Η έννοια κόμμα, με τα μοντέρνα χαρακτηριστικά που έχει, και όπως το γνωρίζουμε στην σύγχρονη εποχή, ανεξαρτήτως πλευράς, δεξιό ή αριστερό ή κλπ κόμμα, είναι «προσφορά» του εργατικού κινήματος όπως αναπτύχθηκε στο έμπα της βιομηχανικής εποχής, κάπου εκεί στον 18ο αιώνα.
Τα εργατικά-κομμουνιστικά κόμματα δεν είναι ΑΚΡΙΒΩΣ πολιτικές οργανώσεις. Είναι και δεν είναι δηλαδή. Είναι πολιτικές οργανώσεις με λίγο πολύ στρατιωτική δομή και ιεραρχία. Ουσιαστικά δηλαδή τα κόμματα αυτά είναι λίγο πολύ ένα άοπλο στράτευμα. Πειθαρχικό και υπάκουο.
Τα «αστικά κόμματα» (lol) προσπαθούν άλλοτε με μικρώτερη και άλλοτε με μεγαλύτερη επιτυχία να μιμηθούν αυτού του τύπου την «πολιτική οργάνωση». Το ίδιο και οι πάσης φύσεως πολιτικές οργανώσεις, αριστερές και δεξιές και κυρίως εξω-κοινοβουλευτικές, και τις οποίες, για διάφορους λόγους, δεν θα τις κατατάσσαμε στα κόμματα. Τα «αστικά κόμματα» (lol δις) θέλουν να μοιάσουν στα εργατικά-κομμουνιστικά κόμματα όσον αφορά στην εσωτερική τους αντι-δημοκρατική οργάνωση και συγκεντρωτική λειτουργία, την οποία και θαυμάζουν. Την λατρεύουν. Ακόμα και τα δεξιά «αστικά κόμματα» (lol τρις).
Ο λόγος που ασκεί τέτοια έλξη αυτού του τύπου η ιεραρχική και στρατιωτικού σχεδόν τύπου κομματική οργάνωση και λειτουργία, είναι πολύ απλός: Μόνο με μια τέτοιου τύπου στρατιωτική και συγκεντρωτική εσωκομματική οργάνωση μπορεί μια ομάδα ανθρώπων, μια κάστα εξουσιαστών ουσιαστικά, να καταλάβει και να διατηρήσει την εξουσία στο κόμμα ή την οργάνωση. Να την διατηρήσει για δεκαετίες. Με σιδερένιο χέρι.
Μόνο με μια τέτοια αντι-δημοκρατική οργάνωση και συγκεντρωτική εσωτερική λειτουργία μπορεί η εξουσιαστική κάστα που άρχει στο κόμμα να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους «εσωτερικούς» της εχθρούς εκμηδενίζοντάς τους, ακόμη και με φυσική εκμηδένιση όπου είναι δυνατόν. Εχοντας πάντα σαν δικαιολογία την διαφύλαξη της ιδεολογικής καθαρότητας, την «σωστή» ερμηνεία των δογμάτων και των «ιερών κειμένων» ή την άμυνα από πιθανούς «προβοκάτορες» και «πράκτορες του εχθρού».
Τα κόμματα αυτά λοιπόν λειτουργούν με συγκεντρωτικό και ολιγαρχικό τρόπο. Δηλαδή αντι-δημοκρατικό. Στην ουσία ΟΛΑ τα κόμματα λειτουργούν με αντι-δημοκρατικό τρόπο. Και όσο πιο αριστερά πάμε, τόσο εντείνεται αυτός ο αντι-δημοκρατικός τρόπος λειτουργίας. Ενας τρόπος που αποκλείει την διάδοση στο εσωτερικό του κόμματος οποιασδήποτε ιδέας, ακόμη και αν αφορά στην πολιτική τακτική και όχι στα γενικά ιδεολογικά ζητήματα, και την οποία ιδέα η άρχουσα ολιγαρχική ομάδα του κόμματος κρίνει πως βρίσκεται σε αντίθεση με τα συμφέροντά της ώστε να την εκλαμβάνει ως πιθανό κίνδυνο.
Εν ολίγοις αυτά τα κόμματα είνα βαθειά ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ.
Είναι ο παράδεισος του ολιγάρχη. Και ο εφιάλτης του δημοκράτη.
Γι’ αυτό, μπορεί μεν τα κόμματα αυτά να έχουν πάρει στο παρελθόν την εξουσία σε διάφορες χώρες «εν ονόματι του λαού και της εργατικής τάξης», αλλά αυτό είναι απλώς ένα κορυφαίο ψεύδος.
Οπου πήραν την εξουσία, την πήραν και την άσκησαν για λογαριασμό του κόμματος, δηλαδή της κεντρικής επιτροπής, δηλαδή του πολιτικού γραφείου, δηλαδή του γενικού γραμματέα-αυτοκράτορα-καίσαρα.
Η κεντρική τους επιτροπή λειτούργησε με τρόπο που λίγο πολύ θυμίζει την Ρωμαϊκή Σύγκλητο. Και η εξουσιαστική λογική των κομμάτων αυτών αντιμετώπισε το σύνολο της κοινωνίας πάλι με την κλασσική ρωμαϊκή ταξική διαστρωμάτωση: Optimates και Populares.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα «μοντέρνα» σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, όπως το ΠαΣοΚ για παράδειγμα, τα οποία σε πολλά αντέγραψαν την δομή και την λειτουργία εκείνων των αρχαίων εργατικών κομμάτων του 18ου αιώνα και των σύγχρονων απογόνων τους.
Τα κόμματα αυτά, εργατικά-κομμουνιστικά-σοσιαλδημοκρατικά, ΔΕΝ μπορούν να εφαρμόσουν σοσιαλισμό φυσικά, παρά τις επαγγελίες τους. Δεν έχουν καν τέτοια πρόθεση. Αυτό που εφάρμοσαν, όπου το εφάρμοσαν, κατέληξε ένας εφιάλτης και μια θάλασσα ανθρώπινου πόνου.
Τα κόμματα αυτά, εργατικά-κομμουνιστικά-σοσιαλδημοκρατικά, ΔΕΝ θα εφαρμόσουν ΠΟΤΕ σοσιαλισμό.
Διότι ΔΕΝ μπορούν να δεχθούν να έχει ο λαός και οι εργαζόμενοι την εξουσία.
Διότι ΔΕΝ μπορούν να ανεχτούν την δημοκρατία.
Θραξ Αναρμόδιος
Θραξ Αναρμόδιος 
Βρεεεε δεν πα να γαμηθούν και τα κόμματα…
Του λαού η αριστερή αντίσταση, νά’ναι… τελεία. :mrgreen:
(pun intended)
Συνεπώς ζούμε όλοι σε ένα μεγάλο ψέμμα. Μιλάνε για δημοκρατία οι ολιγαρχες ή οι δικτάτορες.
Και ο Παπαδόπουλος μιλούσε για δημοκρατία αλλά ζούσαμε σε δικτατορία.
Έχει μεγάλη διαφορά ο ΓΑΠ σήμερα ή ενδεχομένως ο Σαμαράς αύριο;
Σωστα αναλύεις αλλά λέίπει η λύση σου.(Σύνθεση).
Αυτό που κατηγορούν τους αγανακτισμένους είναι πως είναι ανοργάνωτοι!!!
Λύση;
γ.κ.
Έγραψες πάλι ρε κέρατα..!! Πολύ καλό.
Όντως, τεράστιε, έγραψες!!!
Μου αρέσει που προσπαθείς να στήρίξεις και με «ιστορικά» στοιχεία τις ανοησίες σου. Για ποια αρχαία(!) εργατικά κόμματα του 18ου αιώνα γράφεις βρε άσχετε; Θες να κάνεις προπαγάνδα; Κάνε.Αρκούσε και μόνο ο τίτλος του άρθρου.
Αν-Θραξ ο θησαυρός…
@apofasismenos
Θησαυρός;
Για πες, για πες…
Θραξ Αναρμόδιος
Dεν ξερω τι θες να σου πει, εγω ομως εχω να πω μια καλημερα σε σενα και τους λοιπους φιλους.
Μου λειψατε πολυ και χαιρομαι που μπορω παλι να σας διαβαζω… με «καινουργιο» ματι και συντομα με δυο «καινουργια» ματια =]
Minnie
νάσαι καλά και εύχομαι να πανε και όλα καλά στο μέλλον.
Θραξ Αναρμόδιος
Έτσι όπως τα λες είναι Θράκα. Την λέξη πειθαρχεία την συνάντησα και τη βίωσα στο στρατό, όμως απ’ ότι φαίνεται είναι κυρίαρχη και στα πολιτικά κόμματα. Δεν έχουν μάλιστα ούτε τη στοιχειώδη ευαισθησία να εκφραστούν διαφορετικά.
Όταν η κομματική πειθαρχεία απαιτεί….η δημοκρατία παει περίπατο!
Είναι σαν να περιμένεις να εφαρμόσει δημοκρατία ένα στρατιωτικό κόμμα.
Αν και το κείμενο έχει μια σωστή βάση, παρά ταύτα πιστεύω πως γίνεται ένα άδικο τσουβάλιασμα.
Κι αν το ΚΚΕ λειτουργεί έτσι, το άλλο κόμματ ης αριστεράς ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί ακριβώς με τον αντίθετο τρόπο. Και μάλιστα σε σημείο… γραφικότητας. Έχει καμιά 15αριά συνιστώσες, ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του, χωρίς να διαγράφεται, όπως συμβαίνει στα υπόλοιπα κόμματα -και πάνω απ’όλα στα δεξιά κόμματα-, και ακόμη και οι εμφανίσεις στελεχών στην τηλεόραση είναι προγραμματισμένες από την κεντιρκή επιτροπή ούτως ώστε να εκπροσωπούνται -όσο γίνεται- αναλογικά όλες οι συνιστώσες.
Και τελοσπάντων δεν καταλαβαίνω γιατί αν την πέφτουμε όλοι στα αριστερά κόμματα τόσο πολύ.
Συνεχώς τους συγκρίνουμε με το τέλειο. Κι επειδή φυσικά δεν είναι τέλοιοι και κάνουν συχνά βλακείες, τους κατακεραυνώνουμε με φοβερή ευκολία.
Την ίδια ώρα, τα άλλα κόμματα, αυτά της δεξιάς, τα συγκρίνουμε μονίμως με το κακό, οπότε όταν κάνουν βλακείες δεν ασχολούμασε καν, οενώ όταν κάνουν κάτι σωστό το επικροτούμε.
Έχουμε βάλει σαν κοινωνία τον πήχυ για τα αριστερά κόμματα τόσο ψηλά ώστε είναι αδύνατον να τον περάσουν, ενώ για τα δεξιά ή… εν γένει «αστικά κόμματα» τόσο χαμηλά, ώστε να τον περνάνε εύκολα με δυο-τρεις καλές κουβέντες.
Και η μου απαντήσει κανείς ότι αυτό συμβαίνει «επειδή έχουμε μεγάλες προσδοκίες από την αριστερά».
Συμβαίνει ακτά τη γνωμη μου επειδή ως κοινωνία ενοχλούμαστε από αυτά που λέει η αριστερά, άλλοτε δεν τα καταλαβαίνουμε και άλλοτε μας τα καταλαβαίνουμε αλλά μας φαίνονται κοπιαστικά και δύσκολα, και γι αυτό τοποθετούμε τον πήχυ έτσι ώστε να έχουμε άμεσα τη δικιολογία γιατί δεν ασπαζόμαστε κυρίως τις ιδέες της αριστεράς και του σοσιαλισμού και κατά δεύτερο λόγο και των εν Ελλάδι αριστερών κομμάτων.
Κατά βάθος θέλουμε να αποτυγχάνουν να περνούν τον πήχυ, γι αυτό… «στήνουμε το παιχνίδι» μέσα στο μυαλό μας.
Ναι, η αριστερά, ο σοσιαλισμός θα περνάει πάντα κάτω από αυτόν τον πήχυ.
Ο πηχυς πολυ ψηλα??
Ελα τωρα, σοβαρολογουμε?
Μονοι τους τον εχουν βαλει πολυ χαμηλα, τοσο χαμηλα ωστε να μην γινει καμμια στραβη και βρεθουν με την εξουσια στα χερια οποτε δεν θα ξερουν τι να την κανουν και θα τρεχουν και δεν θα σωνουν.
Εξουσια? Φτου κακα!
Η Αλεκα απλως μπαμπαλιζει τα περι λαικης εξουσιας χωρις ποτε να μπαινει στον κοπο να μας εξηγησει τι ακριβως εννοει,
Θα ξυπναω δηλαδη το πρωι εγω η μικρομεσαια νοικοκυρα και θα λεω «βρε δεν παω να ασκησω λιγη εξουσια κανα διωρο και μετα γυριζω να βαλω το μπριαμ στον φουρνο»?
Οσο για τον Αλεξη, νομιζω οτι φερεται πολυ εξυπνα. Αφηνει τους υπολοιπους να λενε ο’τι μπουρδα θελουν, ο ιδιος εκφερει αιχμηρο αντιπολιτευτικο λογο στην Βουλη και μετα παει σπιτι του και κοιμαται ησυχος. Ο χρονος δουλευει υπερ του, σε προσωπικο επιπεδο. Σε τριαντα χρονια απο σημερα ποιος ζει ποιος πεθαινει και ποιος θα θυμαται τι? Μια χαρα τα παει ο μικρος.
Ουδεποτε ψηφισα αριστερα αλλα οχι απο προκαταληψη.
Απλως με επεισαν απο πολυ νωρις οτι ουτε ενδιαφερονται ουτε μπορουν να κυβερνησουν.
Θα σχολιάσω μόνο το:
“βρε δεν παω να ασκησω λιγη εξουσια κανα διωρο και μετα γυριζω να βαλω το μπριαμ στον φουρνο?”
Νομίζω πως μόνο η παραπάνω φράση αποδεικνύει το γιατί δεν συμφωνείς και δεν αντιλαμβάνεσαι ενδεχομένως τι σημαίνει λαική εξουσία, είτε μέσω σοσιαλιστικού μοντέλου είτε μέσω άμεσης δημοκρατίας.
Εγώ επειδή πιστεύω στη δυνατότητα του λαού να ασκεί εξουσία, χωρίς να τον εμποδίζει σε τίποτα το… μπριάμ, βλέπω κάπως αλλιώς τα πράγματα.
Καλύτερα αυτός που ασκεί εξουσία να ξέρει τι πάει να πει μπριάμ παρά να ξέρει μόνο από cds και ομόλογα.
Μα αγαπητε, το πεοβλημα μου δεν ειναι ο ορος, ειναι το τι ακριβως εννοει η Αλεκα οταν τον χρησιμοποιει.
Την Αλεκα σχολιασα, οχι τον ορο.