Το χρηματοπιστωτικό τέρας είναι η υπέρτατη απειλή της ανθρώπινης ζωής και του πλανήτη και ο αφέντης των ηγεσιών των κοινωνιών του ανθρώπου

με αφορμή ένα κείμενο του Π. Χασάπη

Προσπαθούμε μέσα από τα ιστολόγια να ενημερώσουμε τους έλληνες για την διαφθορά και την κατάντια του πολιτικού συστήματος και την ανάγκη αλλαγών στο πολίτευμα.

Και συχνά, όλοι μας, ξεχνάμε να αναφέρουμε πως πίσω από το λεγόμενο «πολιτικό προσωπικό», αλλά και ανάμεσα σε αυτό, βρίσκεται το μακρύ χέρι των τραπεζών (ολες οι τράπεζες είναι ιδιωτικές) και του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Κανένας λαός και κανένα έθνος, όποιες αλλαγές κι αν κάνει στο πολίτευμά του, όσο κοντά στην δημοκρατία και αν φέρει το πολίτευμά του, δεν πρόκειται να δει προκοπή και ελευθερία, όσο οι τράπεζες λειτουργούν όπως λειτουργούν και κάνουν ότι κάνουν στις κοινωνίες.

Οι τράπεζες συνιστούν ένα παγκόσμιο δίκτυο αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου προς όφελος μιας μικρής ολιγαρχίας που τις κατέχει, μέσα από ένα δαιδαλώδες μετοχολόγιο, τις πιο πολλές φορές κρυφό, άγνωστο και ανεξερεύνητο.

Η Τράπεζα της Ελλάδος είναι μια ιδιωτική ανώνυμη εταιρία στην οποία το δημόσιο δεν κατέχει παραπάνω από 8%. Και η οποία εξαιρείται μάλιστα από τον νόμο περί ανωνύμων που ισχύει για τις άλλες ανώνυμες εταιρίες. Η ΤτΕ της οποίας ο ρόλος στην παρούσα κρίση, με το Τ10, είναι σκοτεινώτατος. Ανεξερεύνητος και ακόμη ατιμώρητος.

Η ίδια η ΕΚΤ είναι επίσης μια ιδιωτικη τράπεζα (με ΔΣ θητείας 8 ετών!), εφόσον ιδιωτικές είναι και οι τάχαμου κρατικές κεντρικές τράπεζες-μέτοχοί της. Η ΕΚΤ που εκδίδει το ευρώ. Και είναι πάντα αυτό το «εκδοτικό δικαίωμα» για το οποίο ενδιαφέρονται τα τραπεζικά «ιδρύματα». Και φυσικά το σύστημα δανεισμού των κλασματικών αποθεματικών. Με όσο το δυνατόν λιγώτερο έλεγχο από την κοινωνία στην λειτουργία τους.

Δεν θα εκπλαγόμουν αν μια μέρα μαθαίναμε, με ατράνταχτα στοιχεία, ότι πίσω ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, βρίσκονται οι ίδιοι και οι ίδιοι άνθρωποι. Στην πραγματικότητα ο κρυφός και συγκεντρωτικός τρόπος που λειτουργεί το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, συνηγορεί υπέρ αυτής της άποψης.

Οι παγκόσμιοι χρηματοπιστωτές εχουν φυσικά προχωρήσει πολύ μακριά από τον παραδοσιακό ρόλο του τραπεζίτη, που δάνειζε με τόκο, συνυπολογίζοντας τους κινδύνους του δανείου, και αναμένοντας ένα καλό κέρδος από την επένδυσή του.

Τώρα πλέον ο παραδοσιακός καπιταλιστικός κύκλος παραγωγής, που μας αποκάλυψε ο Κ. Μαρξ, Χ-Ε-Χ’, δηλαδή Χρήμα-Εμπόρευμα-Χρήμα2 (κάτι σαν την φόρμα σονάτας Α-Β-Α’ για τους εραστές της μουσικολογίας), θεωρείται από τους τραπεζίτες και τους χρηματοπιστωτές δευτερεύουσας σημασίας.

Ενώ παλιότερα δηλαδή επένδυαν χρήμα για να παράξουν εμπορεύματα με μόνο σκοπό την ανταλλαγή των εμπορευμάτων, δηλαδή και πάλι χρήμα, τώρα ανακάλυψαν (λίγο μετά τα μέσα του προηγούμενου αιώνα) πως μπορούν να κερδίσουν πολύ περισσότερα στον «χρηματοπιστωτικό κύκλο», με τα περίφημα χρηματοπιστωτικά προϊόντα. Τα παράγωγα, τους τίτλους, τα ασφάλιστρα ομολόγων και τα χίλια δυο.

Δηλαδή δεν ενδιαφέρονται τόσο να επενδύσουν πια στην παραγωγή και να περιμένουν τον απαιτούμενο χρόνο για να αποκομίσουν υπεραξία. Αλλά πλέον «επενδύουν» στα «χρηματοπιστωτικά προϊόντα» όπως τα λένε, και με συναλλαγές δευτερολέπτων από υπολογιστές, κερδίζουν απίστευτα ποσά, χωρίς να επενδύσουν ούτε δραχμή στον κύκλο παραγωγής εμπορευμάτων.

Κερδίζουν δηλαδή τρις και δεν έχει παραχθεί ούτε μία οδοντογλυφίδα. Απλώς αλλάζουν χέρια «τίτλους». Και η ΤτΕ βοήθησε αυτόν τον κύκλο να επεκτείνει τις «εκκαθαρίσεις» του στις 10 ημέρες. Ατιμώρητα επαναλαμβάνω και στην πιο κρίσιμη στιγμή.

Και τα κόμματα; Και οι πολιτικοί;

Μα ακόμα και αν τα κόμματα (τα δυο δικά μας μεγάλα τουλάχιστον) δεν χρωστούσαν τα μαλλιά της κεφαλής τους στις τράπεζες, πάλι θα συμπεριφέρονταν στην κοινωνία με τον ίδιο τρόπο. Αν εξετάσουμε το «προσωπικό» των κομμάτων και ακόμη χειρότερα των δημοσίων οργανισμών, των «συμβουλευτικών» ιδρυμάτων αλλά και της κυβέρνησης θα δούμε παντού ανθρώπους του τραπεζικού κόσμου.

Μα και αυτό να μην ίσχυε, από τις πράξεις και τις πολιτικές των κυβερνητών αντιλαμβανόμαστε ότι εξυπηρετούν βασικά τους αφέντες τους. Τους εγχώριους και παγκόσμιους τραπεζίτες. Μόνιμα στηρίζουν τις τράπεζες με ρευστό και εγγυήσεις, χωρίς κανένα αντάλλαγμα για την κοινωνία.

Μόνο μια σκέψη με κάνει και κάπως ησυχάζω τον τρόμο που μου προκαλεί αυτό το δύσμορφο χρηματοπιστωτικό τέρας. Οτι έχει γίνει τόσο αδηφάγο που δεν μπορεί να σταματήσει το «γεύμα» του.

Εμείς, οι κοινωνίες, ίσως να μην μπορούμε ακόμη να νικήσουμε αυτό το χρηματοπιστωτικό τέρας, μια και έχει στα χέρια του και τα ΜΜΕ και την εκπαίδευση και την εξουσία, και το οπλισμένο κράτος. Αλλά αρχίζει και διαφαίνεται πως το τέρας θα φάει μόνο του τις σάρκες του στο τέλος. Καθώς και κάποια ανησυχία από την πλευρά ορισμενων επιφανών εκπροσώπων του που αρχίζουν και αντιλαμβάνονται αυτόν τον κίνδυνο αυτοκαταστροφής.

Παρόλα αυτά, εμείς, οι κοινωνίες και οι πολίτες, ούτε τον αγώνα εναντίον του πρέπει να σταματήσουμε, ούτε στιγμή να μην ξεχνάμε πως πίσω από τα κουστούμια των πολιτικών, κρύβεται αυτό το αχόρταγο χρηματοπιστωτικό βαμπίρ που τρέφεται με ανθρώπων αίμα και σάρκα. Και να το διαλαλάμε κάθε στιγμή, με στοιχεία και τεκμήρια, ώστε οι συμπολίτες μας να πληροφορούνται και την ιστορία, και τις μεθόδους και τις προθέσεις του.

Και τον ρόλο των πολιτικών μας μέσα σε αυτόν τον δύσοσμο και ανθρωποφάγο κύκλο.

Θραξ Αναρμόδιος

Advertisement