Μεγάλο μυστικό: Το πολίτευμα είναι πάντα το ίδιο (κοινοβουλευτική ολιγαρχία), ανεξάρτητα από το οικονομικό σύστημα (καπιταλισμός ή σοσιαλισμός).

Ο κομμουνισμός-σοσιαλισμός, ο καπιταλισμός-φιλελευθερισμός είναι οικονομικά συστήματα. Είναι οικονομικά συστήματα και μόνο. Τίποτε άλλο. Είναι οικονομικά συστήματα που μασκαρεύονται σε πολιτεύματα.

Τα οικονομικά συστήματα αυτά διαθέτουν και ιερές γραφές. Ιερά βιβλία που γεμίζουν βιβλιοθήκες ολόκληρες. Στις γραφές αυτές είναι όλα μια χαρά. Και οι μεν και οι δε, μας τα λένε μια χαρά. Αριστεροί και δεξιοί. Ολοι. Ισορροπία των δυνάμεων της αγοράς και υγιής ανταγωνισμός ο ένας (ο καπιταλισμός). Κεντρικός σχεδιασμός και έλεγχος των παραγωγικών δυνάμεων από την κοινωνία ο άλλος (ο σοσιαλισμός). Ολα για το καλό της κοινωνίας και των μελών της.

Αυτό που δεν μας λένε τα ιερά αυτά βιβλία είναι πως για να εφαρμοστούν τα οικονομικά συστήματα αυτά, ή ίσως για να μην εφαρμοστούν, απαιτούν πάντα το ένα, το ίδιο και το αυτό, πολίτευμα: κοινοβουλευτισμό. Δηλαδή αντιπρόσωποι (βουλευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί) με μακρά θητεία. Α, ναι. Και δικαστές διορισμένους από την κυβέρνηση. Και επαγγελματίες.

Παντού αντιπρόσωποι με μακρές θητείες.

Αντιπροσώποι με μακρές θητείες στην Βουλή. Αντιπροσώποι με μακρές θητείες στα κόμματα ή στο κόμμα, αν τυχαίνει να είναι μονοκομματικά συστήματα. Δηλαδή ακόμη και οι Κεντρικές ή Πολιτικές Επιτροπές τους, τα Πολιτικά Γραφεία τους και τα παρόμοια, στελεχώνονται με το ίδιο σύστημα: αντιπρόσωποι με μακρές θητείες.

Αντιπροσώποι με μακρές θητείες στους Δήμους, στα Σωματεία-Συνδικάτα.

Τα οικονομικά συστήματα χρησιμοποιούν αντιπροσώπους μακράς θητείας για να κάνουν την δουλειά τους οι επικεφαλής. Πρόεδροι, Δήμαρχοι, Γενικοί Γραμματείς, Πρωθυπουργοί. Οι κεφαλές αυτές κάνουν κουμάντο και ελέγχουν τους βουλευτές-“αντιπροσώπους του λαού” όπως θέλουν. Οι κεφαλές αυτές υποδύονται τους δημοκράτες. Ελέγχουν τους βουλευτές-«αντιπροσώπους του λαού» με ένα σωρό τρόπους. Ανάλογα με το καθεστώς, τους υποχρεώνουν, τους τρομοκρατούν, τους διαφθείρουν… Και τους καθιστούν συντεταγμένη διμοιρία έγκρισης προ-ειλημμένων αποφάσεων. Γραμμή παραγωγής κανονική. Γραμμή παραγωγής νόμων. Κατά τα συμφέροντα τα δικά τους και των οικονομικών φίλων τους.

Παντού αντιπρόσωποι. Πουθενά άμεση συμμετοχή του λαού. Πουθενά. Ωστε να μπορούν ελεύθερα να εξουσιάζουν και να εξουσιάζονται, μακριά από τον άμεσο λαϊκό έλεγχο.

Τα οικονομικά συστήματα αυτά, όλα όμως, διατείνονται ότι εφαρμόζουν την δημοκρατία. Αλλά φυσικά και δεν εφαρμόζουν δημοκρατία. Στην καλύτερη περίπτωση εμφανίζουν ένα σύστημα ως δημοκρατία ενώ δεν είναι.. Η έστω έχει κάποια “δευτερεύντα στοιχεία δημοκρατικού πολιτεύματος” (τύπος, ελευθερία έκφρασης, εντάλματα, κλπ) ίσα-ίσα για τα προσχήματα και μόνο.

Τα οικονομικά συστήματα δεν μπορούν να κάνουν την δουλειά τους άμα υπάρχει δημοκρατία. Γι’αυτό ρέπουν προς την απολυταρχία και τον δεσποτισμό. Προς τον ολοκληρωτισμό. Είναι όλα ολιγαρχίες.

Για να κάνουν την δουλειά τους τα οικονομικά συστήματα αυτά πρέπει να απουσιάζει η δημοκρατία. Μόνο μέσω του εξουσιασμού κάνουν την δουλειά τους. Εχουν αλλεργία στη δημοκρατία. Τα οικονομικά συστήματα λοιπόν, όλα, μασκαρεύονται σε πολιτεύματα. Και μάλιστα «δημοκρατικά». Και υποστηρίζουν ότι τάχαμου έχουν και διαφορές μεταξύ τους. Δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές. Δημιουργούν όλα δούλους και βαστάζους. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Ολα τα οικονομικά συστήματα, τα μασκαρεμένα σε πολιτεύματα, καθιστούν τον λαό δούλο και βαστάζο.

ΗΠΑ, Καναδάς, Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία, Σκανδιναβία, πρώην ΕΣΣΔ, τώρα Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Ιαπωνία, Κούβα, Βιετνάμ, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα. Παντού. Το ίδιο παντού: Δεν έχουν δημοκρατία. Δημοκρατία παντού και πουθενά δημοκρατία.

[Σε αντίθεση με τον καπιταλισμό, τον σοσιαλισμό, κλπ κλπ, η δημοκρατία δεν είναι οικονομικό σύστημα. Η δημοκρατία είναι πολίτευμα. Είναι πολίτευμα ελεύθερων και αυτόνομων ανθρώπων με δυναμική, συνεχή, αυτο-θέσμιση. Που θα πει πως αλλάζει και παραλλάζει και ξαναλλάζει τους θεσμούς και τις διαδικασίες του. Συνέχεια. Προσθέτει και αφαιρεί στο πολίτευμα νέα σώματα (όπως η βουλή) και αξιώματα και καταργεί άλλα, όποτε το κυρίαρχο σώμα των πολιτών, ο δήμος (το δικό μας εκλογικό σώμα δηλαδή), το θελήσει.

Στα οικονομικά ζητήματα η δημοκρατία δεν έχει ευθύς εξαρχής κάποιο οικονομικό σχέδιο να εφαρμόσει. Κάποιο οικονομικό δόγμα ή πλάνο για να το εφαρμόσει «με τη μία». Το τι θα κάνει στα οικονομικά ζητήματα το βρίσκει στην πορεία πάλι το κυρίαρχο σώμα των πολιτών, ο δήμος, απόφαση την απόφαση. Η διαρκώς αυτο-καθοριζόμενη δημοκρατία, διαρκώς διαμορφώνει το οικονομικό της σύστημα.

Η Δημοκρατία είναι πολίτευμα. Είναι μηχανισμός. Μηχάνημα, μηχανάκι. Είναι μηχάνημα άσκησης της εξουσίας από όλους. Είναι μηχάνημα ελέγχου της εξουσίας από όλους. Είναι μηχάνημα διαμόρφωσης του οικονομικού συστήματος.

Η δημοκρατία είναι συγκεκριμένη διαδικασία λήψης, εφαρμογής και επιτήρησης αποφάσεων και απονομής δικαιοσύνης, με συμμετοχή όλων αυτοπροσώπως και άμεσα, χωρίς αντιπροσώπους.

Ενας τέτοιος μηχανισμός σαφώς και θα διαρρυθμίσει και τα οικονομικά ζητήματα της κοινωνίας στην οποία θα εφαρμοστεί με κάποιον τρόπο. Ποιον; Αυτόν που όλοι φανταζόμαστε. Τι οικονομικά μέτρα θα ψήφιζαν οι περισσότεροι έλληνες σήμερα ή και χτες, αν είχαν την δυνατότητα να το κάνουν; Θα ενέκριναν οι πολίτες όλα αυτά τα δάνεια του παρελθόντος; Θα έπαιρναν αποφάσεις που θα ζημίωναν τα συμφέροντά τους; Που θα έβγαζαν τους ίδιους στην ανεργία και την οικογένειά τους στον δρόμο για χάρη κάποιων δανειστών;]

Θραξ Αναρμόδιος