Μια Ειδική Οικονομική Ζώνη, ΕΟΖ για συντομία, είναι μια γεωγραφική περιοχή στην οποία ισχύει ένα εντελώς ιδιαίτερο νομοθετικό, οικονομικό και διοικητικό καθεστώς. Δηλαδή σε μια ΕΟΖ το κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας δεν είναι εκείνο το οποίο ισχύει για την υπόλοιπη εθνική επικράτεια. Αλλά ένα ειδικό καθεστώς προσανατολισμένο στα συμφέροντα της “ελεύθερης” αγοράς. Δηλαδή του διεθνούς καπιταλισμού.
Για τον εργαζόμενο που θα αποφασίσει, ή θα αναγκαστεί να αποφασίσει, να εργαστεί σε μια ΕΟΖ, το καθεστώς αυτό είναι από δυσμενές ως δυσμενέστατο. Το πιο σίγουρο είναι οτι θα περιλαμβάνει 6-ήμερο αντί πενθημέρου και 10-ωρη εργασία αντί οκταώρου. Σε μια ΕΟΖ δεν επιτρέπεται η λειτουργία εργατικών σωματείων και γενικά σε μια ΕΟΖ η εργατική νομοθεσία, που ισχύει στην υπόλοιπη εθνική επικράτεια, αναστέλλεται.
Οι αμοιβές και οι συνθήκες εργασίας σε μια ΕΟΖ είναι συνήθως από άθλιες ως αθλιότατες. Οι αμοιβές κυμαίνονται από λίγα ευρώ έως ένα ευρώ ημερησίως ή κάτι παραπάνω. Συχνά προσφέρεται κατάλυμα, εντός ή κοντά στον χώρο εργασίας, στους εργαζόμενους που έρχονται να εργαστούν από άλλες χώρες ή περιοχές. Προτιμώνται μάλιστα τα ζευγάρια, αλλά δεν επιτρέπεται να πάρουν μαζί και τα παιδιά τους ή την υπόλοιπη οικογένειά τους. Στις ΕΟΖ βέβαια δεν απασχολούνται ντόπιοι αλλά μετανάστες. Κυρίως από άλλες χώρες αλλά και περιοχές της ίδιας χώρας (όπως στην Κίνα). Για να εισέλθει κάποιος σε μια ΕΟΖ απαιτείται πάσο, ως είδος διαβατηριου, και η περιοχή φυλάσσεται, ακόμα και ενόπλως, από ιδιωτικές εταιρίες.
Γενικά οι συνθήκες εργασίας είναι κάπως καλύτερες από ένα ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Σήμερα υπάρχουν κοντά 3.000 ΕΟΖ σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Με μικρότερη ή μεγαλύτερη ένταση στην εκμετάλλευση των εργαζομένων. ΕΟΖ υπάρχουν λοιπόν σχεδόν παντού. Στην γειτονιά μας (Σκόπια, Τουρκία, Πολωνία κλπ), στην Ν. Αφρική (εκεί που είχαμε τα πρόσφατα επεισόδια), στην Ινδία, στην Κίνα, στο Καζακστάν, στην Περσία, στο Πακιστάν, στην Ν. Κορέα… Οι συνθήκες δεν πολυδιαφέρουν.
Στην χώρα μας δεν υπάρχει ακόμα ΕΟΖ, αλλά όπως τουλάχιστον αναφέρει η αγγλική wikipedia στο λήμμα “Special economic zone” σε ειδική για την Ελλάδα παράγραφο, “η γερμανική κυβέρνηση πιέζει για την δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών στην Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες με οικονομίες που αγκομαχούν. Πολλοί βλέπουν αυτή την (γερμανική) υπόδειξη σαν μια βιτρίνα του ρόλου της Γερμανίας στην κρίση, καθώς στοχεύει στο να διευρύνει την δι-ευρωπαϊκό διαχωρισμό βορρά-νότου, ώστε να κερδίσει η δική της οικονομία”.
Ενα αξιοσημείωτο κοινό χαρακτηριστικό που το συναντάμε στην συντριπτική πλειοψηφία των ΕΟΖ είναι ότι οι εργαζόμενοι ΔΕΝ προέρχονται από τον γηγενή πληθυσμό. Στην πλειοψηφία τους είναι μετανάστες. Είτε, πιο σπάνια, εσωτερικοί μετανάστες (στις μεγάλες χώρες όπως Ινδία, Κίνα), είτε, που είναι και ο κανόνας, μετανάστες από άλλες χώρες.
Πρέπει να γνωρίζουμε πως ο καπιταλισμός, οι αγορές, η διεθνής της εκμετάλλευσης, ή όπως αλλιώς το ονομάσουμε, ενδιαφέρεται για την ελεύθερη διακίνηση τριών πραγμάτων: 1) κεφαλαίων 2) εμπορευμάτων και 3) ανθρώπινης εργασίας. Γι’ αυτό και ο καπιταλισμός είναι αδυσώπητος εχθρός των εθνικών συνόρων. Μια και συνήθως τα εθνικά κράτη υψώνουν νομοθετικά και άλλα τείχη προστασίας για να εμποδίσουν αυτή την ελεύθερη και κερδοφόρα για τον καπιταλισμό διακίνηση και να προστατέψουν την εσωτερική τους αγορά και παραγωγή.
Ο λόγος που στις ΕΟΖ προτιμώνται ως εργαζόμενοι οι μετανάστες και όχι οι γηγενείς έχει να κάνει με το ότι οι μετανάστες είναι πιο υπάκουοι, μια και είναι περισσότερο όμηροι, και έτσι πολύ δυσκολότερα οργανώνονται για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, καθώς απουσιάζουν βασικά και κρίσιμα στοιχεία συνοχής που θα τους καθιστούσαν ένα συμπαγέστερο σύνολο. Μα κυρίως διότι λείπει η θεμελιώδης σύνδεση με τον τόπο, που τους είναι ξένος και οι ίδιοι ψυχολογικά θεωρούν πως είναι προσωρινοί.
Από την άλλη οι γηγενείς νιώθοντας πως ο τόπος τους ανήκει, μια και θεωρούν πως ως εθνικό σύνολο έχουν όλοι από μία μετοχή στον τόπο τους, τον οποίο επιμένουν να υπερασπίζουν, αποδείχθηκαν ιστορικά πολύ δύστροποι στο να αποδεχθούν την επιβαλλόμενη από τα ειδικά καθεστώτα των ΕΟΖ οικονομική εκμετάλλευσή τους. Ολα αυτά οδηγούν στο να έχουν την τάση να οργανώνονται συχνότερα, ευκολώτερα και μαχητικώτερα.
Για τους παραπάνω λόγους στις ΕΟΖ, στην συντριπτική τους πλειοψηφία σε όλον τον πλανήτη, οι εργαζόμενοι είναι μετανάστες και όχι γηγενείς. Οι γηγενείς είναι ελάχιστοι.
Ο λόγος που η Ευρωπαϊκή Ενωση και άλλοι οργανισμοί, υποβοηθητικοί της εκμετάλλευσης που ασκούν οι διεθνείς αγορές, χρηματοδοτούν Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) στην χώρα μας, οι οποίες ΜΚΟ παρέχουν υπηρεσίες “υποστήριξης” στους μετανάστες, έχει να κάνει με τις ΕΟΖ που αναμένεται να δημιουργηθούν επί ελληνικού εδάφους. Για τον ίδιο λόγο, και όχι μόνο, βλέπουμε και όλη αυτή την αδυναμία φύλαξης των συνόρων και αυτό το παλλιροϊκό μεταναστευτικό ρεύμα προς την χώρα μας. Ο λόγος είναι τα αναμενόμενα κέρδη που θα έχουν οι αγορές από την απασχόληση των μεταναστών στις ΕΟΖ που πρόκειται να δημιουργηθούν επί ελληνικού εδάφους.
[Παράλληλα φυσικά, μια σειρά από συμμορίες κερδίζουν τεράστια ποσά από την διακίνηση των μεταναστών, την στέγασή τους κατά δεκάδες σε διαμερίσματα, την εκμετάλλευση της εργασίας τους, καθώς και από την δια της συγκέντρωσης υπερβολικού αριθμού μεταναστών σε συγκεκριμένα οικοδομικά τετράγωνα, και της συνακόλουθης φυγής των γηγενών, αναμενόμενης πτώσης των ακινήτων τα οποία στην συνέχεια θα αγοραστούν πάμφηνα και θα αξιοποιηθούν. Ενα σενάριο που τέθηκε σε εφαρμογή σε πολλές μεγαλουπόλεις αυτού του πλανήτη. Τα κέρδη από την μετανάστευση είναι πάντα πολλά και μεγάλα, ιδίως όταν έχουμε να κάνουμε με τέτοιους αριθμούς.]
Στην Θράκη (αλλά και στο Αιγαίο) προετοιμάζεται ένα σκηνικό συνεκμετάλλευσης. Ειδικά στην Θράκη η δημιουργία ΕΟΖ είναι προ των πυλών. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που βλέπουμε τον τουρκικό εθνικισμό να έχει ενεργοποιθεί σε τέτοιον βαθμό τελευταία.
Η αριστερά μας φαίνεται να δυσκολεύεται να διακρίνει την σχέση του καπιταλισμού με τον εθνικισμό, μια και δείχνει να τους έχει αποσυνδέσει, και επιτίθεται συχνά ακόμη και στον φυσικό πατριωτισμό του λαού, που τον βαφτίζει εθνικισμό, λησμονώντας πως ο καπιταλισμός κάνει πάντα μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική χρήση του εθνικισμού για να εξυπηρετήσει τα οικονομικά του συμφέροντα και μόνο, όταν φυσικά κάτι τέτοιο τον βολεύει. Ολο το υπόλοιπο διάστημα ο καπιταλισμός διαγωνίζεται σε διεθνισμό και κοσμοπολιτισμό την αριστερά μας, η οποία μοιάζει να έχει αλωθεί από αντιλήψεις πολύ πολύ βολικές για τον καπιταλισμό και τα αναμενόμενα κέρδη του.
Ετσι η αριστερά υιοθετώντας τον εθνικισμό του αντιπάλου, σιωπά για τα όσα κάνει ο τουρκικός εθνικισμός, δηλαδή ο τουρκικός καπιταλισμός, με την βοήθεια και την προτροπή του πάντα συμμάχου του γερμανικού καπιταλισμού, στην Θράκη. Και βαφτίζει εθνικισμό οποιαδήποτε αντίδραση που προέρχεται μόνο από την ελληνική πλευρά. Γνωστό εξάλλου αριστερό στέκι κάλεσε μέχρι και τον επίσης γνωστό εθνικιστή Ντεντέ ως ομιλητή, για να δώσει διαλέξεις περί διεθνισμού και τα παρόμοια.
Στην Θράκη δεν αλωνίζουν μόνο οι τούρκοι εθνικιστές, με διάφορες οργανώσεις που έχουν φιλοτεχνήσει μέχρι και τούρκικη σημαία της Θράκης. Εχουμε και …οικονομικές τουρκικές κινήσεις. Με γερμανικό υπόβαθρο. Υπάρχουν τουρκικές τράπεζες στην περιοχή που έχουν διεισδύσει στην τοπική οικονομία. Εχουμε επίσης το φαινόμενο να κλείνουν ή να παραπαίουν υπερβολικά πολλές τοπικές επιχειρήσεις-εργοστάσια-κλπ, και ένα διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον από τουρκικά επιχειρηματικά συμφέροντα για την εξαγορά τους. Με την βοήθεια ειδικών της ημεδαπής που ειδικεύονται σε τέτοιες αγοραπωλησίες ως μεσάζοντες, με το αζημίωτο.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στις κινήσεις για την δημιουργία ΕΟΖ στην Θράκη παίζει το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, και κάποιοι βουλευτές της εκεί μειονότητας. Ο επικεφαλής του τουρκικού προξενείου μάλιστα είναι παρών στις συναντήσεις στελεχών της Deutsche Bank με έλληνες υπουργούς. Και φυσικά η περιοχή έχει δεχθεί εκτός από τις πάμπολλες επισκέψεις τούρκων επιχειρηματιών και την επίσκεψη του κ. Γιούνκερ. Αυτού του κυρίου που τσιμπάει το μαγουλάκι του κ. Στουρνάρα, του υπουργού επί των οικονομικών μας. Δηλαδή οι κινήσεις και οι συζητήσεις είναι σε προχωρημένο στάδιο.
Ολα όμως τα παραπάνω είναι κόκκινο πανί για τμήμα της ελληνικής αριστεράς και όποιος τα αναφέρει αυτομάτως καταχωρίζεται στους σκληρούς ακροδεξιούς εθνικιστές αν όχι στους φασίστες και στους ναζιστές. Μοιάζει σαν η συμπεριφορά αυτού του τμήματος της αριστεράς να πριμοδοτεί τις επιδιώξεις πολύ συγκεκριμένων διεθνών οικονομικών συμφερόντων, ενώ στο όλο ζήτημα εμπλέκεται σαφέστατα και το ζήτημα της αθρόας μετανάστευσης ως μελλοντικού εργατικού δυναμικού στην Θρακική ΕΟΖ, τουλάχιστον.
Αυτό που γίνεται λοιπόν στην Θράκη (και στο Αιγαίο) είναι οτι έχουν κουμπαριάσει επιχειρηματικά συμφέροντα και από τις δύο πλευρές τους Αιγαίου με υψηλή ευρωπαϊκή, γερμανική μάλλον, οικονομική εποπτεία. Ο τουρκικός εθνικισμός προετοιμάζει το έδαφος για ελληνο-τουρκικά μεγαλο-επιχειρηματικά κέρδη, και στο μέλλον ίσως να δούμε μέχρι και τούρκους μετανάστες εργαζόμενους στην ΕΟΖ της Θράκης.
Γύρω από όλα αυτά παίζεται η ελληνική εθνική κυριαρχία επί της περιοχής καθώς και το μέλλον της σε σχέση με την ελλάδα. Η τουρκία έχει πιάσει τα πόστα. Εθνικιστικά και οικονομικά. Και ο έλληνας πρωθυπουργός προφανώς και έχει συζητήσει το θέμα “ΕΟΖ στην Θράκη” με την γερμανική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και οι εντολές έχουν δοθεί.
Μένει να δούμε την έκβαση του δράματος.
Θραξ Αναρμόδιος
Θραξ Αναρμόδιος 
Ο πλασιέ του εγκλήματος αυτού, γνωρίζεις βέβαια ότι είναι ο Χατζηδάκης, ο οποίος λύσσαξε στις προεκλογικές του δηλώσεις να πλασσάρει το σωτήριο εγχείρημα.
Οι αριστεροί μούγκα μέχρι τώρα, τις τελευταίες μέρες κάτι κινείται. Μόνο ο Καζάκης γύριζε τη χώρα εδώ κι ένα χρόνο και προσπαθούσε να αφυπνίσει τον κόσμο επί του θέματος.
Οι Γερμανοί πάντως έχουν ξεσαλώσει. Μετά το Σουλτς που ζητούσε Θράκη, Πελοπόννησο και Κρήτη, τώρα ο πρόεδρος του συνδέσμου Γερμανών βιομηχάνων Κάιτελ, προτείνει την κήρυξη ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ της Ελλάδας σε «ειδική οικονομική ζώνη» και καταλήγει κάνοντάς μας να ανατριχιάσουμε από τους συνειρμούς, πως: η χώρα, «πρέπει να μπει σε έναν «θάλαμο οξυγόνου» ώστε να να αναρρώσει μακροπρόθεσμα», τονίζοντας πως «για να γίνει αυτό, οι Έλληνες χρειάζονται χρόνο, όχι μήνες αλλά χρόνια».
Πάντως αν δε θέλεις να βαρεθείς με αναλύσεις περί ΕΟΖ, δες αυτήν την ταινία:
«Bordertown»
Χολιγουντιανή, με βαρβάτους πρωταγωνιστές (Τζένιφερ Λόπεζ, Αντόνιο Μπαντέρας), με φαινομενικά άσχετο θέμα (δημοσιογρ. έρευνα σχετικά με φόνους γυναικών), με λαβ στόρυ κι όλα αυτά τις χολιγουντιανά στερεότυπα, αλλά εκπληκτική στο πως περνά υπογείως το θέμα των ΕΟΖ στο Μεξικό. (Μακιλαδέρος τις λένε εκεί). Σοκαριστικές πληροφορίες. Θα χάσεις τον ύπνο σου…
Δεν έχει, νομίζω, κάποιος να προσθέσει κάτι σημαντικό στην ανάλυση του άρθρου.
Μόνο ένα ηθικό δίδαγμα ίσως, που εξάγεται από την παρατήρηση των συμβαινόντων ανά την υφήλιο.
Η αδυναμία θέλησης των λαών να υπερασπισθούν τα οικονομικά έστω! «σύνορά» τους (με την εδώ έννοια των κοινών ιδιωτικών τους συνόρων) οφείλεται στην καλλιεργημένη, πολύ βαθιά πλέον, πεποίθηση πως το κοινωνικό όφελος από την «μυική» εργασία είναι υποδεέστερο από αυτό της πνευματικής εργασίας, άρα έτσι ορίζονται και οι αντίστοιχες αμοιβές.
Εκ της «φύσεως» της όμως υφίσταται η πνευματική εργασία, στο οικονομικό προκείμενο, ως επιδιωκόμενη ανώτατη δεξιοτεχνική απασχόληση «παρασιτικής» απορρόφησης πόρων… και δεδομένης της ακόρεστης και ακάματης δυνατότητας του πνεύματος να » αεί παράγει» εδώ το πνεύμα εμπλέκεται με ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ έκτασης υλικά αγαθά, που όμως παράγονται με κόπο, μόχθο και εξαντλούμενες πρώτες ύλες. Ταυτοχρόνως όμως τα λογιστικά κέρδη ( και ου μόνον) των «κέντρων» συσσώρευσης ( «υπερπνευματικής» οικονομικής λειτουργίας) τείνουν στο ζενίθ… άρα οδηγούμεθα σε λογικό παράδοξο κατανομών!
Ας μή λησμονούμε πως ο θεμέλιος λίθος της οικονομικής επιστήμης και του σχεδίου της Φύσης, μέσω της εξέλιξης, είναι ο κανών «το ευρύτερο αποτέλεσμα με τις μικρότερες θυσίες», (καλό είναι να αρχίσουμε να μελετούμε και τους Φυσιοκράτες «πατέρες» της προυπερτραπεζοχρηματιστικής περιόδου, ακόμη και τον Ανταμ Σμιθ… που ναι μεν εδέχετο την χρεία της αγοράς ως «ρυθμιστικής αρχής» αλλά υπελόγιζε κυρίως την πραγματική παραγωγική διαδικασία στην γεωργία, βιομηχανία, μεταφορές, εμπόριο…και όχι τόσο στις «παρασιτικές» υπηρεσίες).
Ο ευφυής πανεπιστήμων Παρέτο μας παρέδωσε μία «μανιέρα», βασισμένη και σε φυσικές παρατηρήσεις, που ορίζει πως αν καταβάλεις το 20% της προσπάθειας επιτυγχάνεις το 80% του αποτελέσματος. Για να πετύχεις δε το υπολειπόμενο 20% του αποτελέσματος θα πρέπει να καταβάλεις το 80% της προσπάθειας που απομένει!!! (εδώ αρχίζει ο «αναρχικός» εαυτός μου να στροφάρει και να τα «παίρνει» περίεργα!).
Επίσης μας άφησε ο ευλογημένος και το κατά Παρέτο κριτήριο…που είναι εκείνο κατά το οποίο, μία μεταβολή στην τιμή ή στην ποσότητα «πρέπει» να βελτιώνει τη θέση κάποιου, χωρίς όμως παράλληλα να χειροτερεύει τη θέση κάποιου άλλου. Με λίγα λόγια το κατά Παρέτο κριτήριο μας πληροφορεί πως έχουμε βελτίωση της κοινωνικής ευημερίας, στο ΣΥΝΟΛΟ της, οταν έχουμε την καλλιτέρευση θέσης ενός ατόμου, ή μιας ομάδας ατόμων, ΧΩΡΙΣ να επιδεινούται η θέση κάποιου άλλου! (με τεχνολογικές καινοτομίες και εναντίον της φύσης ασφαλώς, που κάπου έχουν όρια και οι βιασμοί της). …Σαφώς «πούρο» κεφαλαιοσυγκεντρωτικό κριτήριο βεβαίως, αφού δεν υπολογίζει κοινωνικές αναδιανομές…αλλά δεν ισχύει ούτε αυτό έστω σήμερα, αφού και οι πραγματικές υλικές, μη εικονικές χρηματοχρεογραφικές αξίες, μεταφέρονται στην υπερσυγκέντρωση!
Όλα αυτά και πολλά άλλα, για να «παρακολουθηθούν», απαιτούν την προυπόθεση μιας νέας κουλτούρας, που θα μεταβάλλει τις αξιολογήσεις των προσωπικών πολιτισμικών επιλογών μας εν σχέσει με την ΑΞΙΑ της μυικής εργασίας, που είναι όμως η μόνη αποτελεσματική και αξιοπρεπής απάντηση-όπλο στα υπερόπλα που μας στοχεύουν επειδή εμείς αδυνατούμε, από κόμπλεξ «ανωτερότητος», να την χρησιμοποιήσουμε…και έτσι αντικαθιστάμεθα από ξένους, στα πλαίσια κάποιας «λογικής» βάσης περι αποτελεσματικότητος, που μας κάνει εμμέσως «ψιλούς κυρίους» φτωχοραντιέρηδες, χωρίς όμως αυτεξούσιο μέλλον.
Η δύναμις των «δυνάμει» δούλων είναι η μυική προσφορά τους και η επιθυμία για αξιοπρέπεια, εάν δε αυτήν την συνδέσουν με ιδιοκτησιακά δικαιώματα επί της γης των παύουν να είναι δούλοι…είναι πολιτικό-θεωρητικό το ζήτημα που ΕΛΛΕΙΠΕΙ, με τα νέα πολυσύνθετα δεδομένα, από τον σύγχρονο κοινωνικοφιλοσοφικό στοχασμό, αλλά κάποιοι επαίοντες πρέπει, επι τέλους, να τον αναστήσουν συστηματικά και όχι να λέμε τα αυτονόητα με απλοικό τρόπο.
Δεν θα είχαν καμμία εφαρμογή τα εκτεθέντα εάν δεν συνέβαιναν, προοδευτικά βεβαίως, κοινά αποδεκτές ικανές ανακατατάξεις και ανατροπές στις αμοιβές της μυικής εργασίας εν σχέσει με την πνευματική απασχόληση (δεν νοείται με αυτόν τον τρόπο η πνευματική εργασία που ενσωματώνεται ΜΕΤΡΗΣΙΜΑ, στο όποιο χρήσιμο προιόν ή υπηρεσία παράγεται).
Απόσπασμα για τις ΕΟΖ
Τι να πω έχω μείνει άναυδος !!!
Δεν ντρέπομαι καθόλου που είμαι Έλληνας ντρέπομαι όμως για όλους αυτούς που μας κυβερνούν τόσα χρόνια και ανα πάσα στιγμή πουλάνε την χώρα μας για να κρατήσουν την θέση τους και να εκτελέσουν εντελώς προδοτικά τις εντολές που έχουν πάρει από τους εχθρούς της Ελλάδας.
Εγώ που ήμουνα Αλεξιπτωτιστής ο μεγάλος μου γιος που ήτανε Αμφηβιος και ο μικρός γιος που ήτανε ορεινός δηλαδή καταδρομείς!!!!
Θα τους πολεμήσουμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας!!!!