο να συμφωνήσουμε? τι φοβόμαστε?
    Σ.

    • Ο/Η Harry λέει:

      @ Σταύρο.
      Φοβόμαστε το εξής: οι θέσεις ευθύνης έχουν και επιπτώσεις. Υπήρχε μιά ποινή στην αρχαία Αθήνα την οποία ξέχασε να αναφέρει ο Θράκας. Η γραφή παρανόμων, που έλεγε πώς εάν πέρναγε νόμος αντίθετος στα συμφέροντα του Δήμου, ο εισηγητής του εκτελείτο αυθημερόν. Ο νόμος όμως συνέχιζε να ισχύει. Βλέποντας τα τελευταία χρόνια τους συν-πολίτες μας, έχεις την άποψη πώς υπάρχει κάποιος που βάζει το συμφέρον του Δήμου πάνω απο το δικό του; Υπάρχει κάποιος (μή ρομαντικός) που να είναι διαθέσιμος να θυσιαστεί για το Δήμο; Βολευτήκαμε μουδιασμένοι όπως λέει και το τραγουδάκι. Εκεί είναι το δύσκολο νομίζω.

      @ όλους.
      2 απορίες:
      Θεωρείς-θεωρείτε πώς η κλήρωση για τους δικαστές έχει νόημα με όλο το Δήμο, ή με την εξαίρεση ίσως των εμπλεκομένων στο αδίκημα του κατηγορουμένου, ή όσους θα τον ευνοήσουν ενδεχομένως κατά τη δίκη;

      Εάν δέν υπάρχει εκτελεστική εξουσία, έχει νόημα να υπάρχει δικαστική; Εάν υποθέσουμε πώς υπάρχει μόνο νομοπροπαρασκευαστική-νομοθετική εξουσία, υπάρχει λόγος ύπαρξης των άλλων 2; Ποιόν ή τί θα ελέγχουν;

      ΥΓ. Αναφορικά με το πρώτο να θυμίσω πώς στην Ηλιαία, οι φυλές διαιρούντο έτσι ώστε ποτέ να μήν δικάζουν έναν ομόφυλό τους, για ευνόητους λόγους.

      • Ο/Η anarmodios λέει:

        @Harry

        Για το «αυθημερόν τελευτησάτω» έχω γράψει κάπου παλιότερα εδώ, δεν θυμάμαι που..

        Η άποψή μου για τα μεταβατικά βήματα προς την δημοκρατία είναι γραμμένη εδώ κι εκεί. Θεωρώ πάντως πως ως κοινωνία δεν μπορούμε να πάμε ΜΕ ΤΗ ΜΙΑ όπως είμαστε τώρα, πολύ μακριά. Βέβαια δεν θα χρειαστεί να κάνουμε και 200-τόσα χρόνια, όσα πήρε δηλαδή τους αθηναίους να φτάσουν από την μεταρρύθμιση του Σόλωνα σε εκείνη του Κλεισθένη. Εμείς έχουμε στο κάτω κάτω και διαφορετικά μέσα από οτι εκείνοι.

        Αλλά για το ποια και πως θα είναι τα βήματα, έχω απλώς μια γνώμη όπως κι ο καθένας. Και τίποτε περισσότερο.

        Για τους δικαστές, σε συνθήκες πλήρους δημοκρατίας, η γνώμη μου είναι πως πρέπει νάναι κληρωτοί πολίτες και όχι επαγγελματίες νομικοί. Φυσικά από τις κληρώσεις θα πρέπει να αποκλείονται εκείνοι που δεν πρέπει, λόγω ποινικής διαγωγής, να πάρουν μέρος.

        Η διάκριση των εξουσιών (κυβέρνηση, νομοθετικό σώμα, δικαστήρια) είναι χρειαζούμενη. Γνώμη μου. Ο Αριστοτέλης τις εξουσίες αυτές τις λέει μόρια νομίζω.

        Η εκτελεστική (κυβέρνηση) χρειάζεται όχι για να παίρνει αποφάσεις αλλά για να εκτελεί τις αποφάσεις του συνόλου δηλαδή του νομοθετικού σώματος. Η δικαστική για να επιλύει τις αστικές διαφορές μεταξύ των πολιτών, που πάντα προκύπτουν, και να αποδίδει δικαιοσύνη σε ποινικά παραπτώματα, που επίσης πάντα θα προκύπτουν.

        Θραξ Αναρμόδιος

      • Ο/Η Stavros λέει:

        Καλησπέρα Χάρη,

        Για μενα, πρωτο και βασικοτερο στη σωστη συμβιωση με τους αλλους ειναι το να υπαρχει δικαιοσυνη, πριν ακομα απο τους κανονες (νομους), αλλα απο τους αγραφους ακομα νομους.
        Και μετα θα φτιαξουμε νομους γραπτους – οποτε θα αποκτησει ο λογος υπόσταση, και θα ειμαστε ισοι απεναντι στους νομους.
        Και με τους νομους θα περνουμε αποφασεις και θα πρεπει να τις εκτελούμε. Καποιοι απο εμας θα ειναι τα οργανα που τις εκτελουν και καποιοι απο μας θα πρεπει να ειναι οι διακαστες που θα μας δικαζουν οταν τους παραβαινουμε.

        Εχεις ομως πολυ δικιο σε αυτο που ειπες στην αρχη:
        «Φοβόμαστε το εξής: οι θέσεις ευθύνης έχουν και επιπτώσεις»
        Σημερα δεν εχουν αν κρινω απο τους βουλευτες, αλλα σε μια ευνομουμενη πολιτεια θα επρεπε να εχουν οπως ακριβως το περιγραφεις.
        Φοβομαστε να Αλλαξουμε, να πετάξουμε την πάνα, να μαθουμε να μην χέζουμε πάνω μας και να γινουμε πολίτες αυτού του τόπου.
        Ειμαστε ακομα ραγιαδες στο ασυνειδητο και φαινεται. Και αυτο το εκμεταλευονται οι βουλευταραδες κ μας π_____ε. Ειδες σε αλλες δυτικές χώρες να λειτουργουν οι πολιτικοι με τετοιο θρασος? Πουθενα, γιατι εχουν Ιστορικο προηγουμενο που εμεις δε διαθετουμε.

        Σ

  10. Ο/Η Odyssey λέει:

    Καλά πάμε.
    Υπάρχει μια πτυχή στην έννοια της δημοκρατίας, που υποτιμούν πολλοί και αποτελεί τη βάση της. Η «αποκέντρωση». Η τοπικότητα.
    Η δημοκρατία είναι ο φυσικός τρόπος διαχείρισης μιας κοινότητας, από τον Αμαζόνιο ως τους εσκιμώους ή τις φυλές Παπούα. Η δουλειά χαλάει, όταν πρέπει να αποτελέσει λειτουργικό εργαλείο πολλών κοινοτήτων (πόλεων).. Δεν προτείνω κάποια λύση. Θέτω ένα θέμα, στο οποίο η αρχαία Ελλάδα δεν απάντησε και οδηγήθηκε από τις πολεις στον Μεγαλέξανδρτο, στους επίγονους, στις Αυτοκρατορίες και τις Μοναρχίες, στην Εγωκεντρική αυταρχική δομή της Εκκλησίας, του Πάπα, τις δυτικές Μοναρχίες κι από κει στα ολιγαρχικά νεωτερικά κράτη – έθνη. Με διάφορους «συνδετικούς¨» κρίκους – δικαιολογίες αυταρχισμού.
    . Σήμερα, οδεύουμε προς τη νέα δομή μιας τραπεζικής αυτοκρατορίας, με εξουδετερωμένη τη σκέψη των ανθρώπων, από τις πολλές ιδεολογίες και ψεύδη.

    Ας κρατήσω δύο κοινοτικές «αρμοδιότητες», όχι ως σχέδιο , όραμα ή πρόταση, αλλά όπως αυτές εμφανίστηκαν στα νεωτερικά χρόνια στις ελληνικές κοινότητες. Ως Πράξη προς μίμηση:
    1. Το σχολείο, η εκπαίδευση ήταν ευθύνη, επιλογή, απόφαση και υπόθεση συντήρησης και διαχείρισης της κοινότητας.
    2. Οι αγορές γέννησαν την αυτοδιοίκηση, τη συνεργασία και τον συνεταιρισμό.
    Αυτά τα δύο, κάτω από τη μύτη και τη μπότα τριών αυτοκρατοριών: Αυστροουγγαρία, Ρωσία, Οθωμανική.

    Απλό είναι: Είμαστε η αγορά. Να πάρουμε την αγορά, Να γίνουμε η αγορά.
    Λέξη ελληνική, που σημαίνει συνάντηση ανθρώπων. Αυτή γέννησε τη δημοκρατία. «Αγορεύω» και «αγοράζω» είναι δυο ελληνικές λέξεις εκ της «αγοράς» προερχόμενες.

    Με τον ευφυή τρόπο του λαού, ας γενεί «το κίνημα της πατάτας», κίνημα αγοράς, συνάντηση ανθρώπων και ουχί καταναλωτών – παραγωγών. Είμαστε , παραγωγοί, έμποροι, καταναλωτές, κλπ, αλλά άνθρωποι.
    Απλό είναι: Ας τους πάρουμε την αγορά. Ας παράγουμε αυτό που θέλουμε. Στη θέση του ευρώ , ας βάλουμε το νόμισμα που λέγεται Αγάπη.
    Απλό είναι.
    ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ> Θα έλεγα, Ανίκητο.

  11. Ο/Η Ελευθεριακός λέει:

    Ειλικρινά εκτιμώ την προσπάθειά σου Αναρμόδιε και όλους όσους συμβάλλουν σε αυτήν.

    @Odyssey
    Κινείσαι ορθά! :)

    @Όλους (όταν λέω όλοι, εννοώ όλοι! :P )
    Ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω. Είναι συμπληρωματικό με το παρόν άρθρο.
    http://www.viewdocsonline.com/document/ngctai

    • Ο/Η Stavros λέει:

      ωραια ολα αυτα,
      αλλα εξακολουθούμε να είμαστε λιγότερο απο το 1% της ελληνικής κοινωνίας όσοι υποστηρίζουμε το δημοκρατικό πολίτευμα.

      Αυτη ειναι η αλήθεια, και το μονο που μας συντηρεί ορισμένους «γραφικούς» ειναι το όνειρο και η ιδέα της δημοκρατίας.

      Κατα τ’ άλλα, αυτο που βλέπω γυρω μου μιλώντας στην «αγορά», είναι στην πράξη ένας απέραντος ωχ-αδερφισμος και ΚΑΜΙΑ διάθεση για την παραμικρή προσωπική αλλαγή. Όλοι περιμένουν να αλλάζει η κοινωνία (οι άλλοι δηλαδή) προς ώφελός τους και ΠΟΤΕ ο ευατούλης τους και η φαμελιά τους!! Γι αυτό ψήφισαν Τσίπρα, για να προστατεψουν τον εαυτούλη τους και τη δημοσιο-θεσούλα τους (μόνιμη) λες και οι άλλοι «κατούρησαν στο πηγάδι» και δεν μπορούν να «υπηρετήσουν» στο δημόσιο. Αυτή ειναι η ισονομία – ισοπολιτεία – ισηγορία τους.

      Μας βαρέθηκα, είμαστε συχαμένοι σαν έθνος και σαν σύνολο. Δικαιολογούμε την παρανομία και την επιβραβεύουμε σα να είναι κατι απολυτα φυσιολογικό. Είμαστε αισχροί, παραβιάζουμε τα κοκκινα και τα απαγορευτικά σα να είναι κατι το απόλυτα φυσιολογικό, και με τον ίδιο τρόπο δικαιολογούμε την παρανομία σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μας. Σε κανένα άλλο ευρωπαϊκό κράτος δεν συμβαίνει αυτό.

      Ειμαστε όλοι ΙΔΙΩΤΕΣ.
      Και ιδιώτης (στα αρχ. ελλ.) είναι η ρίζα της λέξης idiot (=ηλίθιος = αυτός που κοιτάζει μονο το προσωπικό του συμφέρον και οχι το κοινο συμφέρον)
      Ο ιδιώτης που σημερα θαυμάζουμε είναι ο ηλίθιος, αυτός που κοιτάζει την πάρτη του και το «ιδιων» όφελος του.

      Ειμαστε μαλάκες και αυτα που θα πάθουμε μας αξίζουν.

      Δεν έχω καμιά σχέση με αυτούς που βλέπω καθημερινά γυρω μου στο δρόμο. Ανήκω σε μια ελάχιστη μειοψηφία.

      Δε θέλω να είμαι πολίτης της ελλάδας πια,
      είναι ντροπή.

      • Ο/Η anarmodios λέει:

        Σταύρε

        ξέφυγες. Ανθρωπος και κοινωνία, ή πολίτης και πολίτευμα, βρίσκονται σε δυναμική σχέση. Χαλάει το ένα χαλάει και τ’ άλλο. Φτιάχνει το ένα φτιάχνει και τ’ άλλο.

        Μην μπαίνεις έτσι εύκολα στον κύκλο της προσωπικής ευθύνης του καθενός μας, αν δεν δεις και εξετάσεις πρώτα και το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον.

        Τι άνθρωπο και τι πολίτη να διαπλάσει το σημερινό κοινωνικό και πολιτικό σύστημα; Τι αρχές έχει να του δώσει; Τι αξίες;

        Και γιατί να τα ρίχνουμε όλα και να αναθεματίζουμε τον καθένα που δεν έχει τις αντιστάσεις εκείνες που απαιτουνται για να παραμείνει όρθιος ηθικά και αξιακά, όταν τριγύρω το σύστημα όλα τα πουλάει και τ’ αγοράζει και τα ευτελίζει;

        Οσοι θεωρούν τον εαυτό τους πως αντιπροσωπεύει μια άλλη ποιότητα, πρέπει να προσέχουν να μην ολισθήσουν, εξαιτίας αυτής της εικόνας που έχουν για τον εαυτό τους, στον ελιτισμό. Και εν τέλει στην ολιγαρχία.

        Πρέπει να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπο και τον συμπολίτη μας να κατανοήσει τα βασικά και να απαιτήσει να γίνουν εκείνες οι αλλαγές στο πολίτευμα και στην κοινωνία, που θα κάνουν και τον εκείνον τον ίδιο και κάθε έναν από μας μεμονωμένα, καλύτερο.

        Θραξ Αναρμόδιος

        • Ο/Η Stavros λέει:

          Ελιτ ειμαστε εκ του «αριθμού» μας, μιας και είμαστε εξαιρετικά λίγοι.
          Ολιγάρχες δεν είμαστε γιατί ναι μεν ειμαστε «ολίγοι» αλλα δεν είμαστε «αρχοντες». Δεν έχουμε καμία αρχή στα χέρια μας.

          Ο συνάνθρωπός μας για να βοηθηθεί θα πρέπει να το θέλει. Ειναι απαραίτητη προϋπόθεση το να θέλει, δεν μπορούμε να τα φυτέψουμε στο μυαλό κανενός, γιατί τότε μας λένε μαλάκες και αιθεροβάμονες. Ξέρεις πολλούς σήμερα που να θέλουν ν αλλάξουν? Εγω όχι.

          Το σύστημα αποτελείται απο εμάς,
          «Βλέπεις», είπε, «είναι οι Άλλοι
          και δεν γίνεται Αυτοί χωρίς Εσένα
          και δε γίνεται μ’ Αυτούς χωρίς, Εσύ»
          ειπε ο Ελύτης

          Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα. Η ελληνο-χριστιανική ηθική της συγχώρεσης και της ήπιας αντιμετώπισης με στοϊκότητα κτλ. δεν εχει θέση στη «δημοκρατία». Τέρμα το χαϊδεμα.

        • Ο/Η Ελευθεριακός λέει:

          Σταύρο, συμπάσχω μαζί σου και βρίσκω την αντίδρασή σου αναμενόμενη, αφού συμβαίνει και με μένα συχνά στον κριτικό λόγο μου λόγο να είμαι ιδιαίτερα καυστικός και θερμός προς άλλους ιδιοτελείς και κουτοπόνηρους που σίγουρα αποτελούν ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας. Γι’ αυτό και εξάλλου ο δικομματισμός βασίλευε.

          Το γεγονός όμως ότι τουλάχιστον ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας στράφηκε σε διαφορετικά κόμματα με φαινομενικά τουλάχιστον διαφορετική πολιτική είναι ενθαρρυντικό. Είναι ένα δείγμα ότι ο κόσμος προβληματίζεται. Και η ηλιθιότητα ενός ή εκατό ή χιλιάδων δεν αναγκάζει άλλους στο να είναι άσκεπτοι.

          Για να συμπληρώσω τη συζήτηση που άνοιξε, μην αφήσεις τον απογοητευμένο ενθουσιασμό σου να είναι το μοναδικό στοιχείο που σε κρατάει να επιμένεις στο όνειρο.
          Όταν για παράδειγμα αρκετά χρόνια πριν ξεκίνησα να μιλάω για την παραπλάνηση που ζούμε, για την ανατροφή μας στο ψέμα, για την ανάγκη στροφής προς τη μη εκμετάλλευση και της μη ανάθεσης των κοινών σε τρίτους… ελάχιστα εισακούστηκα και τότε δεν είμασταν ούτε 1%. Σε ανέλπιστο όμως χρόνο, αρκετά αργότερα, γέμισαν οι πλατείες της Ελλάδος στον αγώνα κατά του Μνημονίου και των αδιέξοδων πολιτικών που ασκήθηκαν και έγινε προσπάθεια για να ζυμωθεί η ιδέα της πραγματικής δημοκρατίας για 1η φορά στα σύγχρονα ιστορικά. Η ουσία του προτάγματός σου μετράει και η διαπίστωση ότι οι αλλαγές δε γίνονται σε πραγματικό χρόνο συνήθως, αλλά σε μελλοντικό και ενδεχομένως απρόβλεπτο χρόνο.

          Ο μετασχηματισμός μιας παθογόνας κοινωνίας που διαβρώθηκε από τις εξουσίες και από τις στοχευμένες στην αλλοίωση «εκπαιδευτικές» διαδικασίες είναι φυσικά δύσκολος και χρόνιος. Όμως έχουμε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα σήμερα. Την ταχύτητα της πληροφορίας. Οπότε αν αυτό συνδυαστεί με ουσιαστικά επιχειρήματα, υπάρχει ρεαλιστική προοπτική.

          Φυσικά έχω γνώση ότι όσο μεγαλύτερος σε ηλικία είναι ο συνομιλητής μου, τόσο πιο αδρανής είναι ως προς τις αλλαγές. Δεν περιμένω δηλαδή να αλλάξει ο γέροντας (ακόμα και όταν του μιλάω), αλλά η νέα γενιά μπορεί να αλλάξει και να αποσπάσει τη δειλή συγκατάβαση των μεγαλυτέρων. Ο ιδεολογικός αγώνας δε σταματάει, αλλιώς και μαθηματικά δηλώνουμε την ήττα μας.

          Νίκη θα είναι όμως να υπάρξουν αμεσοδημοκρατικά παραδείγματα στην οικονομία με ταυτόχρονη συλλογική στροφή της τωρινής ιδιοτέλειας. Έτσι θα κλείσουν «κλειστόμυαλα» στόματα που επαναλαμβάνουν συστημικά δόγματα του στυλ «Δε γίνεται».

          Πήγα να γράψω 3 προτάσεις και κατέληξα σε κείμενο. LOL
          So… Keep walking!

  12. Ο/Η Ανωνυμος λέει:

    Ανάγκη στήναι και μη εις άπειρον ιέναι…είπε ο Αριστοτέλης και…Κρατίστην είναι δημοκρατίαν εν ή πάντες ως τύραννον φοβούνται τον νόμον ο Βιας.
    Κάπου στην μεσότητα φαντάζομαι πως πρέπει να συγκλίνουν οι στοχεύσεις.
    Μετά το πρώτο δημιουργικό «μπιγκ μπαγκ» σταθεροί νόμοι (ή νόμοι πλαίσιο ίσως) για να μή αδικούνται οι νέοι, που ξεκινούν την ζωή τους, τα σχέδιά τους, τις πολύχρονες σπουδές τους, τον οικογενειακό τους προγραμματισμό κλπ, ερχόμενοι σε ένα χρονικό σημείο, μετά απο πολλές δεκαετίες, να τους λέει κάποιος ζάπλουτος «μαζί τα φάγαμε» και έλα τώρα να φας εσύ τα χαράτσια σου ξεπουλώντας σε ανύπαρκτη αγορά ότι έχεις και δεν έχεις!
    Κατά δεύτερον αυστηροί νόμοι, γιά να είναι συνείδηση στους πολίτες πως παίζοντας με τους νόμους παίζουμε με όλα τα προαναφερόμενα δηλ την ζωή και τα όνειρα των συμπολιτών μας…κάποτε το έλεγαν κάποιοι κοινωνικό συμβόλαιο!!…
    Και τα συμβόλαια έχουν, απ’ ότι γνωρίζω, ρήτρες γιά όσους τα αθετούν.
    Το μέγα πρόβλημα πάντως είναι πως εάν το πρόταγμα είναι η ελευθερία των επιλογών επί παντός «μειώνεται» η αποτελεσματικότητα της ομαδικής επιτυχίας επί υλικών, κυρίως, στόχων και αντιστρόφως.
    Μία οιονεί καντονικού τύπου ένωση πόλεων «κρατών» και με υποσύνολες ευρωπαικές εφαρμογές ίσως στο μέλλον (με ελεύθερη βεβαίως διακίνηση εντός αυτής των πολιτών και των βασικών -τουλάχιστον- ιδιοκτησιακών απαιτήσεών τους εν είδει «αναδασμού», εάν θα ήθελαν οποτεδήποτε την μεταφορά των ληξιαρχικών τους δικαιωμάτων), θα έλυε πολλά προβλήματα πολιτειακά-οικονομικά κλπ και θα επέβαλε και έναν καλώς εννοούμενο συναγωνισμό για το βέλτιστο.
    Το παρόν επιβαλλόμενο εθνοδιαλυτικό σχέδιο όμως είναι ακριβώς το αντίθετο…ούτε την όποια ποικίλη «αναδιάταξη» επί πολιτιστικού-πολιτειακού δεν επιτρέπει.
    Εάν η Ελλάδα ευρίσκετο εκτός ΕΕ τα θέματα αυτά θα ήσαν πολύ ευχερέστερο γιά να επιλυθούν, προς την εκάστοτε αρεστή του λαού της προτίμηση.

  13. Ο/Η ΙΩΑΝΝΗΣ λέει:

    Εξαιρετικό Αναρμόδιε. «Συνοπτική Μέθοδος Δημοκρατίας » θα το ονόμαζα.

    Και όταν σε παίρνουν τηλέφωνο για να σε αποχαιρετήσουν να απαντάς.

  14. Ο/Η mathewbeuys λέει:

    αγαπητε αναρμοδιε,νιωθω ενα deja vu,οτι εχω διαβασει ενυπογραφα κειμενα σας?

    • Ο/Η anarmodios λέει:

      @mathewbeuys

      Δεν ξέρω τι εννοείς, πάντως δεν έχω δημοσιεύσει κάτι εκτός διαδικτύου. Και χρησιμοποιώ πάντα την υπογραφή αναρμόδιος

  15. Ο/Η Mixalis Kamateros λέει:

    Το σύστημα των 3 Εξουσιών είναι απλουστευμένο.
    Στην παρούσα Ελλάδα οι Εξουσίες, αυτές οι σφιχταγκαλιασμένες ντε, είναι τουλάχιστον εννέα:

    i. Εκτελεστική,

    ii. Νομοθετική,

    iii. Δικαστική,

    iv. ΜΜΕ & Τύπος,

    v. ΟΤΑ / Καλλικράτης,

    vi. Εκκλησία,

    vii. Στρατός, αλλά και

    viii. Συνδικαλισμός, και

    ix. Παιδεία

  16. Ο/Η Γεωργιάδης Ιωάννης λέει:

    αυτό το περι εξουσιών το είπα στον υπουργό Κ. Γκεγκέρογλου λίγο μετα τα γεγονότα της ΕΡΤ.
    κοντολογίς ο Κ. υπουργός δέχτικε στον ¨αέρα¨ του ραδιοφώνου «ραδιο κρητη 101,5» στο ηρακλειο οτι:
    1 εχει καταληθει η δικαστική εξουσία γιατι η κυβέρνηση εξακολουθεί να αδιαφορει (ακομα και σημερα) για οποιαδηποτε αποφαση δεν την συμφερει. Π.Χ. η αποφαση για το παρανομο χαρακτηρα του φορου ακινητων μεσω της ΔΕΗ. Ο Κ. Στουρναρας διεταξε να συνεχιστεί η είσπραξή του.
    2 εχει καταληθεί η νομοθετική εξουσια γιατι η κυβέρνηση εξακολουθεί να νομοθετεί με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου με την δικαιολογία οτι τις φέρνει στην βουλή για ψίφισμα μετά απο τρείς μήνες. Αλλα δέν λέει οτι εντομεταξύ εχει παραχθεί έργο και πολιτική μή αναστρέψιμη στις περισότερες των περιπτώσεων.
    Βλεπουμε λοιπόν οτι και αυτήν την επίφαση δημοκρατίας την εχουν καταλήσει ξεδιαντροπα.
    Επαναλαμβάνω οτι όλα τα παραπάνω τα δέχτικε εμμεσως πλην σαφώς ο Κ. Γκεγκέρογλου στον «αέρα» ραδιοφώνου.Για να δικαιολογηθεί δε, μου είπε το εξής ασχολίαστο: Οτι το βραδυ (θυμιζω ηταν οι ημέρες των γεγονότων της ΕΡΤ) θα συναντηθεί ο πρόεδρος του κινήματος (σ.σ. Ο Κ. Βενιζέλος) στο μέγαρο Μαξίμου με τον Πρωθυπουργό για να διευθετήσουν το πρόβλημα.
    Στην ερώτησή μου εάν εξακολουθεί να στηρίζει μια κυβέρνηση με τέτοιες πολιτικές η απάντησή του ήταν η ιδια.
    Τέλος τον ξαναρώτησα (δίνοντάς του ακόμη μια ευκαιρία να πεί κάτι σωστό) την ίδια ερωτηση με πρίν αλλά με την προσθήκη οτι δεν του ζητώ την κομματική του ευθήνη, αλλά την βουλευτική – προσωπική του η απαντηση ήταν για μιά ακόμη φορά η ίδια.

    Γράφω δημόσια (οσο μπορώ) τη εμπηρία μου αυτή για να καταλάβουμε το τι εστί δημοκρατία αυτήν την ώρα στην Ελλάδα.

    με πάσα ειλικρινεια
    Γεωργιάδης Γιάννης
    Νέος πατέρας

  17. Ο/Η Παντελής Μιντεκίδης λέει:

    Το ζεϊμπέκικο της αλήθειας

    Της εξουσίας τα σκολειά σού τά ‘πανε παιδεία
    και των εμπόρων τα σκαλιά σού τά ‘παν εκκλησία
    Μα λέξη δε σού είπανε
    και σκόπιμα σού κρύψανε
    το ζεϊμπέκικο του νου που φέρνει ελευθερία
    γιατί το ξέρουνε καλά κρυμμένη είν’ η ουσία.

    Οι μεν σού τάζουνε στη γη οι άλλοι στα ουράνια
    και της ελπίδας τίμημα περίσσια περηφάνια
    Κι οι μάγκες εκ του ασφαλούς έχουνε πονηρέψει
    γιατί κανένας δεν γυρνά ρέστα να τους γυρέψει,
    γιατί δε γύρισε κανείς ρέστα να για να γυρέψει.

    Μες στο μυαλό σου όποιος μπει σε κάνει ό,τι θέλει
    κι αντί για ζεϊμπέκικο χορεύεις τσιφτετέλι
    σαν την αρκούδα με τριχιά
    στου κόσμου το παζάρι
    και γίνεται η αλήθεια σου λιμαρισμένο ζάρι
    και γίνεται η αλήθεια σου λιμαρισμένο ζάρι

    Και το κελί που σ έριξαν, σαν τη θηλιά στενεύει
    το βολεμένο σου μυαλό άλλο κελί γυρεύει
    Γυρεύει μεγαλύτερο, γεμάτο με καλούδια
    κι εμένα απ’ έξω σαν τρελό
    λεύτερα να σού τραγουδώ
    της φυλακής τραγούδια
    της φυλακής που σ’ έριξαν γεμάτη με καλούδια.

    Στα λεύτερα τα βήματα χαίρεται ο θεός
    χορεύει ένας άνθρωπος, απλά αληθινός.
    Άκου λοιπόν το μυστικό, κι αγάπα την ουσία
    να δεις πως τούτος ο χορός είναι αυτογνωσία
    κι άντε να δούμε ύστερα πώς θά χουν εξουσία …

    ΙΔΟΎ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΚΔΟΧΉ ΠΟΥ ΣΥΝΗΘΩΣ ΔΙΕΚΦΕΎΓΕΙ ΑΠΌ ΟΣΟΥΣ ΑΝΑΖΗΤΟΎΝ ΤΗΝ ΌΠΟΙΑ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ»: η αυτεπίγνωση.

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.