Τελευταία η λέξη «αυτο-οργάνωση» ακούγεται και κυρίως γράφεται πολύ. Σε ιστολόγια. Αλλά και σε αφίσσες. Σε χαρτιά που μοιράζουν νέοι στα σταυροδρόμια των μεγάλων πόλεων. Ισως και σε μερικά έντυπα και εφημερίδες. Και σιγά-σιγά θα αρχίσει να ακούγεται και στα δελτία των οκτώ (μην έχετε αμφιβολία).
Ολα καλά, αλλά τι ακριβώς είναι αυτή η περίφημη αυτο-οργάνωση;
Η αυτο-οργάνωση βασικά είναι τοπικής ή και μεγαλύτερης εμβέλειας οργανώσεις πολιτών ανεξάρτητες όμως από κόμματα και συνδικάτα. Δηλαδή πολιτική οργάνωση έξω από τη στάνη.
Θα είναι και θα πλασαριστεί ως το καινούριο «φρούτο». Οπως παλιότερα οι οικολογικές οργανώσεις και λίγο αργότερα οι Μη-Κυβερνητικές-Οργανώσεις (ΜΚΟ), ο θεός να τις κάνει. Κάποια στιγμή μάλιστα, στο κοντινό μέλλον, θα πέσουν όλοι, κόμματα, κυβερνήσεις, συνδικάτα και κατεστημένα μέσα ενημέρωσης, πάνω στις αυτόνομες αυτές πολιτικές οργανώσεις, και όλοι θα θέλουν μερίδιο και έλεγχο (κρατάτε σημειώσεις;).
Ιστορικά οι πολιτικοί οργανισμοί και τα σχήματα, από παλαιοτάτων χρόνων, υπακούουν στο μοτίβο: αρχηγός-πλήρωμα ή έστω ηγεσία-οπαδοί. Στο ιστορικό αυτό μοντέλο η ηγεσία καταλαμβάνει οργανωτικά την θέση της ελέω θεού, κληρονομικότητας, βίαιης ή πραξικοπηματικής ενέργειας, είτε έστω κατόπιν «δημοκρατικής» εκλογής. Και κρατά την θέση της αυτή για ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ χρονικό διάστημα. Τόσο μεγάλο ώστε στο τέλος καταφέρνει να ελέγξει όλον τον οργανισμό, είτε πρόκειται για χώρα, κόμμα ή συνδικάτο της σύγχρονης εποχής, είτε ακόμη για μεσαιωνικό φέουδο, ρωμαϊκό δήμο ή την Πρωσσία του Φρειδερίκου (του τάχαμου πεφωτισμένου).
Με την ανάδειξή της στην αρχή, η ηγεσία αυτή αγνοεί επιδεικτικά τις όποιες δεσμεύσεις είχε, αν είχε, αναλάβει προκειμένου να κερδίσει την εξουσία, και εφαρμόζει και εκτελεί δικής της καθαρά επινοήσεως πολιτική. Ερήμην του πληρώματος και των οπαδών. Ουσιαστικά δικτατορία.
Στην αυτο-οργάνωση το βασικό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι δεν υπάρχει μόνιμη ηγεσία ή μόνιμη αργηγική ομάδα ή ακόμη χειρότερα μόνιμος αρχηγός (θεός φυλάξοι). Ούτε κανένα άλλο όργανο με θητεία μακράς διαρκείας. Στην αυτο-οργάνωση το ιδανικό θα ήταν η ανάδειξη στα όποια «αξιώματα» να γίνεται με την μέθοδο της κλήρωσης και όχι της εκλογής, η οποία εκλογή είναι ολιγαρχικός τρόπος ανάδειξης στα αξιώματα (ε, ναι, ξεχάσαν να μας το πουν αυτό στο δημοτικό, παρότι το λέει και ο Αριστοτέλης ο αγαπημένος των ολιγαρχικών, μας έμαθαν όμως τα «μονοκοτυλήδονα και τα δικοτυλήδονα π’ ανθίζανε στον κάμπο»).
Στην αυτο-οργάνωση μεγάλη σημασία έχει η οργανωτική αυτονομία της οργάνωσης των πολιτών. Κάθε τέτοια οργάνωση πολιτών θα πρέπει να είναι σαν μια αυτόνομη πόλη-κράτος. 30-40 άνθρωποι που κληρώνουν ένα ολιγομελές επικεφαλής όργανο να διαχειριστεί τις αποφάσεις τους μέχρι την επόμενη γενική συνέλευση και μετά κληρώνουν άλλο επικεφαλής όργανο, με άλλη σύνθεση.
Στην αυτο-οργάνωση επίσης μεγάλη σημασία έχει η σύνδεση αυτής της οργάνωσης πολιτών με άλλες παρόμοιες οργανώσεις πανελλαδικά. Ο συντονισμός, η συναπόφαση και ο κοινός αγώνας με τις άλλες τις παρόμοιες οργανώσεις σε άλλες γειτονιές και πόλεις ή χωριά. Γι’ αυτό και μεγάλη βαρύτητα θα έχει η διαδικτυακή παρουσία της οργάνωσης πολιτών ώστε να μπορεί να την βρει εύκολα αυτός που την ψάχνει. Η δημιουργία ιστολογίου είναι δωρεάν και γίνεται σε τρία λεπτά. Και υπάρχουν κι άλλες δωρεάν διαδικτυακές υπηρεσίες όπως τα groups που παρέχουν και εσωτερικό μηχανισμό ψηφοφοριών. Υπηρεσία που παρέχεται δωρεάν και στήνεται σε τρία λεπτά.
Ακούμε συχνά ότι απαιτείται πολιτική και δημοκρατική παιδεία για να κάνουμε δημοκρατία. Κι εγώ είμαι από αυτούς που συχνά το υποστηρίζουν αυτό και το υποστηρίζω ακόμη. Ομως παιδεία δεν είναι θεωρία. Παιδεία είναι η πράξη.
Παιδεία είναι η γενική συνέλευση μιας αυτόνομης οργάνωσης πολιτών. Η αυτο-οργάνωση θα δώσει την απαραίτητη παιδεία, πολιτική και δημοκρατική, στον πολίτη που θα πάρει μέρος σε μια τέτοια οργάνωση πολιτών. Αυτή η ίδια η οργάνωσή του και η ζωή μέσα σ’ αυτήν, θα τον μορφώσει πολιτικά και δημοκρατικά. Αλλιώς τα όποια διαβάσματά του θα του μεταφέρουν μια ξεθωριασμένη εικόνα της δημοκρατίας και μόνο. Δημοκρατία σημαίνει πράξη. Οχι θεωρία.
Κανείς να μην περιμένει λοιπόν να βρει έτοιμα για την οργάνωσή του 1) μια διακήρυξη αρχών και 2) ένα καταστατικό μιας τέτοιας οργάνωσης. Κι αν το βρει να γνωρίζει πως θα πρέπει αυτός και οι άλλοι συμπολίτες του που θα πάρουν μέρος στην νέα οργάνωση, πως θα πρέπει να τα συζητήσουν όλα ξανά από την αρχή, να τα ανα-διαμορφώσουν και μετά να τα θέσουν σε ισχύ με ψήφισμα και την έγκριση όλων.
Η δημοκρατία πάει να γεννηθεί ξανά στην πατρίδα μας. Να αναγεννηθεί. Ζούμε σε καιρούς επαναστατικούς. Η ιστορία μας κοιτάζει κατάματα. Κι ίσως αποφασίσει να μας ξαναδώσει μια ευκαιρία. Καλούμαστε να δείξουμε την κλάση μας ξανά. Ως οι φωνακλάδες και οι αντάρτες, οι αστείρευτοι συζητητές, οι ντούρασελ ομιλητές, με τις ιδέες, τις γνώμες και τις απόψεις μας. Μέσα από τα ρήματα και τα ουσιαστικά μας θα χτιστούν οι καινούριοι θεσμοί.
Πάρτε μέρος στην δημοκρατία που πάει να γεννηθεί.
Παλινορθώστε την δημοκρατία σαν εκδίκηση στην ιστορική ήττα των δημοκρατών προγόνων μας.
Αυτο-οργανωθείτε.
Θραξ Αναρμόδιος
Θραξ Αναρμόδιος 
Αυτοοργάνωση σε εικονικό επίπεδο γίνεται διαδικτυακά… Αναρωτιέμαι καμιά φορά εάν είναι αυοτρογάνωση ή εκτόνωση. Βλέπω, στην πράξη, καμιά 10αριά μπλογκς με κοινούς παρονομαστές, αλλά η ευρεία αποδοχή (ή επισκεψιμότητα) δεν είναι απλό πράγμα…
Η «αυτοοργάνωση» αρχίζει και χαλάει όταν πρέπει να μοιραστούν και ρόλοι που έχουν δουλειά και φόρτο και υποχρεώσεις… εκεί χαλάει η σούπα… Όσο συζητάμε μεταξύ τυριού και αχλαδιού, κι όσο κάνουμε διαμαρτυρίες- εκδρομούλες καλά είναι, όταν πρέπει να αναλάβει κανείς καθήκοντα και υποχρεώσεις χωρίς «ίδιον όφελος» αρχίζει η γκρίνια. Και τίποτα δεν γίνεται χωρίς δουλειά όση ζυζήτηση κι εκτόνωση κι αν έχει προηγηθεί….
Οταν ταξιδεύουμε με αεροπλάνο όλοι καθόμαστε ήσυχα στις θέσεις μας και απολαμβάνουμε το ταξίδι.Αυτό συμβαίνει γιατι δείχνουμε εμπιστοσύνη στην οργάνωση της αεροπορικής εταιρίας και θεωρούμε ότι αυτό αρκεί για να φτάσουμε ασφαλείς στον προορισμό μας.Στην περίπτωση όμως που το αεροπλάνο πέσει και κάποιοι επιβάτες γλιτώσουν και βρεθούν σε μια απομονωμένη περιοχή αρχίζει η μάχη για την επιβίωση.Πρέπει να τα ανακαλύψουν όλα από την αρχή.Καταρχήν να συστηθούν μεταξύ τους και μετά να βρουν τις διαδικασιές που θα τους εξασφαλίσουν τα βασικά, νερό, τροφή,προστασία από το κρύο και πιο μετά να βρουν και τον τρόπο που θα τους βγάλει από το αδιέξοδο.Επειδή δεν βασίζονται σε κάποια υπάρχουσα οργανωτική δομή πρέπει να αυτοοργανωθούν.Η αυτοοργάνωση είναι θέμα επιβίωσης.
Ετσι και σήμερα οι πολίτες βλέποντας ότι δεν μπορούν να εμπιστευτούν το σύστημα πρέπει να αυτοοργανωθούν.Από το πόσο καλά θα το καταφέρουμε αυτό θα εξαρτηθεί η επιβίωση μας.Η αυτοοργάνωση δεν είναι τίποτα άλλο από μια άσκηση δημοκρατίας που πρέπει να τα ανακαλύψουμε όλα από την αρχή.Είναι το προπαρασκευαστικό στάδιο που θα μας οδηγήσει στις εξετάσεις της πραγματικής δημοκρατίας.Δύσκολο, αλλά και τι ωραίο ταξίδι.
Χαιρε Θράξ, σε παρακαλώ δες την ιστοσελίδα Κράτος Δήμων http://www.dimokratia.org
και έλα σε επαφή μαζί μου.
Παράθεμα: [ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ] Είτε οι δημοσκοπήσεις είναι ψεύτικες, είτε η ΝΔ έχει πρόβλημα. « www.olympia.gr
Μία σημείωση μόνο… προς το παρόν (ίσως κάπως χρήσιμη για σκέψη).
Σκεφτείτε ένα… χοιροστάσιο, όπου οι ιδιοκτήτες του αποφάσισαν κάποτε να δώσουν το δικαίωμα της «άμεσης δημοκρατίας» στα… καημένα τα γουρουνάκια, υπό την μοναδική προϋπόθεση ότι ΔΕΝ θα αποφασίζουν για το πότε θα… γίνουν σφάγια.
χεχε
Για να το κάνω λιγότερο παραμυθένιο (πριν μας κράξει και η… Χιονάτη) σκεφτείτε ένα κράτος που βασίζεται σε αμεσο-δημοκρατικές γενικές συνελεύσεις πολιτών, αλλά… το μόνο που ΔΕΝ επιτρέπει να αποφασίσουν αυτές οι γενικές συνελεύσεις είναι τα ΕΙΔΙΚΑ θέματα της οικονομικής οργάνωσής τους, και ΙΔΙΩΣ το ΠΟΥ και ΠΩΣ θα γίνεται η μοιρασιά των κερδών (ή άλλων) ωφελειών από την εργασία τους.
Με το πέρας της κάθε υπέροχης αυτής συνεδρίασης, αυτοί οι πολίτες θα νιώθουν περίπου σαν να… «τελείωσε το διάλειμμα, τώρα τα κεφάλια ΜΕΣΑ» (στα σκατά της δουλειάς και της… δουλείας, του καθενός).
Αυτό το εικονικό πείραμα δείχνει ότι…. καλή είναι βέβαια η αμεση δημοκρατια και οι συνελεύσεις πολιτών, σαν τρόπος διακυβέρνησης, αλλά… ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ για να φέρει κανένα είδος πραγματικού εκδημοκρατισμού της καθημερινής ζωής (και της οικονομίας από την οποία τα πάντα εξαρτώνται).
Κάντε άλλο ένα εικονικο πείραμα. Φανταστείτε ένα ληστή που λέει στα θύματά του «επειδή είμαι δημοκράτης ληστής, συνεδριάστε ελεύθερα, αρκεί να μη… διεκδικήσετε πίσω τα… κλοπιμαία, αυτά τα κρατάω εγώ και ειναι ΔΙΚΑ μου».
Οι καλοί λογαριασμοί -άλλωστε- κάνουν και τους καλούς φίλους. Ετσι μια πραγματικά ελεύθερη συναλλαγή, όπως και μια ελεύθερη κουβέντα μεταξύ ίσων, δεν διστάζει να κοιτάξει και τα νούμερα, τις ανταλλαγές, τους κόπους του καθενός. Από τη φύση της, αυτή η η ελευθερία είναι κάτι δημοκρατικό. Δεν μπορεί να νοείται όμως σαν πραγματική ελευθερία αν δεν περιλμβάνει ΙΔΙΩΣ οικονομικά θέματα.
Θα μου πείτε… μα… σε μια άμεση δημοκρατία μπορεί να υπάρχουν και κάποιοι που έχουν ιδιοκτησία, ακόμη και επιχειρήσεων, όπου… δουλεύουν άλλοι. Χμ….. εδώ αρχίζουν τα ΣΟΒΑΡΑ ζητήματα. Διότι -ακόμη κι αν το δεχτούμε αυτό- θα πρέπει να υπάρχουν πολύ περισσότεροι, που -αρνούμενοι να γίνουν… δούλοι κανενός- θα προσπαθήσουν να σχηματίσουν δικές τους, αυτο-οργανωμένες δημοκρατικές οικονομικές κοινότητες. Και εφόσον αυτές θα προσφέρουν και καλύτερους όρους (δουλειάς, κλπ.) δεν θα υπάρχει πια και κανένας λόγος να μην… προτιμηθούν, σαν κανόνας. κλπ. κλπ. κλπ.
Αγαπητέ Θράκα,
συνέχισε την εποικοδομητική σου δουλειά. Υπάρχουν πολλοί που από διαφορετικές οπτικές γωνίες «συγκλίνουν» στο ίδιο συμπέρασμα. Π.χ.
http://kafeneio-gr.blogspot.com/2011/01/blog-post_8978.html
@Φερώνυμε
ο σπόρος έπεσε. Και είναι δυνατός σπόρος. Αντεξε 2.500 χρόνια. Εχει ήδη αρχίσει η μεταφύτευση. Και χαίρομαι που έκανα κι εγώ κάτι λίγο γι’ αυτό.
Μέχρι πριν δυο-τρία χρόνια υπήρχε μια σκοτεινιά μεγάλη. Καμμία τέτοια ιδέα περί δημοκρατίας δεν είχε τύχη. Ούτε στις συζητήσεις, ούτε στις εκδόσεις, ούτε στις δημοσιεύσεις.
Πέρασα τις δύο τελευταίες δεκαετίες νιώθοντας ολομόναχος. Σαν να ήμουνα σε μια έρημο, σε έναν αφιλόξενο τόπο περιπλανώμενος, με ιδέες που κανείς δεν δεχόταν ούτε καν να τις ακούσει. Που και που λίγη χαρά και μια αχτίδα, ένα βιβλίο, ένας άνθρωπος… Και μετά πάλι απογοήτευση και ζόφος.
Ωσπου τώρα ξαφνικά, μέσα σε όλη αυτή την κοσμοχαλασιά και τον πόνο, μαζί με τον θρήνο και την οργή για την αδικία και την ανομία, γέμισε ο τόπος φωνές που ζητάνε δημοκρατία. Κλήρωση, έλεγχο, πρόσβαση, λογοδοσία.
Δεν θα είμαι ποτέ πια μόνος μου φίλε. Εσύ βρήκες εμένα πια κι εγώ εσένα. Δεν θα είμαστε ποτέ πια μόνοι μας.
Η δημοκρατία ξαναμπαίνει αργά-αργά, αλλά θριαμβευτικά, στο κέντρο της προσοχής όλων. Φίλων και εχθρών. Θα πάρει την εκδίκησή της για την μεγάλη και ιστορική ήττα της.
Για το γκρέμισμα της πρώτης προσπάθειας του ανθρώπου να γίνει άνθρωπος που ορίζει την μοίρα του.
Μπορεί εμείς να μην το δούμε. Αλλά μήπως ελπίζαμε να δούμε ποτέ αυτό που βλέπουμε σήμερα;
Θραξ Αναρμόδιος
Παράθεμα: Την οικονομική κρίση την έφεραν οι πολιτικοι των κομμάτων και δεν μπορούν να μας βγάλουν από αυτήν χωρίς την ενεργή παρουσία του λαού (3) «
Παράθεμα: Την οικονομική κρίση την έφεραν οι πολιτικοι των κομμάτων και δεν μπορούν να μας βγάλουν από αυτήν χωρίς την ενεργή παρουσία του λαού (3) | Σχ
Παράθεμα: Η εξουσία ανήκει στο λαό και ο λαός πρέπει να αποφασίσει | 4athens.info
Παράθεμα: Η εξουσία ανήκει στο λαό και ο λαός πρέπει να αποφασίσει | ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ – εδώ το ψέμα αληθεύει…
Συζητήσεις επί συζητήσεων κάνουμε εδώ και αρκετά χρόνια.
Σε αυτό εμείς οι Έλληνες είμαστε πάρα πολύ καλοί.
Στην σημερινη εποχή που η επιστήμη έχει φτάσει στο επίπεδο αυτό η λύση για την κοινωνία και τον άνθρωπο υπάρχει σε αυτά που εκφράζει το κίνημα zeitgeist.
@Θωμάς
καλές οι αναλύσεις του Zeitgeist για το σημερινό οικονομικό και πολιτικό χάλι, αλλά στο «δια ταύτα» τα χαλάμε πολύ. Η πρότασή του να αναλάβουν οι «αρμόδιοι» επιστήμονες και τεχνικοί να αποφασίζουν για πολιτικά προβλήματα και η βέλτιστη απόφαση να λαμβάνεται από ένα υπολογιστικό σύστημα, είναι Ολιγαρχικός εφιάλτης.
Το όλο ζήτημα περιστρέφεται γύρω από το πότε και το πως θα γίνει ο σημερινός αναρμόδιος για την πολιτική πολίτης, ο μόνος και αποκλειστικός αρμόδιος. Και όχι να πάμε ΚΙ ΑΛΛΟ προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Θραξ Αναρμόδιος
μελετηστε και εμβαθυνετε σε ολα στην αναρχικη σκεψη.ειναι ο μονος τροπος για να κατανοησετε την ιστορια της ανθρωποτητας,ολων των πολεμων,ολου του αισχους της τυραννιας