Στον κοινοβουλευτισμό, η κυβέρνηση που εκλέγει ο λαός στις εκλογές, δεν κυβερνά. Διαχειρίζεται απλώς τα ζητήματα. Ενας απλός διαχειριστής.
Οι επιλογές της κυβέρνησης σε αυτή την διαχείριση είναι περιορισμένες. Οχι τόσο από το Σύνταγμα και τους νόμους. Η κυβέρνηση μπορεί να επιστρατεύσει συνταγματολόγους που θα ερμηνεύσουν το Σύνταγμα κατά τα συμφέροντά της. Στο παρελθόν το πρόσφατο, αλλά και το πιο μακρινό, θα βρει κανείς στην ελληνική ιστορία πλείστα όσα επεισόδια όπου το Σύνταγμα έγινε λάστιχο. Πάντα με την «επιστημονική» συμβολή και την σοφή γνωμοδότηση έγκριτων συνταγματολόγων.
Το ρεπερτόριο των επιλογών που έχει μια κυβέρνηση στον κοινοβουλευτισμό, ως διαχειριστής, περιορίζεται και υποτάσσεται στην θέληση των εξω-θεσμικών κέντρων για λογαριασμό των οποίων η κυβέρνηση ασκεί την εξουσία της. Λιγώτερο ή περισσότερο κάθε κυβέρνηση στον κοινοβουλευτισμό έχει «υπογράψει» γραμμάτια. Αλλιώς δεν θα γινόταν ποτέ κυβέρνηση. Δεν θα μπορούσε εν ολίγοις να σταθεί στην εξουσία περισσότερο από μερικές εβδομάδες.
Με τα εξω-θεσμικά κέντρα και τα πρόσωπα αυτά, οι κορυφαίοι της κυβέρνησης, και της πολιτικής εξουσίας γενικά, κάνουν συχνά και προσωπικές συμφωνίες. Διάφορες συμφωνίες. Ολες αυτές οι συμφωνίες και τα γραμμάτια πρέπει μετά να εξαργυρωθούν κατά την διάρκεια της άσκησης της εξουσίας.
Ουσιαστικά η πραγματική εξουσία είναι στα χέρια προσώπων που δεν είναι ευρέως γνωστά. Ετσι η κυβέρνηση υποδύεται πως κυβερνά. Πως έχει πρόγραμμα να εφαρμόσει. Ενώ το μόνο που έχει να εφαρμόσει είναι η θέληση και τα συμφέροντα των ελεγκτών της.
Αν όμως η κυβέρνηση δεν τηρήσει τις συμφωνίες της με τα εξω-θεσμικά κέντρα αυτά, θα την βρουν πολλές συμφορές. Και την κυβέρνηση αλλά και την χώρα την ίδια καμμιά φορά. Από πυρκαγιές απ’ άκρου εις άκρον μέχρι ναυτικούς αποκλεισμούς και δικτατορίες. Αν ένας υπουργός ή άλλος άρχοντας δεν τηρήσει τις τις προσωπικές του συμφωνίες με τα ίδια κέντρα, θα τον βρουν επίσης πολλά δεινά.
Η πιο συχνή ποινή είναι φυσικά η απλή απομάκρυνση από την εξουσία, με κάποιον τρόπο. Και η απομάκρυνση από την εξουσία είναι πολύ ισχυρό μέτρο, καθώς η άσκηση της εξουσίας συνεπάγεται αμύθητο πλουτισμό και οικονομικά γενικώς οφέλη, για τους ασκούντες την εξουσία. Η εξουσία έχει ψωμί.
Τα μέσα για τον συνετισμό των αρχόντων εκ μέρους των εξω-θεσμικών κέντρων, είναι πολλά και ισχυρά. Από την απλή πολιτική φθορά μέσω των ΜΜΕ μέχρι την φυσική εξόντωση, σε ακραίες περιπτώσεις. Το αγαπημένο τους είναι το προσωπικό ξεμπρόστιασμα των ανομιών και ο συνακόλουθος εξευτελισμός του πολιτικού. Και έχουν ορισμένοι διαπράξει τόσες πολλές ανομίες που είναι ευκολώτατοι στόχοι για τα εξω-θεσμικά κέντρα εξουσίας.
Υπήρξε αφελής υπουργός στο πρόσφατο παρελθόν που, πέρνοντας μάλλον τοις μετρητοίς τις προεκλογικές εξαγγελίες του κόμματός του, επιχείρησε να περάσει ένα νομοσχέδιο που θα εφάρμοζε ορισμένες από αυτές τις εξαγγελίες. Το αποτέλεσμα ήταν να απομακρυνθεί τηλεφωνικά από τον πρόεδρο της κυβέρνησης, να χάσει την κυβερνητική του θέση, και να μην επανέλθει ποτέ σε θέση εξουσίας έκτοτε. Ισχυρό μάθημα για όλους.
Θραξ Αναρμόδιος
Θραξ Αναρμόδιος 
Παράθεμα: Στον δρόμο του αίσχους για την συγκυβέρνηση της απόλυτης συγκάλυψης… | opendemocracy.gr
Παράθεμα: Το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορεί, η ΝΔ δεν θέλει, κι έτσι η συγκυβέρνηση γίνεται ελκυστική… | Www.Search.Gr
Παράθεμα: Το ΠαΣοΚ δεν θα μπορεί σε λίγο να κυβερνήσει, η ΝΔ δεν θέλει, κι έτσι η συγκυβέρνηση των δύο γίνεται ελκυστική για τις δύο ηγεσίες | αἰέν ἀρι
Παράθεμα: Την οικονομική κρίση την έφεραν οι πολιτικοι των κομμάτων και δεν μπορούν να μας βγάλουν από αυτήν χωρίς την ενεργή παρουσία του λαού (1) | Σχ
Παράθεμα: Την οικονομική κρίση την έφεραν οι πολιτικοι των κομμάτων και δεν μπορούν να μας βγάλουν από αυτήν χωρίς την ενεργή παρουσία του λαού (1) «
Παράθεμα: Το απαύγασμα του θράσους: Διαχειριστές της Ελληνικής κρίσης, εκείνοι που την δημιούργησαν! | opendemocracy.gr
Παράθεμα: Οι κομματικές ηγεσίες δεν μπορούν να ασκήσουν την ολιγαρχική τους εξουσία έχοντας ως στελέχη ικανούς, άξιους, και έντιμους. Χρειάζονται ύπ
Παράθεμα: Οι κομματικές ηγεσίες δεν μπορούν να ασκήσουν την ολιγαρχική τους εξουσία έχοντας ως στελέχη ικανούς, άξιους, και έντιμους. Χρειάζονται ύπ
Παράθεμα: Οι κομματικές ηγεσίες δεν μπορούν να ασκήσουν την ολιγαρχική τους εξουσία έχοντας ως στελέχη ικανούς, άξιους, και έντιμους. Χρειάζονται ύπ
Παράθεμα: Οι κομματικές ηγεσίες δεν μπορούν να ασκήσουν την ολιγαρχική τους εξουσία έχοντας ως στελέχη ικανούς, άξιους, και έντιμους. Χρειάζονται ύπ
ποιος ηταν αυτος ο αφελης υπουργος;;αν και υποψιαζομαι…
Ψάξε στο google για «φορος μεγαλης ακινητης περιουσιας εκπαραθυρώθηκε»
Παράθεμα: Ο καπιταλισμός είναι ολιγαρχία στην πράξη. Και η δημοκρατία είναι ο μεγαλύτερος και μοναδικός εχθρός αυτής της ολιγαρχίας. « www.olympia.gr
Παράθεμα: Ο καπιταλισμός είναι ολιγαρχία στην πράξη. Και η δημοκρατία είναι ο μεγαλύτερος και μοναδικός εχθρός αυτής της ολιγαρχίας. | Σχολιαστές Χωρ
Παράθεμα: Ο καπιταλισμός είναι ολιγαρχία στην πράξη. Και η δημοκρατία είναι ο μεγαλύτερος και μοναδικός εχθρός αυτής της ολιγαρχίας. | αἰέν ἀριστεύε
Παράθεμα: Ο καπιταλισμός είναι ολιγαρχία στην πράξη. Και η δημοκρατία είναι ο μεγαλύτερος και μοναδικός εχθρός αυτής της ολιγαρχίας. | Κ.Α.Π.Α.
Παράθεμα: Η κοινουλευτική ολιγαρχία έχει καταστρέψει την κοινωνία και το καθεστώς ακόμα να ανοίξει συζήτηση για τη δημοκρατία, ενώ η αριστερά, στην κ
Παράθεμα: Η κοινουλευτική ολιγαρχία έχει καταστρέψει την κοινωνία και το καθεστώς ακόμα να ανοίξει συζήτηση για τη δημοκρατία, ενώ η αριστερά, στην κ
Παράθεμα: Η κοινουλευτική ολιγαρχία έχει καταστρέψει την κοινωνία και το καθεστώς ακόμα να ανοίξει συζήτηση για τη δημοκρατία, ενώ η αριστερά, στην κ
Αγαπητέ Θραξ Αναρμόδιε,συμφωνώ κι εγώ με την άποψή σου για τη δημοκρατία κ το πολιτικό σύστημα.Όμως οι δυο αντιθέσεις που αντιπαραβάλλεις,»κεφάλαιο – εργασία» και «εξουσία – κοινωνία» είναι στην πραγματικότητα ένα και το αυτό.Είναι,νομίζω,σήμερα γενικά αποδεχτό από μαρξιστές και μη,ότι η οικονομική οργάνωση μιας κοινωνίας,συγκεκριμένα η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και οι παραγωγικές σχέσεις σχετίζονται ευθέως με το πολιτικό σύστημα και με το ζήτημα της εξουσίας.Αν επομένως θέλωμε αληθεινή λαϊκή κυριαρχία,πρέπει να τη συνδυάσωμε με την αντίστοιχη κοινωνικο-οικονομική οργάνωση,αλλιώς δε θα μπορέση να εδραιωθή.
Δεν καταλαβαίνω αυτό το «να την συνδυάσουμε». Ποιος είναι ο αρμόδιος να την «συνδυάσει»; Κάποιο κόμμα; Ενας σοφός γενικός γραμματέας; Εγώ ο πολυλογάς;
Αν έχουμε όντως λαϊκή κυριαρχία, και θεσμούς δημοκρατίας, τότε τον όποιον «συνδυασμό» θα τον αποφασίσει η πλειοψηφία στις συνελεύσεις ή ότι άλλο θα είναι οι θεσμοί και τα όργανα.
Αν εμείς ως δημοκράτες, από τώρα κιόλας, προ-αποφασίσουμε και το πως και τι θα είναι το οικονομικό σύστημα, αυτομάτως σταματάμε να είμαστε δημοκράτες, διότι καταργούμε την λαϊκή κυριαρχία.
Αυτόν τον «συνδυασμό» έκαναν και στις «λαϊκές δημοκρατίες» και κατέληξαν σε έναν αυταρχικό εφιάλτη.
Και ακόμα οι οπαδοί τους αυτο-ονομάζονται και …δημοκρατική παράταξη!
Εγώ, για παράδειγμα, ο ευφάνταστος έχω ένα σωρό απόψεις για το οικονομικό σύστημα. Αν μου πεις να του δώσω ένα όνομα, δεν μπορώ. Ενας δεξιός μάλλον θα το έλεγε σοσιαλισμό. Και ένας αριστερός μάλλον θα το έλεγε καπιταλισμό. Αλλά ότι και να έχω στο νου μου, εγώ ή όποιος άλλος, θα πρέπει να περιμένω την δημοκρατία, που μπορεί και να μην έρθει στη διάρκεια της δικής μου ζωής, να σηκωθώ με πόδια που θα τρέμουν, και να προτείνω τις ιδέες μου στους συμπολίτες μου, να τις κρίνουν. Αλλιώς αν πω «αυτό είναι το σωστό» από τώρα, δημοκράτης δεν είμαι.
Δεν είπα,ότι υπάρχει αρμόδιος.Τόσο το κοινωνικο-οικονομικό,όσο κ το πολιτικό σύστημα δε διαμορφώνονται ούτε από ένα κόμμα ούτε από ένα ηγέτη,αλλά ούτε κ με προτάσεις μέσα σε γενικές συνελεύσεις.Νομίζεις,ότι η Αθηναϊκή Δημοκρατία έγινε με το να συλλάβη κάποιος τη φαεινή ιδέα,να καλέση το λαό της Αθήνας σε σύναξη κ να υποβάλη την πρότασή του σε ψηφοφορία; Η οργάνωση κάθε κοινωνίας (κοινωνική,οικονομική,πολιτική) διαμορφώνεται από την ιστορική εξέληξη,στη βαση διαφόρων,εν μέρει αγνώστων παραγόντων.Στην Αθήνα συγκεκριμένα η δημοκρατία διαμορφώθηκε μέσα από ταξικές συγκρούσεις.Όσα ισχύουν για το πολιτικό σύστημα,ισχύουν κ για την κοινωνικοπολιτική οργάνωση κ αυτά τα δυο διαμορφώνονται συγχρόνως κ σε αλληλεπίδραση μεταξύ τους. (Θα συνεχίσω).
Οι κομμουνιστές καθόλου δεν έκαμαν το συνδυασμό,που λες.Έριξαν όλο το βάρος στον οικονομικό σχεδιασμό,με το σκεπτικό ότι,εφ’ όσον η οικονομική οργάνωση (σύμφωνα με το μαρξισμό) είναι η βάση κ το πολιτικό σύστημα το εποικοδόμημα,όταν αναδιαμορφωθή η οικονομική συγκρότηση,θα εναρμονιστή φυσιολογικά κ το εποικοδόμημα.Έτσι προχώρησαν στην αντικατάσταση του ατομικού καπιταλισμού με τον κρατικό καπιταλισμό,που θα οδηγούσε αναπόφευκτα στην κατάργηση γενικά του καπιταλισμού.Αυτοί δλδ το είδαν από τη σκοπιά της οικονομίας κατά τον ίδιο τρόπο,που εσύ το βλέπεις από τη σκοπιά της δημοκρατίας.Η μαρξιστική άποψη είναι,νομίζω,σωστή,αν το βλέπη κανείς στατικά.Δεν πρέπει όμως να παραβλέπεται η αλληλεπίδραση με το εποικοδόμημα.Εξ άλλου η αλληλεπίδραση ανάμεσα στο «είναι» κ τη συνείδηση συνιστά την ίδια την αντίληψη του διαλεκτικου κ του ιστορικού υλισμού.Πιστεύω,ότι σε ολόκληρο το νέο κόσμο υποτιμήθηκε κ αγνοήθηκε,όχι πάντα από πρόθεση,η μικρή λεπτομέρεια,που έκανε τη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην αθηναϊκή δημοκρατία κ το αντιπροσωπευτικό σύστημα,κληρονομιά της Ρωμαϊκής res publika,που επικράτησε.Παρ’ ότι η ιστορική εξέληξη έχει τον τελευταίο λόγο,ο άνθρωπος πρέπει ωστόσο να μελετά την ιστορία,να μαθαίνη απ’ αυτή κ γενικά να κάνη σκέψεις,παρατηρήσεις,διαπιστώσεις,προσπάθειες κ αγώνες κ να μην αφηνη τα πάντα στην τύχη.Σε αυτό το πλαίσιο εκφέρρομε γνώμες κ κάνομε προτάσεις.
Και μια διόρθωση: Κατά λάθος έγραψα «νέο κόσμο»,ενώ έπρεπε να γράψω «νέους χρόνους».